18 พฤษภาคม 2550 10:58 น.
อัศรีย์
ผู้ชายไม่รู้จักพอแม้ว่าอายุจะเลยวัยเกษียณไปแล้ว แต่เรื่องโลกี ยังมาเป็นระยะ ระยะ
สร้างความแตกฉานในครอบครัว..........เพราะนัง กา ลี กา หรี่
พ่อมารอรับกลับจากโรงเรียนเป็นปกติทุกวัน วันนั้นฝนกตกพรำ ๆ มีผู้หญิงวัยกลางคน หน้าตาผิวพรรณ ก็ดูดี พาลูกสาวเดินตากฝน มา 2 คน อายุไม่เกิน 15 ปี เขาเดินเข้ามาหาพ่อและขอเงิน "ขอเงินหน่อยคุณพี่ หนูกับ ลูก ๆ ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องมาหลายวันแล้ว" ฉันอดคิดในใจไม่ได้ (ดูอวบกว่าเราอีก ลูก ๆ ก็หน้าตาดี แต่งตัวยังกับนักร้องหญิงวงนึง ที่ประหยัดเสื้อผ้าเวลาออกคอนเสิร์ต ไม่เห็นโซ เหมือนคนอดข้าวเลย) พ่อไม่สนใจ หรืออาจมีฉันอยู่ด้วย เลยพาขึ้นรถกลับบ้าน
หลายวันผ่านไป แม่เล่าให้ฟังว่ามีเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ มาเล่นที่หน้าบ้าน ดูสนิทสนมกับพ่อมาก และโดยเฉพาะแม่ของเด็กผู้นั้น แม่เห็นไม่งาม จึงเรียกพ่อเข้าบ้าน แม่ของเด็กผู้นั้น ก็ตะโกนเข้ามาในบ้าน "หึงผัวนะ" และพาลูกเดินจากไปอย่างไม่พอใจ
ไม่กี่วัน ฉันก็ได้รับโทรศัพท์ จากแม่ โทรมาระหว่างฉันเรียนอยู่ เสียงร้องไห้และแม่ก็เล่าเรื่องที่น่ารังเกียจให้ฉันฟัง ฉันสงสารแม่ เพราะแม่แก่แล้วและต้องมารับทุกข์พร้อมกับเห็นภาพคาหนังคาเขา ของนาง กา ลี กา หรี่
เงินแค่ 100 เดียว มันมาขอยืมเงินพ่อ มันให้ลูกมันยืนดูต้นทางให้ แล้วมันก็พาพ่อไปห้องเก็บของ ซึ่งมีที่นอนเก่า ๆ เก็บไว้ มันสั่งสอนลูกมันได้ดี นี่หรือคือแม่คน งานในอนาคตของลูก ๆ เธอหรือ และแม่ก็ฝ่าไปเจอเข้าแบบเต็ม ๆ เพราะลูกมันคงดูเพลิน เลยไม่ได้ดูต้นทางให้
ครอบครัวที่อบอุ่นก็ลุกเป็นไฟ มีแต่เรื่องแย่ ๆ เกิดขึ้น แต่พ่อก็ยังไม่เข็ด ยังแอบไปมีเรื่องบัดสี ให้แม่จับได้อีก โดยอ้างว่า มันลืมตัว
ส่วนนัง กา ลี กา หรี่ คนล่าสุด มันเฮี้ยนกว่าคนไหน ๆ มันฝากอาฆาตมากับเพื่อนบ้าน ให้มาบอกแม่ "ก็จะแย่งผัวมึงให้ได้ ไม่ว่าวิธีไหน"
ฉันอยากหาซื้อน้ำกรด มารดหน้ามันหนักหนา ไม่รู้ว่าจะกัดหน้ามันได้มั้ย เพราะด้านยิ่งกว่ากระเบื้องอีก ทำไมต้องมีพวกนี้อยู่ในโลกอีก ร้ายยิ่งกว่ายุงตบเท่าไหร่ก็ไม่หมดสักที คุณว่าจริงมั้ย
14 พฤษภาคม 2550 10:48 น.
อัศรีย์
หลังจากที่ลำดัความคิดออกมาทั้งหมด ผมก็เข้าใจแล้วล่ะ อะไรที่ปิดกั้นพรสวรรค์ของผม นั่นก็คือความเกียจคร้าน มันทำให้ผมไม่จับอะไร หรือทำอะไรแบบเป็นตัวเป็นตนเลยสักอย่าง และแน่นอนผมต้องสลัดมันออกไปสักที จะได้เลิกโง่ เป็นครั้งแรกเพราะผมเริ่มคิดเป็นแล้ว บทพิสูจน์แค่ 20 ปี คงไม่สายไปถ้าเราคิดจะแก้ไขเพราะช่วงเวลาชีวิตยังอีกไกล ผมเริ่มคิดใหม่ และทำใหม่ ผมเริ่มลงมือทำงานทุกอย่าง แบบไม่เกี่ยงเลย หลายครั้งที่เกิดข้อผิดพลาด แต่ผมก็มักจะเรียนรู้สิ่งที่ถูกต้องจากข้อผิดพลาดเสมอ และตอนนี้ผมพบพรสวรรค์ของตัวเองแล้ว แล้วคุณล่ะ
ถ้าไม่ลงมือ ก็ไม่รู้หรอก จริงมั้ยครับ
11 พฤษภาคม 2550 18:35 น.
อัศรีย์
มักได้ยินผู้ปกครองดุเด็ก ๆ เสมอ ถ้าผลการเรียนไม่เอาไหน "โง่ แบบนี้จะไปทำมาหากินอะไร เรียนก็ไม่เอาไหน จะเอาดีได้มั้ย" หลายคนอาจผ่านช่วงนี้มาแล้ว และหันมายิ้มให้กับตัวเองในกระจก "ไม่ใช่เรื่องสำคัญกับแค่เกรดเฉลี่ย มันอยู่ที่กึ๋นต่างหาก" สักวันนึงเราก็จะพบพรสวรรค์ของตัวเอง และนำมันมาใช้หาเงินในอนาคตไงล่ะ "แล้วพรสวรรค์จ๋า อยู่ไหนล่ะ"
ผมชื่อจิ๋ว อายุ 20 แล้วล่ะ ผมตามหาพรสวรรค์มานานแล้ว แต่ยังไม่เจอสักที และผมก็เริ่มล้าเต็มทน แต่มีพี่คนนึงบอกกับผมว่า "เธอลองถามใจตัวเองดูสิ ว่าเธอชอบทำอะไรมากที่สุด พรสวรรค์ของเธอมั่นแอบแฝงอยู่ในนั้นล่ะ" ผมมักจมปรักอยู่กับคำพูดที่ถูกตำหนิจากคนรอบข้าง ว่า "จะเอาดีได้มั้ย เพราะเธอมันโง่ เจง เจง" ผมเรียนไม่เก่ง อย่าว่าจะเอาดีเลย "เอฟ" ผมก็กวาดมาหลายตัวเหมือนกัน
ตกแล้ว ตกอีก มันก็รู้สึกแย่นะ และความรู้สึกนั้นมันก็ปิดบังพรสวรรค์ของผมแบบมืดมิด ก็คนโง่จะทำอะไรได้ แต่วันนี้ผมจะตามหาพรสวรรค์ในตัวผมให้เจอ ผมหยิบดินสอกับกระดาษมาเขียนลำดับไว้แล้วล่ะ เพื่อน ๆ ก็ช่วยผมหาพรสวรรค์ ด้วยนะ 1. ผมชอบนอน 2. ผมชอบกิน 3.ผมชอบความสบาย 4.ผมชอบวาดฝันกลางอากาศ 5.ผมชอบแฟนเพื่อน (อืม ข้อนี้เป็นความลับนะคับ)
ที่ผมคิดได้ก็มีแค่นี้แหละ สรุปได้ไงเพื่อน ๆ ลองบอกผมทีนะคับ เพราะผมมันโง่เจง..เจง อิ..อิ รออ่านตอนต่อไปนะคับ
หน้าส่วนตัว
829
