9 มีนาคม 2555 07:37 น.
อัลมิตรา
เมื่อสามปีก่อน ..
แม่มดใจร้ายชวนฉันไปเมืองจันทน์ โดยมีเป้าหมายที่เขาคิชกูฏ
เราเดินทางในตอนเช้า ถึงเมืองจันทน์ใกล้เที่ยง เจอลุงราม ลิขิต
กินก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นใกล้ห้างโลตัส แวะบ้านสวนเก็บผลไม้ และงีบบ้าง
พอตกค่ำ ก็มุ่งไปทางเส้นกระทิง -----> ขึ้นเขาคิชกูฏ
ฉันเองก็ไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็นหรอก ถึงแม้ว่าเคยได้ยินมาอยู่บ้างแต่ก็ไม่ใส่ใจ
เขาคิชกูฏ .. มีอะไร ทำไมใครต่อใครจึงไปที่นั่น
เพื่อนของแม่มดใจร้ายคนที่ขับรถน่ะ เขาไปเพราะมีจุดมุ่งหมาย แม่ของเขาป่วย
ส่วนแม่มดใจร้ายจะมีประสงค์ใดหรือเปล่าก็ไม่ได้ถามแฮะ
สำหรับฉัน .. " อ ย า ก ไ ป เ ที่ ย ว อ่ ะ"
เริ่มต้นที่วัดพลวง คนมากมายเหลือเกิน ยืนเข้าแถวตั้งนานกว่าจะซื้อบัตรขึ้นรถได้
ที่ว่านาน ยังนานไม่เท่าตอนที่รอขึ้นรถ .. รอตั้งสองชั่วโมงแน่ะ นานชะมัดเลย
จะขึ้นเขาก็ต้องขึ้นโฟร์วิลล์ก่อน เขาขับรถกันได้สุดยอดเลย วืด วืด แซงซ้าย ป่ายขวา
ระทึกตลอดเส้นทาง ไม่กล้าหลับตาเชียว สองมือเกร็งจับขอบรถแน่นจนนิ้วแทบล็อค
ขนาดขึ้นรถยังระทึก แต่ก็ยังเห็นคนเดินขึ้นเขาอยู่นะ เส้นทางไม่ใช่ใกล้ ๆ เลย
หน้ำซ้ำทั้งมืดและต้องระวังรถที่แฉลบไปมาให้หนาวขนเล่น ๆ ด้วย
เหมือนคล่องเลยนะ ไปหนนั้น กลับมาเล่าเป็นตุเป็นตะให้เพื่อนร่วมงานฟังอย่างเท่ห์
มีพระพุทธรูปเยอะแยะ ตรงนั้น ตรงนี้ กล่องรับบริจาคทานก็มีหลายจุด
มีการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับวัตถุมงคลอย่างอึกทึกครึกโครม .. เท่านั้น เท่านี้
รถโฟรวิลล์น่ะ ตื่นเต้นในรอบขาขึ้น 2 หน และ ขาลงอีก 2 หน
มีช่วงเดินเท้าด้วย นับจากจุดที่สองละกัน ตรงนั้นมีพระสีวลี สังเกตุง่าย ๆ
เอาล่ะ รายละเอียดอื่น ๆ ต้องประสบด้วยตัวเองละกัน แน่ะ มีทิ้งท้ายไว้ด้วย