22 กุมภาพันธ์ 2554 19:31 น.
อัลมิตรา
สัปดาห์ที่แล้ว ฉันได้รับเมล์ที่จั่วหัวว่าอย่างนี้
.. ตายแล้ว !!!! ...........ไปไหนดี ?
ฉันก็คิดในใจว่า สงสัยจะเป็นการส่งข้อความเกี่ยวกับธรรมะ
และก็ยังไม่ทันไร เมล์ฉบับถัดมาก็จั่วหัวเรื่องไว้แบบเดียวกัน
ทั้งที่ผู้ส่งเป็นคนละคน ... อะไรกันหว่า ???
ที่ไหนได้ เป็นเรื่องของการอุทาน ตายแล้ว !!! .. หาที่เที่ยว
ผู้หญิงก็อย่างนี้แหล่ะ ไม่ว่าจะทำอะไร มักมีสีสันแปลก ๆ
โธ่! ก็วันหยุดยาว ใคร ๆ เขาหยุดกัน 3 วัน
ส่วนฉัน ศุกร์ที่แล้วยังต้องทำงาน ฉันก็เลยไม่ได้จัดทริปให้ตัวเอง
8 กุมภาพันธ์ 2554 17:15 น.
อัลมิตรา
.
ในช่วงวันระหว่างของการบำบัด ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ต้องจดจำ
พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่จะเป็นรอบของการให้เคมีบำบัดเป็นครั้งสุดท้าย
แต่ละรอบที่ผ่านมา ฉันมีความรู้สึกแตกต่างกันบ้าง
ทว่าส่วนที่ยังคงเหมือนเดิมก็คือ ..
อาการไม่ชอบเข็มฉีดยา ที่ยังคงเสมอต้นเสมอปลาย
จำได้ว่า ก่อนรับเคมีบำบัดหนแรก ต้องไปแอบทำใจที่บ้านสวนเมืองจันทน์
นอนลุ้นตื่นเต้นกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ฟังมาเยอะ อ่านมาแยะ รู้สึกปอดนิด ๆ
หนสอง ก็พอดีเป็นช่วงปลายปี การเตรียมงานทำให้ฉันแทบไม่มีเวลากังวล
หลังจากรับเคมีบำบัดมาแล้ว ก็อยู่ในช่วงเทศกาลกินเลี้ยง ทำไปทำมา เป็นเริมที่ปาก
สงสัยว่าจะกินมากไปหน่อย แต่ถึงจะเป็นเริม มันก็ใช่อุปสรรคในการกินของฉัน
แถมยังอุตส่าห์เจียดเวลาไปงานเจียไต๋ที่เมืองกาญจน์ได้อีกแน่ะ
หนสาม ชีพจรลงเท้าตลอด เริ่มต้นจากต้องเดินทางไกลไปโคราช มีงานมงคลที่นั่น
ถัดจากนั้นก็ไปเตร็ดเตร่ที่งานเกษตรแฟร์ และล่าสุดที่จะเป็นเรื่องบอกเล่าในคราวนี้
ฉันกับกลุ่มเพื่อน ร่วมกันออกร้านโรงทานในงานบุญฝังลูกนิมิตที่วัดลิ้นช้าง จ.เพชรบุรี
สำหรับเพื่อน ๆ คงเตรียมงานกันหนัก ออกเดินทางตั้งแต่ตีสามของวันเสาร์ที่ 5 กพ.
ส่วนฉัน เพิ่งจะตื่นตอนตีห้า และตามไปในระยะไม่กระชั้นชิดนัก
การเตรียมงาน การวางแผนงาน ทั้งหมดแล้วเป็นเรื่องที่เพื่อนของฉันจัดการเป็นอย่างดี
ฉันเองในฐานะคนป่วย (เพื่อนมันว่างั้น) ก็ไม่ได้ทำอะไรมาก นอกจากทำหน้าที่
ท อ ด ไ ข่ เ จี ย ว
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
2770
