16 เมษายน 2549 22:30 น.

ฉันคือ..


..ทำไมคุณไม่พูด ไม่อธิบาย..
..ทำไมล่ะครับ ผมคงดูคุณผิดไป คุณเป็นคนขี้ขลาด รู้มั๊ย คุณช่างขี้ขลาด..
..คุณจะทำนิ่งเฉยแบบนี้ไม่ได้นะครับ พูดสิ พูดสิครับ..
..มันเป็นยังไง เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว คุณยังเงียบอยู่อีก..
..ผมไม่เข้าใจคุณเลย คุณคิดอะไรอยู่ พูดสิ ! พูด ! พูด !..
..โธ่โว๊ย !!.. ผมจะทำยังไงกับคุณดี..

2086

love

comment

4 เมษายน 2549 16:43 น.

ทำได้แค่คิดถึง

อัลมิตรา

เสียงที่แผ่วเบา สั่งใจให้ ค่อย ๆ ปิดเปลือกตา ช้า ๆ
เราจะล่องลอย ..เราจะกลับไปยังสถานที่ที่เราเคยคุ้นเคย
สถานที่ที่หัวใจของเราเพรียกหา ความอบอุ่น
ความสุขของสถานที่นั้น ยังอวลอยู่ในความรู้สึกของเรา

บ้าน.. เสียงภายในหัวใจ เชื้อเชิญเราให้กลับบ้าน..

เราจะย้อนกลับไปยังบ้านหลังแรก ที่ยังคงติดอยู่ในความทรงจำของเรา
รั้วเปิดอ้ารอตอนรับการกลับบ้าน เราได้กลิ่นหญ้าเขียว ผสมกลิ่นดินที่ชุ่มฝน
ประตูบ้านไม่ได้ปิด ..
เราค่อย ๆ เดินเข้าไปในบ้าน โดยสลัดรองเท้าเข้าซอกข้างประตู