..๏ เรารู้จักกันมากว่าสิบปีเป็นเพื่อนซี้ทางใจในโลกฝันเขียนกลอนแก้แหย่เย้ากระเซ้ากันความผูกพันเริ่มต้นบนเวปกลอนเราสนทนาปราศัยไร้ซึ่งเสียงอาศัยเพียงคารมคมอักษรก็คล้ายชิดสนิทสนมบ่มอาวรณ์ฤๅ ปางก่อนไมตรีเคยมีมาเราวางข้อกำหนดกฏเกณฑ์กันสร้างเขตกั้นเพื่อพ้นคนครหาสายสัมพันธ์พี่น้องพ้องวิญญาณ์ชั่วดินฟ้ามิตรภาพตราบสิ้นใจเรารับรู้อยู่เสมอทั้งเธอ-ฉันโลกเน็ตนั้นหลากคนมากกลไขฉันเปิดเผยเธอปิดมิดชิดไปแต่เชื่อไหมไม่ยากหากติดตามจวบเมื่อวานฉันงงแถมสงสัยเธอบอกใกล้เวลาจึงมาถามฉันจะหลงรักไหมในรูปนามจะหักห้ามใจไหมหากได้เจอเพราะรู้จักกันมากว่าสิบปีหัวใจนี้มีบ้างพลาดพลั้งเผลอตราบที่ลมหายใจใฝ่ละเมอถึงรอเก้อหัวใจนี้ยังปรีดาถามว่าหลงรักไหมในรูปนามขอตอบตามความจริงยากยิ่งหนาสุดหักห้ามปรามใจคราวใกล้ตาแม้นรู้ว่าห่างไกลในโลกจริง ๚ะ๛
..๏ เขาคิดถึงฉันไหม ? .. ไม่กล้าคิดเพราะดวงจิตของเขายากเดาหนาอาจซาบซึ้งคิดถึงบ้างบางเวลาหรือสักคราหัวใจเขาไม่เคยเหมือนลำพังฝังใจในสำนึกความรู้สึกซ่อนไว้ไม่กล้าเผยแต่ละวันฝันคว้างเคว้งอย่างเคยโอ้อกเอ๋ยทุกข์ทุรนอดทนเอาคิดถึงเขาข้างเดียวเปลี่ยวใจแท้ฉันได้แต่แล้งลมสมมุติเขาแล้วเพ้อพกเพียงรูปหลงจูบเงาคล้ายคนเขลาโง่งั่งทุ่มทั้งใจอยากให้เขาเข้าใจในจิตฉันว่า .. คืนวันผันผ่านเนิ่นนานไหนความคิดถึงยังคงส่งตรงไปแม้นเขาไม่รู้สึกนึกคิดตามเขาคิดถึงฉันไหม ? .. ฉันไม่รู้วอนท่านผู้เห็นใจช่วยไถ่ถามแล้วร่ายถ้อยอักษรสะท้อนความให้ลือนามเป็นสักขีตรงนี้เทอญ ๚ะ๛
เปิดจอมาจ่อใจแล้วก้าวไกลสู่สากลอย่ามัวหาตัวตนเปือกตมติดจนปิดตาเปิดจอลืมเปิดใจมิอาจไกลกรอบกะลายึดติดคืออวิชชาคล้ายคนบ้าหลงตัวเองสื่อใจส่งผ่านจอซ้อนลวงล่อเลวละเลงเพ้อพล่ามไปตามเพรงคิดเท้งเต้งขาดกลั่นกรองเปิดจอเหมือนย่อโลกซ่อนโสโครกแค่ปิดทองปัญญาหยิบมาตรองใช่เหล่มองด้วยสายตาเปิดจอลืมชั่งใจพานพบภัยพิษนานาจ้องจอจ้อเจรจาผ่านเวลาวัยหมดเปลืองเปิดจออาจตกใจรายเหลวไหลดันรุ่งเรืองใจแคบแค่นแค้นเคืองวางปมเขื่องปากปีจอฤๅ โลกไร้พรมแดนไร้แบบแผนที่ดีพอแซมรักร่วมถักทอยังพ่ายต่อทุรชนกี่จอเฝ้าใส่ใจวินิจฉัยคัดกรองคนไล่เปรตที่ปะปนขับฉ้อฉลป้องคนดีเปิดจอแล้วเปิดใจฉันสื่อนัยในกรณีคิดเหุตผลกลวิธีตามวลีอารมณ์กลอน./