๏ (พ่าย) อารมณ์

อัลมิตรา

๏ พระคุณที่สาม

อัลมิตรา

บทไหว้ครู

ปาเจราจริยา โหนติ คุณุตตรานุสาสกา
ข้าฯขอประณตน้อมสักการ 
บูรพคณาจารย์ ผู้กอร์ปเกิดประโยชน์ศึกษา
อีกทั้งท่านผู้ประสาทวิชา 
อบรมจริยา แก่ข้าในกาลปัจจุบัน 
ข้าฯ ขอเคารพอภิวันท์ 
ระลึกคุณอนันต์ ด้วยใจนิยมบูชา
ขอเดชกตเวทิตา 
อีกวิริยะพา ปัญญาให้เกิดแตกฉาน
ศึกษาสำเร็จทุกประการ 
อายุยืนนาน อยู่ในศีลธรรมอันดี
ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี 
ประโยชน์ทวี แก่ข้าฯ และประเทศไทยเทอญ

ปัญญาวุฒิ กะเร เตเต ทินโนวาเท นะมามิหัง




๏ ปาเจราจริยาโหนติ
เป็นสิริสวัสดิ์พิพัฒน์ผล
บังเกิดจิตกตัญญูรู้บัดดล
ว่ามีคนผู้หนึ่งซึ่งหวังดี

ทั้งเช้าสายบ่ายเย็นเค้นคำสอน
บ้างพร่ำวอนเขียนอ่านขมันขมี
เมื่อเติบใหญ่ให้ตั้งตนเป็นคนดี
คนผู้นี้คือครู...ผู้ค้ำจุน 

คุณุตตรานุสาสกา
ขับขานคราครั้งใดใจอบอุ่น
ถ้อยสำเนียงน้ำคำสำนึกคุณ
ผู้การุณประสาทสิทธิ์วิทยา

สิ่งชั่วดีมีอยู่ให้รู้แจ้ง
ต่างแจกแจงให้ตรองมองปัญหา
บ้างชี้แนะแนวทางสร้างปัญญา
ให้ค้นหาเหตุผลจนได้ดี

น้อมเทียนแพรพานทองประคองเข้า
รวบรวมเอาสิ่งล้ำจำเริญศรี
ทั้งหญ้าแพรกดอกมะเขือเจือปนมี
ดอกเข็มที่งามดอกข้าวตอกตาม

สิ่งมงคลทั้งมวลล้วนกำหนด
น้อมประณตกิริยาวาจาสาม
ดวงจิตตั้งกตัญญูอยู่ทุกยาม
หมายแสดงความบูชาครูอาจารย์

ด้วยเดชากตัญญูอยู่เป็นนิจ
จงสัมฤทธิ์อิฐผลจนแตกฉาน
มีปัญญาแจ่มแจ้งแห่งปฏิภาณ
กอรปกิจการงานใดให้จำเริญ

มีปัญญารักษาตนให้พ้นทุกข์
มีความสุขท่วมท้นคนสรรเสริญ
แม้นพบกับปัญหากล้าเผชิญ
สุดประเมิน ฤๅ พรรณนาค่าคุณครู ๚ะ๛

				

๏ เพื่อการใด ?

อัลมิตรา

๏ ในระหว่างว่างเว้นประเด็นเขียน

อัลมิตรา