31 กรกฎาคม 2551 10:57 น.
อัลมิตรา
๏ เมื่ออารมณ์พรมพลิ้วยากเลี้ยวลับ
คิดปรุงปรับกระแสหรือแก้ไข
อาจละเมิดวิญญาณสันดานใคร
เถิด !.. ปล่อยให้ทุกอย่างกระจ่างตา
เมื่อบางคนทนเปลี่ยวเดียวดายนัก
เที่ยวหว่านรักท่วมท้นคนครหา
หวังสุงสิงหญิงชายร่วมชายคา
ส่งภาษาสัพยอกดุจหลอกลิง
เมื่อแสนเบื่อบ้านเมืองขุ่นเคืองขัด
เห็นต่างฝ่ายระดมหมัดหมายซัดกลิ้ง
คนอยู่กลางอย่างเราเขาท้วงติง
อึดอัดยิ่งในประเด็นมิเว้นวัน
เมื่อโลกร้อนแล้งแล้วใครแคล้วคลาด ?
แม้นสามารถพร่างพรมอารมณ์ฝัน
ควรปล่อยตามปรารถนาอย่าว่ากัน
เลี่ยงรังเกียจเดียดฉันท์คนกันเอง
เราเขียนกลอนย้อนยอกเพื่อตอกย้ำ
เปล่ากระทำการเฉพาะชี้เหมาะเหม็ง
หากแสลงแทงพุงพวกนักเลง
เราไม่เจ๋งอย่ารุมโปรดเรียงตัว
เราเขียนกลอนตอนว่างระหว่างพัก
เสร็จงานหนักหวังสบายผ่อนคลายหัว
ที่พร่ำเพ้อละเมอบ้างสร้างพันพัว
สมมุติมั่วคนเดียวไม่เกี่ยวใคร
เมื่ออารมณ์พรมพลิ้วยากเลี้ยวลับ
คิดปรุงปรับกระแสหรือแก้ไข
ก่อนวิจารณ์จาบจ้วงท่วงท่าใด
มองตนเองก่อนไซร้อย่าใส่ความ ๚ะ๛
30 กรกฎาคม 2551 12:56 น.
อัลมิตรา
๏ เ มื่ อ คื น นี้ ที่ รั ก พำ นั ก ไ ห น . . ?
ค้ า ง กั บ ใ ค ร ห รื อ เ ป ล่ า . . ? แ ผ่ ว เ บ า ถ า ม
ฉั น เ พี ย ง แ ค่ ส ง สั ย ใ ค ร่ ติ ด ต า ม
เ ป ล่ า ห ว ง ห้ า ม ตั้ ง ใ จ ไ ม่ แ ท ร ก แ ซ ง
ทุ ก วั น นี้ ที่ รั ก เ ห นื่ อ ย ห นั ก ไ ห ม . . ?
ฉั น เ ขี ย น ก ล อ น ม อ บ ใ ห้ โ ด ย ไ ม่ แ ฝ ง
อ ย่ า ห วั่ น ไ ห ว ใ น อ มิ ต ร ผิ ด สำ แ ด ง
บ น โ ล ก แ ล้ ง เ ร า เ ผ ชิ ญ เ ดิ น ด้ ว ย กั น
ที่ รั ก ค ะ . . ที่ รั ก
ถ้ อ ย ทึ ก ทั ก พ ร่ำ เ พ รี ย ก เ พ้ อ เ พี ย ง ฝั น
รั ก . . รั ก . . รั ก . . ห ว า น ซึ้ ง ซึ่ ง รำ พั น
เ พ ร า ะ เ กิ น ก ลั้ น ค ว า ม คิ ด ถึ ง แ ม้ ห นึ่ ง คื น
ที่ รั ก ค ะ . . ที่ รั ก
โ ป ร ด ป ร ะ จั ก ษ์ หั ว ใ จ อ ย่ า ไ ด้ ฝื น
หั ว ใ จ ฉั น แ จ่ ม ชั ด แ ล ะ ห ยั ด ยื น
ยิ น ย อ ม ยื่ น ใ ห้ แ ล้ ว . . ที่ รั ก จ๋ า ๚ะ๛
24 กรกฎาคม 2551 21:39 น.
อัลมิตรา
๏ มีบางคนกระสนเสือกเลือกการศึก
ต่างคลั่งคึกห้าวหาญเกินทานไหว
แล้วลงหลักปักฐานยุทธการไป
เพื่อเมืองไทยร้อนยิ่ง..จริงใครทำ ?
ร่างนักรบศพประจานการพลีชีพ
ทั้งต่อยถีบทำร้ายหมายเหยียบย่ำ
ด้วยศาตราอาวุธรุดสกรำ
จนเมืองช้ำทุรยศ...หมดโสภา
ศรีเมืองเอย.. เคยมีมากศรีศักดิ์
กลับทุกข์หนักด้วยเราเข้าเข่นฆ่า
ดั่งเคืองแค้นแม่นมั่นเนิ่นนานมา
เยี่ยงยักษาวิปลาสมุ่งฟาดฟัน
แท้คือไทยฆ่าไทย... มิใช่อื่น
ให้ขมขื่นยิ่งนักเกินกักกลั้น
ที่ลอบร้ายกลายสนุกสุขใจพลัน
เงาแฝงนั้น...คือใคร...ไทยฆ่าไทย ๚ะ๛
22 กรกฎาคม 2551 21:17 น.
อัลมิตรา
๏ กลางเดือนดาวสกาวเกินยังเพลินเพรียก
ข้าฯ ร้องเรียกทักทายหมายพร่ำว่า
โปรดส่องแสงแสดงพรรณอันงามตา
แต่งแต้มฟ้างดงามยามราตรี
เพื่อหัวใจใครหนึ่งซึ่งเหงานัก
ยังทึกทักมุ่งหมายใฝ่จันทร์ศรี
คราเมียงมองผองนภาดารามี
พลอยเปรมปรีดิ์รื่นรมย์คลายตรมใจ
ดารดาษดาวสกาวสรวง ณ ห้วงมหรรณพ์
งามผ่องพรรณเหลือคณาเกินหาไหน
โอ้อวดแสงแปลงสีที่ฟ้าไกล
ฤๅ หมายให้หวังปองครอบครองพลัน
ระยิบระยับ ประดับประดา นภาประภาส
พิไลพิลาส ประพัทธ์ประภา มหามหรรณพ์
สว่างไสว พิสิฐพิเศก อเนกอนันต์
ไฉนฉะนั้น สวรรค์สว่าง กระจ่างอุรา
บรรยายกานท์หวานซึ้งตราตรึงจิต
แต่ห้วงคิดบังอาจเผลอปรารถนา
ยามค่ำคืนดื่นดาวพราวจันทรา
หัวใจข้าฯ หมายครองแอบมองเมียง
เม็ดฝนปรายดุจประสมสายลมเฉื่อย
ระรินเรื่อย ข้าฯ สดับในสรรพเสียง
ทิพย์ดุริยางค์มธุรสบทจำเรียง
เคลิบเคลิ้มเพียงแว่วได้ในภวังค์ ๚ะ๛
19 กรกฎาคม 2551 21:55 น.
อัลมิตรา
๏ เธอถามว่า .. เหนื่อยไหมในงานนี้ ?
ตอบคนดีเหนื่อยหน่อยแล้วพลอยหาย
ของบริจาคหลากล้นคนมากมาย
มิตรสหายสนิทสนมแสนกลมเกลียว
เธอเอ่ยปาก .. มีไหมในปัญหา ?
ตอบอีกคราทั้งผองที่ข้องเกี่ยว
เมื่อประสานงานเสี่ยงเพียงผู้เดียว
เผลอแค่เสี้ยวพลาดนิดผิดใหญ่โต
เธอยังถามตามประชิด .. เคยผิดไหม ?
ตอบจากใจเคยบ้างช่างพลิกโผ
ยามขัดเคืองเบื้องหน้าเขาด่าโชว์
เพลิงโทโสกว่าจะดับแผลยับเยิน
เธอเพลาเสียง .. เยี่ยงนี้หนอที่เห็น !
ทุกประเด็นแฝงนัยใช่ผิวเผิน
หากบางอย่างผิดพลาดมีขาดเกิน
หมายดำเนินอย่างไรให้ตอบคำ
เราเชิงด้อยมิคล่องบกพร่องมี
ทุกถ้อยที่หยามหยันและเหยียบย่ำ
ไม่ขอเก็บความแค้นฝังแน่นจำ
ไม่เพลี่ยงพล้ำอีกครั้งบนสังเวียน
เราสั่งใจให้กล้าท้าเผชิญ
ไม่หลงเพลินกระแสที่แปรเปลี่ยน
เหตุหนหลังทั้งหมดเป็นบทเรียน
ใครติเตียนน้อมรับมาปรับงาน
สงสัยใดอีกหนอ ? ..ขอถามกลับ
แม้นว่าลับจะละไว้ในสถาน
แม้นไม่ลับจะแจงนัยให้เป็นกานท์
เผื่อคนอ่านสงสัยคล้ายกับเธอ ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
1793
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
