31 พฤษภาคม 2551 18:02 น.
อัลมิตรา
๏ จะประท้วงกันไปทำไมวะ ?
มีธุระซื้อของต้องมาเสียว
จะไปศึกษาภัณฑ์แสนหวั่นเชียว
กลัวประเดี๋ยวยิงกันร้อยพันมุง
อยากชนะคะคานพลุ่งพล่านงัด ?
ประเดี๋ยวจัดมวยให้ไล่ถลุง
เห็นปราดเปรื่องเรื่องราวพวกคราวลุง
บ้านเมืองยุ่งฉิบหายไม่วายเว้น
ข้าวสารแพงแหล่งน้ำมันก็ไม่มี
ยุคกลีปราศสุขท่วมทุกข์เข็ญ
เพื่อนภาคใต้ตรอมตรมไม่ร่มเย็น
ภาคอื่นคิดฆ่าเข่นไยเช่นนี้ ?
ท่ามภาวะโลกร้อนต่างรับรู้
พายุกรูแผ่นดินแยกแปลกวิถี
คิดสำนึกบ้างไหม ฤๅ ไม่มี ?
หาวิธีบ้างไหม ฤๅ ไม่ทำ ?
ธรรมชาติอาจทวงทั้งปวงสิ้น
สูญแผ่นดินปราศชีวิตให้คิดขำ
แค่ลมซัดพัดหายหลายแสนกรรม
แค่ดินย่ำขยับเขยื้อนล้านเกลื่อนตาย
จะประท้วงกันไปทำไมวะ ?
เห็นแล้วมันเซ็งว่ะน่าเบื่อหลาย
ถ้าพวกลุงอยากกร่างก่อนวางวาย
อย่าเสียดายความรู้กู้โลกเทอญ ๚ะ๛
31 พฤษภาคม 2551 09:02 น.
อัลมิตรา
๏ เรื่องทำมาหากินผัวสิ้นท่า
เรื่องการค้าเสียดุลขาดทุนหลาย
หนักไม่เอาเบาเลี่ยงเกี่ยงเจ้านาย
ทำตัวคล้ายดักแด้แค่นอนกิน
วันทั้งวันฝันเฟ้อละเมอพร่ำ
มักดื่มด่ำแต่ขยะวาทะศิลป์
ภาษาบ่าวชาวบ้านขี้คร้านยิน
ถ้าเดาะลิ้นแสงศัพท์ถึงรับฟัง
แสนปวดหัวผัวตน "ฅนกวี"
เมื่อก่อนนี้ชื่นชมว่าคมขลัง
ผลงานเยี่ยมเปี่ยมล้นมนตร์พลัง
จนจังงังจวบจิตคิดคลอเคลีย
อุตส่าห์หอบหิ้วผ้าตามมาอยู่
หวังเคียงคู่ตลอดไปจึงได้เสีย
เหมือนตุ่นเต่าเขลาถลำเวรกรรมเมีย
ปราศสำนึกต้องละเหี่ยเผลอเชียร์ไป
ผัวแสนเข็ญเป็นกวีที่ขี้เกียจ
เมียสุดเครียดข้าวปลาจะหาไหน
ผัวพากเพียรพากย์กลอนออดอ้อนใคร
เมียทำใจพวกกวีช่างชีกอ
เขียนอักษรตอนหิวไส้แห้งโหย
จงอดทนอย่าโวยโอดโอยหนอ
ปากกาคนทนไปทนให้พอ
ปากเมียขอข้าวอิ่มชิมลำพัง ๚ะ๛
30 พฤษภาคม 2551 15:34 น.
อัลมิตรา
๏ ใจบางบางด่างพร้อยมากรอยแผล
เปรียบขอนแพเคว้งคว้างกลางชลาศัย
ถูกกระทบกระแทกซ้ำชอกช้ำไป
เหลือซากไว้หมองหม่นบนชะตา
จุดมุ่งหมายปลายทางช่างลางเลือน
แค่ดาวเดือนส่องทางหว่างเวหา
คราวลำบากยากให้ใครนำพา
เพียงกายาอิดโรยโดยลำพัง
ด้วยสำนึกลึกรอยใช่น้อยนัก
และตระหนักสิ่งทรามในความหลัง
ยามผิดพลาดพาลเครียดถูกเกลียดชัง
ทุกคราวครั้งหวนให้ใจทุรน
ใจมิบางอย่างเขา ฤๅ เข้าใจ
จึงวินิจฉัยผิดพลาดปราศเหตุผล
อ้างมารยาสาไถยเล่ห์ร้ายกล
ไม่เคยเลยสักหนจะทนฟัง
แสนเลือนลางบางใครรู้ใจเรา
พร้อมปลดเศร้าทุกข์ทนแต่หนหลัง
ใจบางบางด่างพร้อยร้อยคนชัง
หวังเพียงครั้งที่เขาจะเข้าใจ ๚ะ๛
ใจบางบางด่างพร้อยมากรอยแผล
เปรียบขอนแพเคว้งคว้างกลางชลาศัย
อีกกี่นานหนอจิตครุ่นคิดไป
จะเลื่อนไหลหลุดพ้นจากภพภูมิ
26 พฤษภาคม 2551 08:03 น.
อัลมิตรา
ไฮไฟท์ไหลลามตามทุ่ง
ต่างคนต่างมุ่งยุ่งเหยิง
คุยกันสารพันบันเทิง
สุมเพลิงนินทาบ้าบอ
ไฮไฟท์มีได้สารพัด
หงำเหงือกกำดัดถนัดป้อ
บ้างพูดเพลิดเพลินเยินยอ
บ้างก็แอบแฝงแทงหลัง
ไฮไฟท์กับเอ็มเอสเอ็น
โดดเด่นแตกต่างแผนผัง
หลายคราหลายหนทนฟัง
คับคั่งปมเขื่องเรื่องราว
ไฮไฟท์ใครมีมิตรภาพ
ซึบซาบทุกบทหมดฉาว
ปราศซึ่งทุกข์ร้าวข่าวคาว
หนุ่มสาวยินดีปรีดา
ไฮไฟท์ร้อยเล่ห์พันเหลี่ยม
ใครเหี้ยมมีจิตคิดฆ่า
คำล่อสารพันสรรมา
นานาเภทภัยให้ระแวง
ไฮไฟท์ไฮไฟท์ไฮไฟท์
เชื่อได้ทุกอย่างทางแฝง ?
ดีร้ายอย่างไรใครแสดง ?
หลักแหล่งสืบได้ใดกัน ?
25 พฤษภาคม 2551 21:42 น.
อัลมิตรา
๏ "เรื่องเป่าขลุ่ยลุยปี่ไม่มีเอี่ยว
เรื่องเสียวเสียวฉิ่งฉับรับไม่ได้
ถนัดกลองฆ้องแตกอย่าแปลกใจ
หากสงสัยถามฉันอัลมิตรา"
พิลึกคนทนเขียนงานเพี้ยนได้
หรือว่าปราศเข้าใจนัยภาษา
เรื่องฉิ่งฉับกลับไปอ่านได้นา
เคยเขียนว่า...กลองฆ้องมิปองใด
ยังอุตส่าห์หาคำมาย้ำอีก
เหมือนหลบหลีกครหาน่าสงสัย
หรือจนตรอกลอกความวกถามไป
ปิดบังไว้เรื่องถั่วกลัวเปิดเปิง
ประเด็นเลี่ยงเบี่ยงกลเรื่องดนตรี
อ้างรู้ดีประกาศไปด้วยใจเหลิง
เพื่อให้เรากลัดกลุ้มหวังสุมเพลิง
ไก่อ่อนเพิ่งสอนขันกล้าพันตู
ซ้ำกล่าวทั่วตัวเองเก่งมาดแมน
ที่หนุนแขนซ้ายขวาท้าให้รู้
หลับตาพริ้มยิ้มพรายหลายคนดู
อีกคนชูจักกะแร้แท้ใครกัน ?
หลักฐานมีที่มาน่าพิสูจน์
หากเปิดตูดอาจพบเรื่องขบขัน
ประเด็นข่าวฉาวไหมใครรู้ทัน
คำ "อาฮั้น" ปรากฏบทกลอนใคร ?
อ้างบาลีที่แท้แมวแก่เก้อ
เมียแมวเผลอระริกระรี้แสร้งปรี่ใกล้
เชิญเถอะเชิญเพลินถั่วคิดมั่วใด
แค่เหลือของกลางไว้เผื่อใครดม ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
2380
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
