2 มิถุนายน 2549 12:43 น.
อัลมิตรา
..๏ มีเงื่อนงำมากมายในบ้านกลอน
เราสะท้อนความรู้สึกยามนึกหวน
บางเหตุการณ์ผ่านไปย้อนใคร่ครวญ
ทุกอย่างล้วนแตกต่างอำพรางกัน
บ้างพูดจาอ่อนหวานหว่านไปทั่ว
บ้างไหวหวั่นใจระรัวเหมือนกลัวนั่น
บ้างป้อยอยกย้ำพร่ำรำพัน
บ้างปิดกั้นตัวตนบนหน้าจอ
สารพันทุ่มเทคนเล่ห์เหลี่ยม
บ้างโหดเหี้ยมลอบกัดถนัดหนอ
บ้างก็สร้างสถานการณ์เบิกบานรอ
ที่แท้ก็พกดาบเตรียมฟาดฟัน
ทั้งเหลี่ยมลึกเล่ห์ร้ายกลับกลายเกลื่อน
ความเป็นมิตรลางเลือนดูเหมือนฝัน
เพราะบางสิ่งสิงใจหรือไรกัน
เห็นห้ำหั่นศพอักษรว่อนวุ่นวาย
ต่างหลักแหล่งเจตนามาพำนัก
เพิ่งตระหนักเหตุผลกลขยาย
ไม่รู้จักตัวจริงยิ่งยากทาย
ดีหรือร้ายอาศัยใช้เวลา
บ้างเคร่งขรึมอวดรู้พหูสูตร
สักแต่พูดให้เพี้ยนเปลี่ยนภาษา
สาส์นดีดีกลับแปลงบทรจนา
เลวยิ่งกว่าสัตว์ใดหากไตร่ตรอง
บ้างปลอมตัวพัวพันหมั่นแวะเวียน
มาขีดเขียนขยะฝากปากเน่าหนอง
ซ้ำปากคอเราะรายคล้ายคะนอง
เรานั่งมองคนวิปลาสอนาถใจ
แต่ก็ยังเขียนอ่าน ณ บ้านกลอน
แม้บางตอนสุดฉงนจิตสงสัย
คนเขียนกลอนทำระยำทำทำไม
หากบางใครชั่วช้าอย่ามาเลย ๚ะ๛
1 มิถุนายน 2549 09:19 น.
อัลมิตรา
..๏ อีกคนช่างตามต่อมาล้อพจน์
อีกคนหน้าสลดอ้างงดเขียน
แต่ละฝ่ายงอนเง้าเราวิงเวียน
จะปรับเปลี่ยนหัวใจทำไงดี
เห็นคำร้องวางไว้ในกระทู้
ติดตามดูเหตุการณ์ขานเสียดสี
ทั้งจำเลยทั้งโจทก์โอดครวญมี
มิตรไมตรีเคยให้อยู่ไหนกัน
บ้านกลอนไทยใคร่เขียนก็เขียนเถิด
อย่าบังเกิดความรังเกียจคิดเดียดฉันท์
แม้นหนักนิดเบาหน่อยคอยแบ่งปัน
ร่วมสร้างสรรค์วรรณกวีเป็นศรีเมือง
เป็นธรรมดาของกลมนตร์อักษร
ที่บางตอนทับถมสร้างปมเขื่อง
หากสะสมเก็บไว้จนใจเคือง
จิตเปล่าเปลืองด้วยเหตุนี้ดีหรือไร
โปรดกลับมาปรองดองดั่งน้องพี่
มิตรภาพตราบฟ้านี้เรามีให้
ทุกถ้อยคำเราฝากออกจากใจ
เริ่มต้นใหม่เถิดหนอเลิกพ้อกัน ๚ะ๛