31 พฤษภาคม 2549 11:55 น.
อัลมิตรา
..๏ โอ้นั่นหมาตะกละจ้องกระป๋อง
เห็นเมียงมองแล้วเห่าไม่เข้าท่า
ในใจคงอยากชิมลิ้มสักครา
ทำ ฮื่อ !ฮ่า !โฮ้ง ! แฮ่ !ยินแต่ไกล
ตัวกระป๋องบุบบี้มันปรี่งับ
สองขาจับประคองตั้งยังไถล
สะบัดหัวสะบัดหางอย่างกลุ้มใจ
หากพูดได้คงพร่ำหน้าง้ำงอ
โมโหแท้ !! ..เวรตะไลไอ้กระป๋อง
ทำกูต้องละเหี่ยหัวเสียหนอ
กูฝังเขี้ยวเคี้ยวลั่นเหงือกสั่นคลอ
ทั้งที่จ่อแต่อนาถกูพลาดกิน
สัญชาติหมาโง่เขลาคิดเท่านี้
แต่คนที่ลอกเลียนช่างเพี้ยนสิ้น
เห็นสาวน้อยสวยใสใคร่จนชิน
ปราศรสกลิ่นเหมือนกระป๋องยังมองตาม ๚ะ๛
30 พฤษภาคม 2549 12:48 น.
อัลมิตรา
..๏ ยินน้ำเสียงหม่นหมองเราข้องจิต
เรานั้นคิดมากไปหรือไรหนอ
กระทั่งสิ้นปุจฉาน้ำตาคลอ
เราฤๅก่อกวนเขาจึงเศร้าใจ
เราปราศคำอธิบายมาหมายอ้าง
แต่ทุกอย่างซื่อตรงอย่าสงสัย
หากอักษรก่อกลเหมือนมนตร์ใด
ศึกษานัยกลอนก่อนคิดค่อนความ
ครั้นประจักษ์หัวใจเขาไหวคลอน
เราร้าวรอนขมขื่นดั่งหมื่นหยาม
โอ้รักที่ปรากฏเคยงดงาม
กลับกลายทรามสูญค่ามิน่ายล
รอยแผลบนร่างกายมองไม่มี
ไยคราวนี้เจาะจงมาส่งผล
ช่างเจ็บลึกชอนไชหัวใจตน
เกินจะค้นสักเสี้ยวมาเยียวยา ๚ะ๛
29 พฤษภาคม 2549 15:31 น.
อัลมิตรา
ข้าพเจ้าขอปฏิญาณไว้ว่า ..ถ้าไม่ครบ ๓ ปี
จะไม่พบหน้าใครทั้งสิ้นในไทยโพเอ็ม
..๏ ใกล้จะถึง ณ วันเธอสัญญา
มัวหลบหน้าเรานี้ไม่ดีแน่
หากหัวใจเธอนั้นมิผันแปร
พบเพียงแค่หนึ่งนาทียังดีใจ
ปฏิญญาสามปีที่เรารอ
จวนแล้วหนอจึงแจ้งแถลงไข
จะสานต่อ-เมินหมางหรืออย่างไร
สิ้นเยื่อใยหรือยังความหลังเรา
ความจำเป็นทำให้ต้องไกลกัน
สายสัมพันธ์ลางเลือนไม่เหมือนเก่า
หัวใจที่ทุกข์ท้อรอบรรเทา
ฤๅต้องเศร้ารักลับมิกลับคืน
หากสัญญาจากใจเธอไม่จำ
ทุกถ้อยคำคิดเพียงเลี่ยงเป็นอื่น
ปฏิญญากล่าวไว้ไม่หยัดยืน
คนขมขื่นโศกศัลย์เรานั่นเอง ๚ะ๛
23 พฤษภาคม 2549 23:00 น.
อัลมิตรา
..๏ เ จ้ า บ อ ก จ ะ ล ง ใ ต้ ไ ป เ ป็ น ค รู
ทั้ ง ที่ อ ยู่ แ ด น ไ ก ล ไ ป ต่ า ง ถิ่ น
แ ผ่ น ดิ น ใ ต้ เ ป็ น ไ ฟ แ ม่ ไ ด้ ยิ น
เ จ้ า อ ยู่ กิ น อ ย่ า ง ไ ร ใ ห้ ร ะ วั ง
เ จ้ า อ า ส า เ ป็ น ค รู แ ม่ รู้ ดี
เ พื่ อ ส ร้ า ง เ กี ย ร ติ แ ล ะ ศ รี อ ย่ า ง ที่ ห วั ง
วิ ห ค น้ อ ย พ ลั ด พ ร า ก บิ น จ า ก รั ง
แ ม่ อ ยู่ ห ลั ง ห ง อ ย เ ห ง า ร อ เ จ้ า คื น
ก ร ะ ทั่ ง ข่ า ว ว า น นี้ เ จ้ า มี ภั ย
แ ม่ ร่ำ ไ ห้ อ ก ต ร ม สุ ด ข ม ขื่ น
ร่ า ง ข อ ง เ จ้ า บ อ บ ช้ำ แ ม่ ก ล้ำ ก ลื น
ไ ม่ อ า จ ฝื น แ ส ร้ ง สุ ข เ ห มื อ น ทุ ก ค รา
เ จ้ า ไ ม่ อ า จ ลุ ก อ้ อ น ดั่ ง ก่ อ น เ ก่ า
แ ม่ แ ส น เ ศ ร้ า เ จี ย น ต า ย ค ล้ า ย ดั่ ง ว่ า
ห า ก เ จ็ บ นั้ น แ ท น ไ ด้ ใ น พ ริ บ ต า -
แ ม่ จั ก ม า แ บ ก รั บ ค ว า ม ยั บ เ ยิ น
เ จ้ า จ ะ รู้ บ้ า ง ไ ห ม หั ว ใ จ แ ม่
มั น ย่ำ แ ย่ ป ว ด ร้ า ว เ กิ น ก ล่ า ว เ ก ริ่ น
ป า ฏิ ห า ริ ย์ ใ ด ห น อ แ ม่ ข อ เ ชิ ญ
แ ม่ เ จ็ บ เ กิ น ดั บ ดิ้ น ยั ง ยิ น ย อ ม ๚ะ๛
17 พฤษภาคม 2549 16:02 น.
อัลมิตรา
..๏ ยากยื้อยุดหัวใจใครคนนั้น
คนที่เคยร่วมฝันเมื่อวันก่อน
คนที่เคยร่วมรจน์ร่ายบทกลอน
คนที่เคยออดอ้อนยามจรไกล
สายสัมพันธ์ดูเหมือนลบเลือนแล้ว
คงมิแคล้วรักสะบั้นเลิกฝันใฝ่
ยามทบทวนปวดปร่าดั่งอาลัย
สุดปรามใจตัดรอนมิย้อนคืน
ละอองฝนร่วงหล่นเบื้องบนฟ้า
หยาดน้ำตาสองแก้มแซมสะอื้น
หัวใจที่โศกสุดไร้จุดยืน
ความขมขื่นเกินยั้งยังหลั่งริน
บางใครปราศเยื่อใยไม่หวนกลับ
เรายอมรับความอาดูรรักสูญสิ้น
แล้วดื่มด่ำน้ำตาเป็นอาจิณ
ถึงถวิลเพียงใดกลั้นใจทน ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
2286
