29 ธันวาคม 2549 17:15 น.
อัลมิตรา
..๏ แล้วแต่ผลคนมากพิพากษา
ใครนินทาถากถางก็ช่างเขา
จะจริงเท็จอย่างไรหัวใจเกลา
ผู้รู้เท่าตนเอง...เกรงไม่มี
เพราะป่วยการอธิบายขยายความ
หรือคิดปรามลิ้นคนทำป่นปี้
เจ้าจงจำคำพ่อทุกกรณี
เรื่องเช่นนี้ควรงดจงปลดวาง
อย่าเสียศูนย์ดุลล้มให้ตรมจิต
จงเร่งคิดประคองตนพ้นหมองหมาง
พึงระวังภัยเร้นตามเส้นทาง
สมควรห่างจิ้งจอกคนหลอกลวง
วงการเน็ตวกวนหลากกลเล่ห์
แม้นทุ่มเททุ่มใจไม่รู้ล่วง
เจ้าอาจติดกับดักเขาตักตวง
ยากสลัดบ่วงมรสุมเรื่องกลุ้มใจ
ส่วนร้อยกรองสารพันสิ่งฝันเฟื่อง
อย่าคุยเขื่องทับถมขัดคนไหน
จงออกตัวมิถนัดสันทัดใด
คำชมใครอย่าถลำจิตนำพา
นอกเหนือการเสวนาสมาคม
ควรเหมาะสมในขอบเขตคบหา
ให้ระวังคนร้ายร่วมชายคา
คราวเสียท่าหมดสนุกทุกข์เข้าตัว
เพราะคนพาลมักพาไปหาผิด
เพราะบัณฑิตหนุนดีเปรมปรีดิ์ทั่ว
หมั่นตรึกตรองก่อนให้ใจพันพัว
อย่าเกลือกกลั้วหลงกลคนริยำ
จงทบทวนคำอธิบายนัยพ่อสอน
อย่าเพียงย้อนนึกให้ใจระส่ำ
ด้วยพ่อหวังเพียงเจ้าเข้าใจจำ
พ่อพูดพร่ำเพื่อใครไปคิดดู
ก่อนนั้นเจ้าช้ำใจเพราะไม่พร้อม
อุปสรรคย่อมทำให้ใจหดหู่
หนึ่งปีภัยมากมายคล้ายพันตู
เจ้าไม่รู้จึงสาหัสจิตซัดเซ
และแล้วเรื่องวันวานเจ้าผ่านพ้น
เรียนรู้คน,เรียนรู้ใจ,ใครเจ้าเล่ห์
เปรียบเจ้าลงเรือน้อยลอยทะเล
ถูกคลื่นเห่พายุกล่อมย่อมแปรปรวน
แต่เมื่อผ่านพ้นภัยไปถึงฝั่ง
เจ้าจักหยั่ง ชั่ว-ดี มีคละถ้วน
ให้เลือกผูกไมตรีที่สมควร
ให้แยกส่วนตัดใยไม่สัมพันธ์
ฟังพ่อเถิดลูกพ่อตรองหนอเจ้า
หลากเรื่องเก่าที่มีในปีนั่น
เป็นบทเรียนเลิศล้ำมากสำคัญ
ปีหน้านั้นจะได้ไม่ต้องตรม
จงคิดดีทำดีอย่างที่หวัง
อย่าหยุดยั้งแม้นใครใคร่ถุยถ่ม
คำคนที่ให้ร้ายคล้ายแล้งลม
เจ้าจงข่มจิตตนอย่าหม่นตาม
อุดมการณ์ใดใดจงใสซื่อ
ตัวอย่างคือนายอินของภูมินทร์สยาม
ปิดทองพระด้านหลังปราศขลังงาม
แต่ล้นหลามคุณธรรมการกระทำดี
ให้อยู่อย่างพอเพียงเพื่อเพียงพอ
เดินตามรอยของพ่อพอสุขขี
มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าค่ามากมี
นิยามนี้จงรักษ์ไว้ให้นิรันดร์ ๚ะ๛
27 ธันวาคม 2549 07:48 น.
อัลมิตรา
..๏ สิ้นแสงดาวพราวนภาจันทราผ่อง
ไยหม่นหมองทั่วหล้าเวหาหน
จึ่งเดียวดายในภวังค์ด้วยกังวล
พลันจำนนความเหงารุกเร้าใจ
ครั้นหอมหวนรัญจวนใจในคืนเหงา
ลมแผ่วเบาพัดพามาจากไหน
กลิ่นราตรีที่หอมรายล้อมใจ
เพื่อผู้ใดใครเหงาความเศร้ามี
ดอกงดงามยามแย้มแฉล้มขาว
ฤๅเดือนดาวเจิดจรัสสิ้นรัศมี
แล้วร่วงหล้ามาประดับกับโลกีย์
เป็นราตรีหอมกรุ่นละมุนมาน
จากแดนดินถิ่นเหย้าสุดเศร้าโศก
ประโลมโลกจนใจใคร่เรียกขาน
แล้วคร่ำครวญหวนหามาเนิ่นนาน
กี่รัตติกาลผ่านพ้นจนแรมรา
หอมอบอุ่นกรุ่นกลิ่นบ่สิ้นสร่าง
แม้นอ้างว้างเปลี่ยวเหงาเศร้านักหนา
แม้นร่วงโรยโปรยหล่นบนพสุธา
ความโศกาเสมือนหอมยอมอาลัย ?
ดอกเจ้าลอยคล้อยคลาดทั้งหวาดหวั่น
กลิ่นเจ้านั้นเดินทางอย่างไกลใกล้
ยามราตรีที่หม่นจนเหงาใจ
ดั่งผู้ใดพลัดพรากฝากถ้อยคำ
หอมราตรีบ่สิ้นถวิลหา
รำเพยพาอาลัยในคืนค่ำ
โอ้ราตรีหมองหม่นจนจดจำ
ยังครวญคร่ำทุกคราเมื่อราตรี
กลิ่นของเจ้าดังอาชญาพาหวั่นไหว
แม้นใกล้ไกลหอมถวิลทุกถิ่นที่
หอมจนหวนคำนึงถึงคนดี
ว่าคืนนี้เปลี่ยวเหงาเศร้าโศกา
จึงวอนขอต่อฟ้านภาสวรรค์
เพื่อจอมขวัญได้ประจักษ์ตระหนักว่า
หอมราตรีกี่ครั้งยังร้างรา
ยังบ่สิ้นสิเนหาทุกราตรี ๚ะ๛
22 ธันวาคม 2549 13:02 น.
อัลมิตรา
..๏ มีตัวเลขชวนคิดน่าพิศวง
หนึ่งถึงเก้าวางลงอย่าสงสัย
แต่ละช่องแต่ละแถวเรียงแนวไป
หากกรอกใส่ถูกที่มีรางวัล
อย่าให้ขาดหรือซ้ำเราย้ำกล่าว
เชิญหนุ่ม/สาวทั้งผองประลองสรรค์
จะเด็กเล็ก/เฒ่าชราไม่ว่ากัน
สมองตันจะได้โปร่งโล่งสบาย
ทั้งแนวตั้ง/แนวตรง/ทรงทแยง
เลขสีแดงวางล่อส่อความหมาย
แม้นประมาทเผลอพลาดอาจเสียดาย
แท้เกมคล้ายหลุมพรางช่างวิงเวียน
จงทำตัวตามสบายหากใคร่ตอบ
เราจะมอบของรักแด่นักเขียน
แต่จะต้องถูกถ้วนอย่าจวนเจียน
แพ้ถูกเจี๊ยนดีไหมยั่วให้ลอง ๚ะ๛
20 ธันวาคม 2549 14:20 น.
อัลมิตรา
..๏ เรือลำน้อยลอยคว้างอยู่กลางน้ำ
ถูกพายุโหมกระหน่ำซ้ำคลื่นเข่น
คนโดยสารเปียกปอนตอนน้ำกระเซ็น
บ้างหลีกเร้นหลบหลังกำบังกาย
ซึ่งบางคนผดุงการณ์ด้านกอปรกิจ
วางแผนคิดกรณีที่มั่นหมาย
ครั้นถึงฝั่งรีบกระโจนจนวุ่นวาย
ด้วยคนพายส่งฝั่งดั่งใจปอง
เมื่อถึงฝั่งต่างรีบเท้าถีบส่ง
คนพาย งง !! ..เหตุไฉน ไยสนอง
ท่านเร่งร้อนก่อนใครไม่หวนมอง
ฤๅเพียงจ้องลงเรือเผื่อให้จำ ? ..
คล้ายคำถามแทงใจให้หันขวับ
บุญไม่รับหน้าบึ้งปราศซึ่งขำ
วางมาดเหมือนนักเลงเบ่งกระทำ
พูดซ้ำซ้ำ"..ซวยเพราะใคร...ให้เอ็งคิด !!..
โอ้เขาไม่สำเหนียกว่าเปียกทั่ว
จึงด่ามั่วราวกับคับแค้นจิต
เหวี่ยงอารมณ์ระบายใส่ไม่พินิจ
เพราะหงุดหงิดจากฟ้าฝนสับสนใจ
คนพายเรือลอบพร่ำยามงานจบ
จะต้องพบคนงี่เง่าอีกเท่าไหร่
คุณความดีสัมพันธ์สำคัญใด
ยามสมมาตรตวาดไล่ ..เร่งไสเรือ..
เรา..คนเรือแต่งกลอนยอกย้อนกล
อาจวกวนอ่านไปให้ยากเชื่อ
แม้นว่าใครมีจิตคิดจุนเจือ
เศษเหรียญเหลือหย่อนหน่อยพลอยยินดี
นิทานเราขมวดไว้ชวนให้คิด
อันน้ำมิตรที่บางคนบอกล้นปรี่
อาจซุกซ่อนเงื่อนงำแสร้งทำดี
เผลอเป็นตี / แทงซ้ำ / ลอบทำร้าย
ศูนย์ประโยชน์โทษเบาก็เท่าฟ้า
เคยมากค่าปรากฏก็หดหาย
กระทั่งปราศเพื่อนสนิทประชิดกาย
ถึงที่หมายเขาฤๅจำน้ำใจเรา
ชะตาเราคงคล้ายคนพายเรือ
ดีไม่เหลือสักนิดความคิดเขา
เมื่อปลงได้เช่นนั้นก็บรรเทา
อันความเศร้าทิ้งหมดพร้อมอดทน ๚ะ๛
18 ธันวาคม 2549 15:20 น.
อัลมิตรา
..๏ ให้มันแล้วแล้วไปอย่าไปคิด
อย่าฝังจิตยึดผลความหม่นหมอง
ประสบการณ์ชอกช้ำอย่าจำจอง
อย่าเกี่ยวข้องสิ่งระทมจะตรมใจ
จงยิ้มร่าหน้าเงยดั่งเย้ยฟ้า
ทำจนกว่าปรากฏความสดใส
อย่ามัวแต่ปวดปร่าพร่ำอาลัย
เถอะ !..ลบเลือนบางใครอย่าไปจำ
ผ่านมาแล้วแล้วไปหัวใจเจ็บ
ที่หนาวเหน็บทุกข์ทนคนเหยียบย่ำ
เพียงพายุบุกโหมโรมกระทำ
ครู่เดียวช้ำลมแผ่วลงก็ทรงตัว
ควรยืนหยัดกล้าแกร่งด้วยแรงตน
แม้นเมฆฝนครึ้มดำทำฟ้าสลัว
ครองสติมั่นไว้อย่าได้กลัว
พายุชั่วกระแทกกระทั้นแล้วกันไป ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1731
