7 กรกฎาคม 2548 01:08 น.
อัลมิตรา
..๏ มองนภาคราไร้ดาวคราวเดือนดับ
จันทร์ลาลับอับแสงแฝงใดหนอ
แสนอ้างว้างเปลี่ยวเหงาเฝ้ายืนรอ
รันทดท้อหมองหม่นจนทรมาน
ก่อนแสงดาวพราวระยิบกระพริบพร่าง
กลับลาร้างเลือนหายคล้ายหักหาญ
เคยยลแสงแจ่มจรัสยามรัตติกาล
ต้องร้าวรานขมขื่นในคืนแรม
ดั่งผู้หนึ่งซึ่งไกลไม่หวลกลับ
ฤๅลาลับร้างเลือนดุจเดือนแจ่ม
เช่นดาราเคยกระจ่างพลางราแรม
เคยแต่งแต้มประดับฟ้ามาจากจร
เคยเคียงกันวันชื่นคืนหรรษา
ถ้อยภาษาแสนเสนาะเพราะออดอ้อน
เผยรำพันวรรณกรรมลำนำกลอน
ในกาลก่อนยังกังวานสะท้านทรวง
คราแสงดาวพราวพร่างเคยอ้างเอ่ย
ยังเปรียบเปรยเสมอว่าฟ้าเป็นห่วง
แท้เป็นเพียงถ้อยวลีที่หลอกลวง
เพียงคืนล่วงผ่านไปไยลืมคำ
ถ้อยสำเนียงเสียงสำนวนส่วนสัญญา
ล้วนสิ้นค่าหลอกให้ใจถลำ
อยากลบเลือนเสียหมดมิจดจำ
ที่เขาพร่ำเพ้อไว้ในคืนแรม ๚ะ๛
6 กรกฎาคม 2548 23:09 น.
อัลมิตรา
..๏ แม้นเธอจะกักเก็บความเจ็บปวด
ยอมร้าวรวดลำพังอย่างขื่นขม
ปล่อยชีวิตเคว้งคว้างอย่างตรอมตรม
กล้ำกลืนข่มทุกข์ไว้ใจยอมทน
ถึงมิเคยเอ่ยปากฝากให้รู้
เพียงมองดูตรึกได้นัยเหตุผล
ความอดสูเธอซ่อนไว้ในกมล
ฉันขอค้นสืบเสาะเลาะหัวใจ
หนึ่งหัวใจหวังดีมีมามอบ
คือคำตอบเท่านี้ที่ฉันให้
คงแล้วแต่เธอเห็นเป็นเช่นไร
จะรับไว้หรือทิ้งมิติงกัน
ขอเพียงแค่เปิดใจให้รู้จัก
เพาะต้นรักงอกงามตามจิตฝัน
จะทุกข์-สุขอย่างไรใคร่แบ่งปัน
ขอเธออย่าปิดกั้นกระนั้นเลย ๚ะ๛
5 กรกฎาคม 2548 14:54 น.
อัลมิตรา
..๏ ขู่กรรโชกเสียงฉิวดั่งกริ้วโกรธ
ระบุโทษกระหน่ำย่ำฉิบหาย
มวลไม้เล็กพินาศต่างวอดวาย
ต้นถูกถอนสูญสลายไร้ร่องรอย
ด้วยลมหมายบีฑาให้อาสัญ
จนพฤกษ์พันธุ์หลายหลากเหลือซากฝอย
กิ่ง,ก้าน,ใบ ปลิดขั้วทั่วถ้วนลอย
ไม้ใหญ่ผล็อยพังพาบราบพสุธา
ครั้นเวลาผ่านไปคลายเคืองขัด
ลมเพียงพัดแผ่วเบาราวโหยหา
ความอบอุ่นจากไม้ในพนา
จึงวกมาสู่อ้อมไพรในแดนเดิม
โอ้อนาถ..ป่าล่มเพราะลมชั่ว
จิตเมามัวเกินไปให้ฮึกเหิม
ครั้นกลับตัวคิดใหม่หมายต่อเติม
แล้วจะเสริมอย่างไรปลูกไม้งาม
ป่าคงยากพลิกฟื้นจึงขื่นขม
เป็นบทเรียนของลมที่ข่มขาม
เพราะบังอาจมุ่งร้ายกรายคุกคาม
สำนึกยามป่าสลายคงสายไป
หากเปรียบลมกับนิยามความรักนั้น
หลายคนพลันย้อนคิดจิตสงสัย
ผู้ประพันธ์จะอิงถึงสิ่งใด
และทำไมตัวอย่างต้องอ้างลม
ขอส่งเทียบเชื้อเชิญเกริ่นวจี
วอนน้องพี่ขยายความตามเหมาะสม
ด้วยสาเหตุซ่อนไว้นัยเงื่อนปม
เรื่องระทมผ่านตาคราวันวาน
ตัวอย่างรักเปลี่ยนไปกลายเป็นแค้น
คงฝังแน่นดวงจิตเมื่อคิดผลาญ
คีตนะเขียนกลอนตอนร้าวราน
สะท้อนกานท์สะเทือนใจหากใครดู
เธอคือลมพิโรธที่โหดร้าย
มุ่งทำลายเพียงหวังซากยังอยู่
มันจะเหลือค่าใดให้เชิดชู
รักกับผู้สูญใจ .. ใช่สิ่งดี
หากเปรียบเขาคงเป็นเช่นต้นไม้
ย่อมสั่นไหวยามพายุมุกดขี่
อาจถอนรากออกไปในทันที
ด้วยเหตุที่ใจหมดความอดทน
เป็นบทเรียนลม-รักหักมุมเล่า
คือเรื่องราวนัยจริงอิงเหตุผล
คีตนะผูกเงื่อนเหมือนซ่อนกล
ดั่งรอคนเข้าใจนัยเนื้อความ ๚ะ๛
3 กรกฎาคม 2548 23:42 น.
อัลมิตรา
อ ย่ า แ ส ว ง ห า ค ว า ม รั ก โ ด ย ก า ร ยื่ น มื อ ค ว้ า
จ ง แ ส ว ง ห า ค ว า ม รั ก ด้ ว ย ก า ร ยื่ น มื อ ใ ห้
เ พ ร า ะ ก า ร ยื่ น มื อ ค ว้ า ย า ก ที่ จ ะ มี ค น ใ ห้
แ ต่ ก า ร ยื่ น มื อ ใ ห้ ง่ า ย ที่ จ ะ มี ค น รั บ !!!!
...ความรัก ความรัก ความรัก ..
...เหตุใดกันหนอจึงหลากนิยามนัก
...รักเพื่อสิ่งใด รักเพื่อใคร ใครและใครที่ฉันรู้จัก
...ต่างบอกถึงนิยามแห่งความรัก ในความรู้สึกของแต่ละคน
...ฉันถูกถามไถ่ ว่าเคยรู้จักความรักบ้างไหม ?
...ฉันจะตอบได้อย่างไร .. ในเมื่อฉันไม่เคยรักใคร
...และฉันไม่แน่ใจว่าเคยสัมผัสความรักบ้างหรือเปล่า
...ฉันอาจจะให้นิยามแห่งรักต่างจากคนอื่น
...แต่นั้นก็คือสิ่งที่ ฉันรับรู้และเข้าใจในกลแห่งรัก เพียงเท่านี้
...เท่าที่หัวใจของฉันจะรู้ เท่าที่หัวใจของฉันจะรู้สึก
... " ฉันไม่อยากทำร้ายใคร และฉันไม่อยากให้ใครทำร้ายฉัน "
...ดังนั้น ฉันจึงปกป้อง และ สร้างกรอบให้กับตนเอง
...ฉันผ่าน ฉันพบ ฉันจึงเห็น ..
...รักที่หลายต่อหลายคนมีให้ต่อกัน
...บางครั้ง ฉันก็รู้สึกดีไปกับคู่รักนั้น พลอยสุขใจไปด้วย
...บางครั้ง ฉันก็รู้สึกระอาไปกับสิ่งที่เห็น รักที่เต็มไปด้วยเงื่อนไข
...บางครั้ง ฉันรู้สึกสลดใจ .. กับความรักที่มีพฤติกรรมตรงข้าม
...รักมิใช่รัก ที่มีแต่สิ่งดี ๆ มอบให้แด่กันดอกหรือ
...รักมิใช่รัก ที่มีแต่ความปรารถนาดี มอบให้แด่กันใช่ไหม
...รักมิใช่รัก ที่เต็มใจกันทั้งสองฝ่าย หรือไร
...รักมิใช่รัก ที่เกิดจากความรู้สึกที่แท้จริง
...แต่เกิดจากการเสแสร้งกระนั้นฤๅ
...รักที่มีค่าเหนือใด แต่ยามที่ไม่ปรารถนา ไม่ได้ดั่งใจ
...ค่าแห่งรักนั้นกลับถูกเหยียบย่ำทำลายจนไม่มีชิ้นดี
...มาตรแม้นมิต้องประสงค์ ก็อย่าหวังให้ผู้ใดสมประสงค์
...มาตรแม้นมิได้ครอบครอง ก็อย่าหวังว่าผู้ใดจะได้ครอบครอง
...น่าเศร้ายิ่งนัก ..
...กับความรักที่ถูกครอบงำด้วยความแค้น , ความเกลียดชัง
...อาจเป็นเพราะรักมิได้สวยงามเสมอไป
...ฤๅหัวใจรัก หัวใจของคนสองคนที่ผูกพัน ..ไม่จิรัง
...บ้างก็หยัดยืน บ้างก็คลอนแคลน
...นิยามของรัก จึงมีมากมาย และขึ้นอยู่กับฐานใจของแต่ละคน
...ฉันผ่าน ฉันพบ ฉันจึงเห็น ..
...ดังนั้น อย่าได้ถามฉันอีกเลย
...อย่าได้คาดหวังจากการคาดคั้นฉัน
...ฉันพึงพอใจที่จะเป็นอยู่อย่างนี้ อย่างที่ใคร ๆ ต่างพากันบอกว่า
...ฤๅไร้ใจ ..
ความรักมีมากมายให้พบเห็น
ทั้งประเด็นสุขใจจนใฝ่หา
หรือความทุกข์ล้นหลามยามรักลา
จนน้ำตารินรดจวบหมดทรวง
ฉันประสบเหตุการณ์เมื่อวานนี้
เธอผู้มีรักไว้เพื่อใคร่หวง
แต่แช่งเขาฉิบหายวอดวายปวง
ยามที่ล่วงละเมิดคำพร่ำอีกคน
ฉันประสบเหตุการณ์เมื่อวานนั้น
เลวมหันต์เขาก่อเรื่องฉ้อฉล
ลิ้นโสมมเหยียดหยามย่ำเกียรติจน
รักที่ล้นแปรเป็นชังดั่งพริบตา
ฉันประสบเหตุการณ์ในวันนี้
หัวใจที่งามเลิศประเสริฐหา
มอบความรักต่อกันมั่นสัญญา
รอจนกว่าฉันพร้อมใจยอมพลี
ใครจะรู้เหตุการณ์วันข้างหน้า
ฉันอาจคว้ารักแนบแอบอกนี่
หรือดึงดันตอบอีกคราว่าไม่มี
หัวใจที่เขาหมายไว้ครอบครอง
1 กรกฎาคม 2548 15:28 น.
อัลมิตรา
เพลงพวงมาลัย ..
( สร้อย )..๏ เอ้อระเหยลอยมา
เคลิ้มในวาจาก็จะลอยไกล
แหม !บินเดี่ยวฯเกี้ยวพาราสี
จนตัวฉันนี้ยังนึกสยิวใจ
วาจาเหมือนมาหว่านล้อม
มาโปรยน้ำหอมให้ซ่านหวั่นไหว
สารพันคำสรรโอ่อ้าง
ลีลาท่าทางแหม !ช่างบาดใจ
เปรียบเปรยเผยคำนำแต่ง
ฉันยังเคลือบแคลงและยังสงสัย
แม่จิตคิดลึกคึกฤทธิ์
เข้ามาสะกิดวิปริตหรือไร...??
คู่หูคู่ฮามาเย้า
แหม !มากระเซ้ามากระซิบชิดใกล้
เชิญเถิดเชิญมาร่วมวง
อย่ามางวยงง...หรือพวงสิ่งใด
ฮะฮ้า ! .ทำหน้าเด๋อด๋า
หรือหมดมุขฮามาเกี้ยวหรือไง
พวงเจ้าเอ๋ยมาลัย
แม่จิตเรไร...ไปไหนหมดเอย ๚ะ๛
เพลงพวงมาลัย หวังใครตอบคำ
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
2961
