5 กุมภาพันธ์ 2548 15:12 น.
อัลมิตรา
..๏ เห็นบินเดี่ยวปีกน้อยด้อยฤทธี
บินหมื่นลี้ข้ามแคว้นสู่แดนฝัน
ปากก็พร่ำสัญญาว่าผูกพัน
จึงข่มขวัญให้เห็นเป็นนัยนัย
สัญญาที่เลอะเลือนเห็นเกลื่อนกลาด
น่าอนาถเหลือเกินเจ้าเพลินใฝ่
อุตส่าห์เขียนคำพ้อรอรักใคร
จนมิอาจเปลี่ยนใจร่ำไห้ครวญ
เจ้าไม่เจียมหรือไรเราใคร่สอน
ชั้นเชิงอ่อนยังตะเบ็งเก่งกล้าสวน
รอให้โตอีกนิดค่อยคิดรวน
ตอนนี้ควรหรือไรให้ตรองดู
เปรียบทหารชั้นปลายแถวอยู่แนวหน้า
ทำหาญกล้ายามศึกเหิมฮึกสู้
ปะจอมทัพอัลมิตรากล้าพันตู
เงาหัวสูเหตุใดไม่เห็นมี
แค่ทหารถือดาบปราบต้นกล้วย
ฝีมือห่วยมองไปไร้ราศี
เจ้าอาสาหรือใครถีบรีบตอบที
เพราะศักดิ์ศรีมิควรค่ามาประลอง ๚ะ๛
4 กุมภาพันธ์ 2548 11:37 น.
อัลมิตรา
..๏ ช่างไม่เจียมเลยหนอพ่อบินเดี่ยว
ทำเป็นเกี้ยวเรานั้นฝันไปหรือ
ปีกยังอ่อนอวดเก่งเบ่งกระพือ
เที่ยวตามตื้อปากกล้ามาทวงคำ
หัวใจที่รวดร้าวคราวอดีต
ต้องย้ำกรีดใช่ไหมใจจึงหนำ
กับบาดแผลรอยสลักคนรักทำ
ไยไม่จำสร้างกฎเป็นบทเรียน
หากยังกล้าบุกเดี่ยวเที่ยวทวงถาม
เขตหวงห้ามนะเฮีย..เดี๋ยวเมียเจี๋ยน
ขอเตือนไว้สักนิดอย่าคิดเพียร
ของสำคัญอาจเหี้ยนเตียนซากตอ
ยังจะคิดทวงคำย้ำอีกไหม
เราถามไปเพราะเหตุสมเพชหนอ
เชิญบินเดี่ยวต่อไปไร้คนคลอ
อย่ามาป้อเดี๋ยวปีกพับอกยับเอย ๚ะ๛
3 กุมภาพันธ์ 2548 10:28 น.
อัลมิตรา
...สัญญา...
...หากเป็นแค่วาจาที่พลั้งจากปาก...
...คือถ้อยความน้ำคำที่พร่ำได้ไม่ยาก...
...แค่คำชินปากแล้วกล่าวออกมา...
...ฉันอยากทวงถามซึ่งความรู้สึก...
...ถึงจิตสำนักที่เคยมีค่า...
...ที่เธอเคยบอก...หรือหลอกฉันตลอดมา...
...เพียงอยากถามถึงสัญญาที่ค้างคาในใจ...
...อยากให้เธอยอมรับ...
...ถึงความสับปลับ...ที่เป็นผลงานอันแสนยิ่งใหญ่...
...ที่โน้มนำความคิดจนฉันหลงผิดไป...
...นึกว่าเธอมีใจจึงได้มอบไมตรี...
...นิยามรักลวง .. คือห้วงแห่งช้ำ...
...กับหนึ่งหัวใจที่ถลำ...ทั้งถูกเหยียบย่ำขยี้...
...โอ้.. นี่หรือคือคนที่เคยปรารถนาดี...
...สิ้นเยื่อใยไมตรี .. ไม่มีอาวรณ์...
...สายใยสายรักแตกหักสะบั้น...
...ให้เป็นเพียงฝัน .. ที่หลอกกันเมื่อวันก่อน...
...เป็นหนึ่งฝันร้าย .. ซึ่งคล้ายกับภาพหลอน...
...เป็นหนึ่งอุทาหรณ์ .. ที่บั่นทอนยามคร่ำครวญ...
...ขอฟื้นตื่นฝัน...ลืมคืนวันที่ชอกช้ำ...
...ลบล้างความทรงจำ .. ที่ถลำกำสรวล...
...แล้วเก็บเรื่องราวความโศกเศร้าทั้งมวล...
...เพื่อไตร่ตรองจนถี่ถ้วน...
...โดยจะไม่หวนคำถึงถึง .. สัญญา ...
2 กุมภาพันธ์ 2548 23:15 น.
อัลมิตรา
..๏ ดั่งหมึกจารกลางใจไม่อาจลบ
รักร้อยจบคัดลอกบอกถ้อยหวาน
เที่ยวแจกจ่ายหญิงอื่นทำชื่นบาน
แสร้งร้าวรานเพ้อพร่ำว่าช้ำใจ
โอดครวญว่าสัญญาคราก่อนนั้น
มาสูญพลันเพราะเราเสกเศร้าใส่
กลายเป็นตัวตลกอกช้ำใน
จนใครใครเข้าข้างอย่างทุ่มเท
หลากอารมณ์จริงหนอพ่อฤกษ์จ๋า
หลายลีลาอรรถรสบทเจ้าเล่ห์
รวยอักษรมากมายคล้ายลิเก
คนเขาเฮมาปลอบดุจชอบความ
น้องสงสารวานว่ามาช่วยลุ้น
พี่เกื้อหนุนสัญญาพาทวงถาม
เพื่อนอยากรู้คำตอบลอบติดตาม
แต่เราปรามอย่าคิดเพราะผิดตัว ๚ะ๛
1 กุมภาพันธ์ 2548 11:43 น.
อัลมิตรา
..๏ อ้างหลักฐานโบราณมาขานถม
พูดลอยลมแล้วห่างเหมือนร้างฝัน
อดีตรักสัญญาคราสัมพันธ์
มาผกผันเพราะใครไม่เหลียวแล
ดอดไปจีบหญิงอื่นชื่นต่อหน้า
แล้วหวนมาทวงคำย้ำกระแส
ขุดเรื่องเก่าเล่าย้อนก่อนรักแปร
ความจริงแท้ลืมแล้วรักแผ่วลม
สัญญาที่รานใจใครคนนั้น
ทำร้ายฉันปวดร้าวเศร้าขื่นขม
เพราะรักลวงเธอหว่านคำหวานชม
ฉันโง่งมเกินกว่ารู้ค่าจริง
อยากลบความทรงจำที่ช้ำนี้
แล้วหลบลี้ตัวตนพ้นทุกสิ่ง
ขออยู่อย่างเดียวดายมิหมายอิง
ปลดรักทิ้งสัญญาลวงมิทวงคำ ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
2550
