31 ตุลาคม 2548 08:54 น.
อัลมิตรา
..๏ ถูกเขาเย้ยว่าใจเสาะหัวเราะถม
ยามเราล้มเจ็บจนจุกลุกไม่ไหว
บ่อยครั้งที่เพื่อนแสดงเหมือนแล้งใจ
ต้องข่มจิตอดทนไว้ไม่ตอบคำ
ยอมรับกับความช้ำชอกที่พอกพูน
คนเสียศูนย์บ่นมิได้แม้ใครขำ
คราวที่เราสบเคราะห์ร้ายพ่ายต่อกรรม
หลายคนต่างกระทืบซ้ำจนหนำพอ
เจ็บแค่ไหนสะกดใจไม่โมโห
แม้กายโซมากแผลเยินเกินหาหมอ
ทุกถ้อยความเขาประณามหยามด่าทอ
อาจบ้างที่น้ำตาคลอท้อเสียจริง
กลายเป็นคนที่ขี้ขลาดอนาถนัก
แม้นใครทักมิสนใจไม่สุงสิง
หัวใจเศร้าซุกกะลาคราพักพิง
เรื่องทุกอย่างขอปลดทิ้งสิ่งหลอกลวง ๚ะ๛
28 ตุลาคม 2548 08:37 น.
อัลมิตรา
..๏ แลทิวเขาทอดสลับดูซับซ้อน
ตะวันรอนเลียบลงตรงเหลี่ยมผา
ชอุ่มพฤกษ์พรรณไม้ในพนา
แว่วนกป่ากล่อมไพรยังได้ยิน
พกหัวใจอ่อนล้ามาพักผ่อน
หลบเรื่องราวรุ่มร้อนนอนต่างถิ่น
ใช้ชีวิตเฉกชาวบ้านบนลานดิน
ลืมหมดสิ้นเมืองกรุงยุ่งวุ่นวาย
ยิ้มรับกับรอยยิ้มทุกถ้วนหน้า
ทุกข์แบกมามากนั้นก็พลันหาย
สาม-สี่วันอยู่เมืองเหนือเพื่อผ่อนคลาย
หลากเรื่องร้ายปลิดทิ้งที่พิงคนคร
ดื่มด่ำกับความสุขรอบรอบข้าง
บนเส้นทางชาวไพรในสิงขร
จะร้อน-หนาวเพียงใดไม่อาทร
เหนื่อยก็นอนตื่นก็เดินแสนเพลินใจ
จวบวันก่อนคืนเหย้ากลับเข้ากรุง
ยังพบรุ้งที่งดงามยามฟ้าใส
กระซิบแผ่วจากปากฝากบางใคร
ว่าจะขอพักหัวใจไว้สะเมิง ๚ะ๛
22 ตุลาคม 2548 08:04 น.
อัลมิตรา
..๏ มีม่านเมฆเฉกฉากอันหลากร่าง
มากั้นหว่างฟากฟ้านภาสวรรค์
แต่งด้วยมวลดาราโสภาพรรณ
อีกดวงจันทร์แจ่มกระจ่างพร่างแพรวพราว
ให้เชยชมภิรมย์รื่นทุกคืนค่ำ
ร่ายลำนำกวีไปในคืนหนาว
ผูกพยางค์ชมเดือนเป็นเพื่อนดาว
ที่แวววาวเวิ้งว้างหว่างเมฆา
ยังเฉิดฉันท์พรรณรายแสงฉายฉาน
ต่างตระการแจ้งประจักษ์งามนักหนา
เพริศพิไลนวลละอองผ่องโสภา
ยังตรึงตราสุขใจมิใช่น้อย
ด้วยคำนึงถึงบางใครในภวังค์
อดีตยังตามสะกิดให้คิดบ่อย
คราวสานสายสัมพันธ์วันรอคอย
ยังเลื่อนลอยเกินกว่าไขว่คว้ามัน ๚ะ๛
18 ตุลาคม 2548 08:43 น.
อัลมิตรา
..๏ ดวงจิตแสนฉกาจกล้า.........ทรนง
บ่หวั่นเกรงหรือพะวง................อริร้าย
รักษาเกียรติดำรง......................ตลอดชีพ
ยืนหยัดองอาจคล้าย.................ผงาดท้าอัสนี ฯ
..๏ เป็นเหล็กแหลมแท่งน้อย...ทองแดง
ลมคลั่งฝนสำแดง.......................ฤทธิ์กล้า
เสียงสนั่นอีกลำแสง...................แปลบปลาบ
ยังยึดมั่นเสมือนท้า....................เล่ห์ร้ายภัยพาล ฯ
..๏ ไม่กลัวฝนบนฟ้า...............ยังแกร่งกล้าดั่งท้าทาย
ลมแรงมากล้ำกราย..................มุ่งทำลายให้หวั่นเกรง
กรรโชกโลกหล้าสั่น................ดั่งลงทัณฑ์มั่นข่มเหง
คลุ้มคลั่งดั่งนักเลง...................แล้วเพ่งเล็งอย่างร้อนรน ฯ
..๏ แท่งเหล็กหนึ่งกล้าแกร่ง....แสนกำแหงฝ่าลมฝน
อัสนีที่เบื้องบน........................คำรามรนยิ่งโกรธา
สำแดงอัสนีบาต.......................ลำแสงปราดเกรี้ยวกราดมา
ดังสนั่นลั่นโลกา......................อวดศักดาบ้าฤทธี ฯ
..๏ เหล็กเหล็กยิ่งทรนง..............หยิ่งดำรงคงศักดิ์ศรี
แม้นน้อยด้อยบารมี..................หากยังมีอดุมการณ์
องอาจเก่งฉกาจนัก...................ต้องตระหนักความเหิมหาญ
ถูกบุกแลรุกราน.........................กลับยืนกรานอย่างยืนยง ฯ
..๏ โลกหล้าเวหาหาว................ปรวนแปรราวจักมลายลง
ท้าทายด้วยทรนง......................เดชดำรงตราบฝนซา
โดดเดี่ยวอย่างโดดเด่น.............มิหลบเร้นจากอาญา
ฝนสั่งครั้งแสงฟ้า......................มุ่งเข่นฆ่ามิครั่นคร้าม ฯ
..๏ แท่งเหล็กโลหะน้อย..........ศักดิ์ศรีด้อยบ่เกรงขาม
ฝนฟ้าบ้าคุกคาม.......................เจ้ายังงามอยู่หนึ่งเดียว
อยู่สูงรับแสงเสียง....................เจ้าสู้เสี่ยงเพียงโดดเดี่ยว
องอาจเหิมหาญเทียว...............ท้าทายฟ้าอย่างกล้าเกิน ฯ
..๏ ใต้หล้าเวหาหาว.................แม้นร้อนหนาวจงกล้าเผชิญ
พบภัยอย่าจระเทิญ..................จงดำเนินฝ่าฟันไป
ปัญหาแลอุปสรรค....................จงตระหนักในจิตใจ
กล้าหาญและชาญชัย...............อย่างเกรียงไกรสายล่อฟ้า ๚ะ๛
15 ตุลาคม 2548 09:33 น.
อัลมิตรา
...เมื่อความรักแวะผ่านมาทักทาย
...ก็คงคล้ายแรกเจอเธอกับฉัน
...แปลกจริง !..เหมือนเราคุ้นเคยกัน
...คล้ายกับความผูกพันนั้นยาวนาน
...เรียกว่าอะไร ในความรู้สึกที่สัมผัส ?
...บางอย่างบางสิ่งที่ยิ่งกว่าหวาน
...ไม่ต้องพูด ไม่ต้องพร่ำ จนทำให้รำคาญ
...ดูเหมือนว่าเราจะผ่าน..คำขานรัก
...เคยสงบสงัดในหัวใจ
...แต่เหตุใด จึงหวั่นไหว .. ไม่รู้จัก
...รู้เพียง ทุกคืนวันคิดถึงเธอยิ่งนัก
...ฤๅ..ฉันจะหลงรักเธอเข้าแล้ว
...ดั่งเสียงในหัวใจ .. ครวญหา
...หนาวนัก หนาวหนักหนา แม้นลมพัดแผ่ว
...เหลียวมองรอบกาย ดั่งไร้วี่แวว
...คงเป็นเพราะ ..ความรักมาทักทายแล้ว...ก็จากลา
...ความรัก...คือความหมายแห่งใจที่ซับซ้อน
...ความรัก...มักเปลี่ยนร้อนเป็นความอบอุ่น
...ความรัก...มักแปลงหนาวให้เย็นราวลมชมพิรุณ
...ความรัก...มักเกื้อหนุนให้กร้าวแกร่งเกินพลังทั้งปวง
...ความรัก...ไร้เสแสร้งระแวงหวาด
...ความรัก...ไร้อาฆาตความหึงหวง
...ความรัก...ไร้แต่งเสริมเพิ่มความหลอกลวง
...ความรัก...ไร้ความจาบจ้วง...
...ความรัก...ไม่ล่วงเกินด้วยเล่ห์เพทุบายใด
...ความรัก...หากลุ่มหลงคงชอกช้ำ
...ความรัก...หากเพลี่ยงพล้ำคงระกำร่ำไห้
...ความรัก...หากยึดถือคือระเบิดในหัวใจ
...ความรัก...แม้นมีให้ใครได้ แต่อย่าลืมให้ตัวเอง
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1668
