10 พฤศจิกายน 2547 23:25 น.
อัลมิตรา
..๏ เหลียวหน้ามองหาจุดหมาย........ตะเกียกตะกาย
ขวนขวายคว้าไขว่ผลงาน
พุ่งเป้าวิเคราะห์กิจการ.......................วางหลักปักฐาน
หวังว่านงคราญเอ็นดู
มอบใจให้แล้วโฉมตรู.........................พึงทราบรับรู้
อย่าดูผิวเผินเมินหนี
กระจายหัวใจให้ที..............................น้ำใจไมตรี
แค่นี้คงชื่นรื่นรมย์ ฯ
..๏ แลหลังยังสั่นหวั่นตรม.................เหินฟ้าคว้าลม
ดั่งชมเดือนดาวพราวงาม
แค่เห็นบนฟ้าวาววาม.........................รุ่งเรืองเหลืองอร่าม
ทุกยามราตรีนิรันดร์
อย่าให้เป็นเช่นเพ้อฝัน.......................ยามตื่นหายพลัน
พลอยหวั่นวิตกอกตรอม
เหลียวหน้าแลหลังดั่งยอม...................ความรักสุกงอม
โปรดซ่อมสร้างใจให้ที ๚ะ๛
9 พฤศจิกายน 2547 23:48 น.
อัลมิตรา
วสันต์ดิลกฉันท์ ( ๑๔ )
..๏ กากากะกากะกะกะกา..........กะกะกากะกากา
กากากะกากะกะกะกา...............กะกะกากะกากา ฯ
..๏ ยามรัตติกาลศศิประไพ...........วิสมัยวิไลวรรณ
แจ่มจ้าจรัสวิศวจันทร์...................ณ นภานิรันดร
ยามรัตติกาลสิริประภา............อุปมาอรุณกร
พลันเอื้อนกวีมธุรวอน..................ศศิธรวโรดม
ด้วยปรารถนาจะสรเสริญ..........หฤทัยสิเพลินชม
ยามเพ่งประหนึ่งผิว์อภิรมย์......... ขณะนั้นระทมหาย
อันสรรพทุกข์ดุจมหันต์...........สรพันสิกลับกลาย
เปี่ยมสุขเสมออุรสบาย...................ฤ พระจันทร์ประทานพร ๚ะ๛
8 พฤศจิกายน 2547 22:56 น.
อัลมิตรา
..๏ เกล็ดแก้วแววใส........วาววับจับใจ..............ควรให้ใฝ่ปอง
จากห้วงสรวงสวรรค์........อัศจรรย์เรืองรอง.......บริสุทธิ์ผุดผ่อง
ถ้วนท้องธรณี
..๏ ปรากฏหยดหยาด......หลากลักษณ์ล้ำพิลาส....ดื่นดาษปฐพี
บ้างเกาะกิ่งใบ................แมกไม้มากมี...............ถ้วนทุกถิ่นที่
ตราบระวีรุ่งพลัน
..๏ เกล็ดผ่องแพรวพราย....งามล้วนชวนหมาย......ท้าทายสุริยัน
บังเกิดแสงสี......................ลักษมีครบครัน...........บรรเจิดเฉิดฉัน
ลดหลั่นเรียงราย
..๏ ปานเพ็ชรเม็ดพลอย....มากมายใหญ่น้อย........หยดย้อยหยาดกลาย
ต้องแสงสุริยา.................แปลกตาพรรณราย..........รูปลักษณ์หลากหลาย
จึ่งละลายกลายทรง ฯ
..๏ ดังเกล็ดแก้วแววใสจับใจนัก
หลากรูปลักษณ์ล้วนงามนำสุขสันต์
พร่างพิสุทธิ์เรืองรองผ่องแพรวพรรณ
ฤๅวิศวกรรมันบันดาลมา
จากโลกหล้าสุราลัยอำไพภพ
ล้วนบรรจบงดงามล้ำนักหนา
บริสุทธิ์ผุดผ่องยังต้องตา
ให้ปรีดาเกษมสันต์เกินบรรยาย
เกล็ดปรากฏหยดหยาดพิลาสล้ำ
ปฏิมากรรมธรรมชาติเกินคาดหมาย
บ้างวาววับหลบเร้นเช่นมากมาย
บ้างแพรวพรายราวเพ็ชรเกล็ดมณี
โอ้แรงฤทธิ์วิษณุกรรมนำรังสรรค์
ยังอัศจรรย์ความงามล้ำหลากสี
แต่งแต้มพันธุ์พฤกษาทั่วปฐพี
ตราบระวีจรัสฉายจึ่งกลายทรง ๚ะ๛