25 กุมภาพันธ์ 2546 21:49 น.
อัลมิตรา
บางเรื่อง...
ยากยิ่งนักเกินขับขาน
บอกผ่านเป็นตัวอักษร
ปวดแปลบหัวใจสั่นคลอน
ทุกข์ย้อนความเหงาเศร้าตรม
ขมเอยเคยผ่านมามาก
ยากพรากลืมเลยรสขม
หวานเชื่อมใจจิตชิดชม
ติดลมดื่มดำรสหวาน
25 กุมภาพันธ์ 2546 21:43 น.
อัลมิตรา
อย่าเอ่ยว่า... ฉันคือคนที่เธอตามหา
อย่าเอ่ยว่า... วิญญ์เราผูกพันมั่น
อย่าเอ่ยว่า... คิดถึงฉันทุกคืนวัน
อย่าเอ่ยว่า... เคยฝันถึงกันทุกคืน
คำใดที่เธอเคยบอกกล่าว
ถ้อยหยอกเย้าด้วยความหวานชื่น
เพียงผ่านวันกลับไม่ยั่งยืน
ใจหยิบยื่น... แล้วหมายทวงคืนกลับไป
ปล่อยฉันให้อยู่อย่างโดดเดี่ยว
กลางน้ำเชี่ยวเรือน้อยลอยคว้างให้
ชีพคงจบสิ้นกลางสายชลาลัย
ปิดตำนาน... เรื่องหัวใจของวันวาน
22 กุมภาพันธ์ 2546 15:26 น.
อัลมิตรา
เหมือนกับมีชีวิตเพื่อผิดหวัง
รักกี่ครั้งก็คลาดอนาถไหม
ทั้งรักร้างรักซ้อนแสนอ่อนใจ
จะมีใครเอื้อเศษความเมตตา
อยู่ระหว่างคืนวันท้อรันทด
อนาคตมืดมนจนไร้ค่า
อยากให้เธอคนดีชุบชีวา
ขอร้องอย่าเมินพี่ ... คนมีเมีย
21 กุมภาพันธ์ 2546 22:05 น.
อัลมิตรา
...ฝากความถึงเพื่อนข้า............หากยิน
บ้านมิตรภาพงามโสภิณ............แจ่มจ้า
วงศาหมู่ญาติสิ้น.....................แวะย่าง เยือนนา
บ่งสืบตำนานกล้า.....................เกริกก้องฤทัยงาม ฯ
...ไมตรีมีฝากให้......................หมู่ชน
ล้ำเลิศเพริศยามยล.................ยั่งคล้าย
ฟ้าสิ้นบ่ลามปน........................เปื้อนจิต หมองนา
ดินกลบยังยากร้าย..................หลบสิ้นมลายสูญ ฯ
20 กุมภาพันธ์ 2546 20:59 น.
อัลมิตรา
เหตุไฉนไยเศร้านงเยาว์เอ๋ย
ศศิเคยเผยแสงแห่งความหวัง
อย่าหวั่นไหวใจหวาดปราศพลัง
อย่ามัวนั่งฝังตนให้ปนตรม
ยิ้มระรื่นชื่นบานสราญหนอ
จะเคียงคลอรอเดือนเยือนสุขสม
ดารารายหมายชี้วจีชม
เอื้อนคารมชมดาวคราวเคียงกัน
แม้นราตรีนี้เบือนแสงเดือนส่อง
จักกล่อมน้องพ้องคำเป็นกาพย์ฉันท์
จักร่ายเรียงเสียงแว่วแน่วเพียงจันทร์
มากสีสรรวรรณกรรมอร่ามใจ
แม้นไร้คืนดื่นดาวให้เฝ้ามอง
จักร้อยกรองต้องคำย้ำขานไข
แล้วเอื้อนเอ่ยเผยพจน์สบถไป
ให้สุขใจหมายกล่อมถนอมนวล ฯ