22 มกราคม 2546 12:14 น.
อัลมิตรา
...ริเรียนเขียนอ่านถ้อย............เทียรโคลง
หวังสืบสานจรรโลง.................ร่ายคล้อง
หนึ่งบทยังยากโยง..................ความสู่
เพียรฝึกฝนจับจ้อง..................เจตคล้ายยังหวัง ฯ
...บรรจงนับหนึ่งได้...............สองสาม
จบสี่ยังเบือนความ.................สื่อได้
เทียบสลึงกึ่งนิยาม..................เอ่ยโอษฐ์ ครูนา
กำหนดบอกบทไซร้...........ศิษย์น้อมจำหัว ฯ
22 มกราคม 2546 12:03 น.
อัลมิตรา
.....รังสิมันตุ์เจิดแจ่มฟ้า..............ฉายฉาน
งามวิจิตรพิศตระการ..................เทพสร้าง
มวลวิหคผกสนาน.......................ลิงตื่น ตาแล
ปีนป่ายหยอกเย้าขว้าง.................ลูกไม้ไพรสนฑ์ ฯ
.....เบิกฟ้า..ฝั่งฟากโพ้น..............พร่างพราย
ฮาเฮ..ร่วนกระแซะหมาย...............เกาะก้น
ลูกลิง..หยิบโหย่งระย้าราย...........เรียงเล่น กันนา
กะล่อน..บุกอาศรมค้น..................เสาะกล้วยสักหวี ฯ
21 มกราคม 2546 16:07 น.
อัลมิตรา
ด้วยเดินดินบินไม่ได้ดุจปักษา
จึงรจนาเอ่ยอ้างพลางเฉลย
ทิชากรรอนแรมดั่งก่อนเคย
เปรียบจะเย้ยให้เรารู้อดสูใจ
แม้ตัวเล็กกระจ้อยร่อยเหมือนด้อยค่า
แต่ยังท้าลมกระหน่ำมิหวั่นไหว
ฝ่ามรสุมกระแทกซ้ำชอกช้ำกาย
ก็มิละความฝันใฝ่ที่ใคร่ครอง
ยังแผ่นดินโพ้นฟ้าอีกหล้าโลก
คงหมดโศกปลอดสงครามทุกข์ยากผอง
ไร้ศัตรูเข่นฆ่าน้ำตานอง
ร่วมปรองดองทุกชีวิตลิขิตจาร
จุดมุ่งหมายของกลอนกานท์กระทู้นี้
อ่านให้ดีมิใช่อิงแต่ความหวาน
มิได้เป็นนกเขาคูรักดั่งตำนาน
แต่ประสานด้วยอักษรซ่อนความนัย
ทิชากรพเนจรเปรียบดั่งข้า
ท้าชะตาก้าวมาสู่ถิ่นยิ่งใหญ่
ความศรัทธาก็มิด้อยน้อยกว่าใคร
จงเปิดใจน้อมรับสดับฟัง
เพียงมีจุดมุ่งหมายใคร่ใฝ่รู้
วอนทุกผู้เมตตาอย่าขึงขัง
กราบขออภัยจากดวงจิตอย่าคิดชัง
ด้วยใจหวังผูกมิตรสนิททรวง
เจ้านกเอยเอ่ยเอื้อนเจื้อยแจ้วว่า
ปรารถนาความใดกล่าวเลยล่วง
คิดอย่างไรปากปราศรัยหมดทั้งปวง
จนจันทร์ล่วงลาลับกลับนภา
ทินกรฉายฉานตระการสี
รัศมีกระจายข่มทั้งขอบฟ้า
โลกบรรเจิดสว่างไสวในพริบตา
ทิชากรมิอ่อนล้า...ยังกล้าบิน
18 มกราคม 2546 15:58 น.
อัลมิตรา
๏ ดาวแม้พร่างแจ่มจ้า...................เรืองรอง
เดือนอับฤๅอับหมอง.....................กลับจ้า
ดาวฤๅป่วนข้าปอง.......................แสนเทวษ
เดือนรูปเคียวเกี่ยวฟ้า..................สว่างฟ้าข้าปอง ๚
18 มกราคม 2546 11:28 น.
อัลมิตรา
...ถึงแม้สิ้นคนรักที่รับรู้
...ยังคงสู้โผบินอย่างปักษา
...ถึงแม้ไร้คนใยดีมีเมตตา
...ก็จะไม่ไขว่คว้าโหยหาใคร
๏ เหมือนไร้รังเร่ร้าง...............แรมไกล
บินล่องล่องลอยใน.................โลกกว้าง
ไร้ถิ่นพักอาศัย......................ไร้แหล่ง
ชีวิตใช่อ้างว้าง......................สืบค้นหาฝัน ๚
๏ อาจเป็นเช่นนกขมิ้น............ไร้รัง
ใช่หมดซึ่งความหวัง................ชีพนี้
ความฝันก่อเป็นพลัง................ก้าวต่อ
แค่หยุดแค่หลบลี้.....................ประหนึ่งคล้ายสลายฝัน ๚๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
902
