18 พฤษภาคม 2546 11:58 น.
อัลมิตรา
...ในท้องทะลอันไร้ขอบเขต
...ข้าน้อยล่องเรือมาโดยเดียวดาย
...ท่ามกลางคลื่นลมเปลี่ยนผัน
...เรือมักจะถูกซัดพาให้ไกลเส้นทางเสมอ
...หลายครั้งคลื่นลมกระหน่ำ
...นาวาบอบบางเกือบจะคว่ำลง
...กลางคลื่นลมเลวร้าย
...ท่ามกลางความปั่นป่วนของท้องน้ำ
...ข้าน้อยวิดน้ำออกจากเรือ
...และประคองหางเสือเอาไว้
...พระองค์ทรงเห็นแล้วใช่ไหม ?
...เรือน้อยลำนี้เดินทางมาอย่างทุลักทุเลเพียงใด
...ยามดึกในท้องน้ำเงียบสงัด
...ข้าน้อยตะโกนกู่
...หาเพื่อนสักคนหนึ่ง
...เพื่อจะได้ช่วยวิดน้ำยามคลื่นลมแรง
...ช่วยคัดหัวเรือมิให้เขว
...ช่วยเตือนยามเผลอง่วง
...ให้ความอบอุ่นแก่กันเมื่อยามเหน็บหนาว
...ประคับประคองเรือของเราไปสู่ฟากฝั่งของพระองค์
...นานเหลือเกินแล้ว
...เสียงเรียกของข้าน้อยเงียบหายไปในท้องน้ำกว้างไกล
...พระองค์ทรงสร้างสรรพสิ่งเป็นคู่ๆ
...และประทานฮาวามาเป็นเพื่อนอาดัม
...แต่เพื่อนสนิทซึ่งเป็นเหมือนซี่โครงข้างซ้ายของข้าน้อย
...ซุกซ่อนอยู่แห่งไหน..
...พระองค์ขอได้โปรดเถิด
...อย่าปล่อยให้เรือน้อยอันบอบบาง
...ฝ่ามรสุมไปโดยเดียวดายอีกเลย ... อามีน
16 พฤษภาคม 2546 13:17 น.
อัลมิตรา
ฉันเป็นคนช่างฝันตลอดเสมอมา
ได้แต่คอยติดตามมโนภาพของตนเอง
ฉันเกิดมาเพื่อเป็นส่วนหนึ่ง..
ของถ้อยความต่างๆ ในบทเพลงหนึ่ง แล้ววาดฝันเป็นวิมาน
ฉันเชื่อในการจบลงอย่างสุขสันต์
แม้ว่าฉันเพียงแค่เคยรู้มาบ้างเล็กน้อย
เพราะมันช่างหายากนักหนา...
เหมือนกับดาวตกอันเจิดจ้า
ไม่รู้เหมือนกันว่า จะมีวันนั้นหรือเปล่า
บางครั้ง..
โลกทั้งโลกอาจดูเหมือนแสนไร้มิตรภาพ
และถนนเบื้องหน้าแสนจะไร้จุดจบ
อีกความฝันก็อยู่แสนไกลออกไป
บางคราว..
ในยามที่ฉันเกือบจะต้องพ่ายแพ้
ครั้นแล้วฉันก็หยุดและนึกขึ้นได้ว่า
ฉันยังมีอะไรบางอย่างที่ต้องค้นหา
เพื่อคอยกู้วันเวลาของฉันไว้
บ่อยครั้ง..
ที่จินตนาการ...
นำฉันมุ่งออกไปไกลเกินขนาด
พอฉันพลาดพลั้ง ฉันก็ได้รับคำปลอบโยน
และหัตถ์แห่งความปรานี
หลังจากทุกสิ่งที่มีผู้ช่วยเหลือฉัน
ผ่านมากับความรักที่ได้รับมอบอย่างเสรี
ในทุกย่างก้าวไปตลอดหนทาง
บางครา..
ผู้คนถามว่า อะไรนะที่ทำให้ฉันยังคงวาดฝันและปันจินตนาการ
และในความเป็นจริงนั้น , ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าจะตอบอย่างไรดี
14 พฤษภาคม 2546 23:41 น.
อัลมิตรา
...มำกือ...ท้างย่างเส้า..............ไสปัน
คลึงโหน่ง...ไบกะวีทัน.............ล่าเลื้อง
มักริด...ไม่สายยัน..................ลิดนะ ฮะ...ฮะ
ติดเจ็ม...ร่าฝันเกลื้อง.............ฟ่องฟิ้นฟ่องด้า ฯ
...มือกำ...เท้าย่างสร้าง.............สรรค์ไป
โคลงหนึ่ง...บันกวีไทย.............เลื่องหล้า
มิตรรัก......มั่นสายไย...............ละนิด...ฮะ...ฮะ...
เต็มจิต...เรื่องฝันกล้า...............ฟ่องฟ้าฟ่องดิน ฯ
12 พฤษภาคม 2546 17:52 น.
อัลมิตรา
๔๑.
.....รัศมีสูรย์ส่องหล้า-....................รามสาง
แสงเรื่อเรืองรางชาง*......................เฉิดเช้า
สายโศภิษฐ์คัคนางค์......................ขจ่างจิต
ใจร่ำคำนึงเหน้า............................นาฏน้องนางเสมอ ฯ
๔๒.
.....ลูกลม*ลอยหลากล้น.................เรียงราย
ลมล่องละลิ่วหลาย.........................ลุ่ยลี้
ลรรลุงร่ำไรร่าย.............................ฤๅรัก- เริดฤา
ระลึกเรียมแล้วรี้............................เลื่อยล้าละล้า- ละลัง ฯ
๔๓.
.....บทจรตอนทุกข์พ้น...................คูณทวี
ทวิช*เพรียกขรมไพรมี....................มากแท้
ทฤฆชาติ*อาจราวี..........................รัดฉก ดับนา
นักขอีกพยัคฆ์แม้...........................มาดขย้ำถวัดวาย- ปราณเฮย ฯ
๔๔.
.....หิวโซโถอกข้า ฯ.......................เข็ญใจ
ผลสุกลูกไม้ไพร............................พรั่งน้อ
คาวหวานกรุ่นกลิ่นใน....................ปลายจวัก แม่นา
ปรากฏดุจพรายล้อ........................หลอกให้ตรมเหลือ ฯ
๔๕.
.....มองหามะพร้าวหล่น..................รนราน
เห็นอยู่มากมหาศาล........................สุขแท้
ฤๅเทพยดาปทาน...........................โปรดลูก- ช้างนอ
หินทุบฟันกัดแล้............................ฉีกกล้อนเปลือกหาย ฯ
๔๖.
.....เขย่าลูกมะพร้าวเงี่ย...................ฟังเสียง
น้ำกลอกกลิ้งคราวเอียง...................โยกย้าย
มือจับมะพร้าวเหวี่ยง.......................ลงโขด- หินนา
ขบแทะแก้มตุ่ยคล้าย.......................บ่างเก้งกินผล ? ฯ
๔๗.
.....ควานหาเศษไม้เพื่อ..................สุมเพลิง
มือปั่นกิ่งไม้เถิง.............................เร่าร้อน
บังเกิดอัคคีเริง-.............................อย่างยิ่ง
หอบเปลือกมะพร้าวซ้อน.................กิ่งให้ไฟโหม ฯ
๔๘.
.....หมอกควันอาจลอยคลุ้ง...............ตามลม แม่เอย
หากจิตสนิทสนม.............................เนื่องเจ้า
คงหมายใฝ่ชื่นชม-..........................นุชนาฏ
ไกลห่างยังรุมเร้า.............................แนบเนื้อเรียมสงวน ฯ
๔๙.
.....สำรวจตรวจภาคพื้น....................พนาสณฑ์
พฤกษ์ชาติพิลาสปน.........................แปลกบ้าง
เถาวัลย์รัดรึงจน..............................ขวักไขว่
เกาะกลุ่มพุ่มงามค้าง.........................กิ่งเคล้าระคนเคียง ฯ
๕๐.
.....ถึงเถาวัลย์เคี้ยวคด......................พัลวัน
เลี้ยวเลาะเกาะไม้มั่น.........................ครอบไว้
หากเทียบจิตมนุษย์อัน......................แฝงเลศ- นัยนา
เกินหยั่งเจตนาให้............................แจ่มแจ้งดีเลว ฯ
9 พฤษภาคม 2546 00:42 น.
อัลมิตรา
๓๑.
.....หนึ่งสองสามสี่ห้า.....................หกเจ็ด
แขนแกว่งขากวัดเข็ด.....................ขยาดท้อ
ดำผุดว่ายโผล่เคล็ด.......................ขัดยอก
เกาะแก่งปานหลอกล้อ....................เคลื่อนย้ายไกลเกิน ฯ
๓๒.
.....ถึงโขดหินดั่งพ้น.......................ความตาย
หลากรูปลักษณ์เรียงราย..................ใหญ่น้อย
นั่งพักชักตาลาย............................เมาคลื่น
นอนแผ่จนบ่ายคล้อย.....................ค่ำแล้วแสงสลัว ฯ
๓๓.
.....เคยนอนหนุนตักน้อง................เนืองนิจ แม่เอย
หอมกลิ่นนวลจับจิต.......................เคลิบเคลิ้ม
เพลงขับกาพย์กล่อมนิท-.................ราร่าย ใดนา
หวานแว่วยังหยาดเยิ้ม....................ไป่ร้างกังวาน ฯ
๓๔.
.....เสียงคลื่นเยือนฝั่งก้อง...............อื้ออึง
ลมพัดกิ่งพร้าวถึง..........................โยกย้าย
เทียบจิตพี่คำนึง............................ก้ำกึ่ง นาแม่
เสียงเพรียกใจภักดิ์คล้าย.................ร่ำร้องครวญหา ฯ
๓๕.
.....เดือนดาวพราวพร่างฟ้า..............คืนเพ็ญ
แมงป่องสิงโตเห็น..........................สุกแท้
ดาวไถลูกไก่เป็น............................ปรากฏ
คราวก่อนเคยเคียงชะแง้..................เพ่งจ้องปองเชย ฯ
๓๖.
.....ดาวตกโอ้อกสะท้าน...................ทันใด
ฤๅรักจากแปรไป............................อื่นบ้าง
ดาวเคลื่อนเลื่อนหล่นใน.................คืนหนึ่ง นาแม่
ขออย่ามาแอบอ้าง..........................จิตน้องดั่งดาว ฯ
๓๗.
.....คงมั่นรักภักดิ์พร้อม-..................เพรียงรตี แม่เอย
สุกสว่างดั่งศศี................................ส่องหล้า
คืนหม่นพร่ารัศมี............................หลบเมฆ
จักเรื่อเรืองรุ่งฟ้า.............................หากพ้นมลทิน ฯ
๓๘.
.....โอหนอป่านฉะนี้แม่....................ดรุณี
หากเพ่งมองจันทร์ศรี.......................เพริศแพร้ว
คำนึงซึ่งคราวที่...............................ชวนแม่ - ชมเฮย
มุ่งมาดสรรพสิ่งแล้ว.........................เอ่ยย้ำคำขอ ต่อจันทร์ ฯ
๓๙.
.....กระเวนไพรไก่ซ้อง......................ขรมเสียง
นกแสกนกฮูกเยี่ยง............................ขู่ย้ำ
สยายปีกหลีกหลบเลี่ยง......................ปองภักษ์ ฤๅหนอ
ขออย่ามาลอบล้ำ...............................ข่มให้ใจหวาม ฯ
๔๐.
.....เพียงจิตครวญคร่ำนี้......................เกินพอ
ไยจึ่งมาบั่นทอ*.................................ทุษฐ*ซ้ำ
ขวัญหนีอกดีฝ่อ.................................ฝืนจิต
โงกง่วงริมฝั่งน้ำ.................................หลับคล้อยอสัญญี ฯ
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1266
