23 พฤษภาคม 2546 22:11 น.
อัลมิตรา
.....วันเวลาพาร่างเหินห่างหาย
จากที่หมายคลอคู่อยู่เป็นสอง
ต้องจำพรากจากลาน้ำตานอง
ฤๅเราสองมีเพียงฝันอันรางเลือน
...เคยภิรมย์ชมชื่นรื่นพฤกษา
ตาสบตาเอียงอายคล้ายกลบเกลื่อน
ใจต้องใจนัยพร่ำย้ำคำเตือน
มิต้องเอื้อนออดอ้อนให้อ่อนใจ
...แล้วก็เลื่อนลอยหายดั่งสายน้ำ
ใจน้องช้ำเจ็บอยู่พี่รู้ไหม
ถึงอยู่ห่างต่างแคว้นดินแดนใด
คิดเมื่อไรยังเพ้อละเมอครวญ
...หรือนี่คือ ของขวัญ..วันเวลา
แลกน้ำตาที่รำไห้อาลัยหวน
กับชีวิตที่ผ่านเล่ห์คนเรรวน
อยากย้อนทวนลบอดีตซึ่งกรีดใจ
22 พฤษภาคม 2546 09:38 น.
อัลมิตรา
เหตุใดมีปรากฏการณ์ตระการนัก
ที่ประจักษ์แก่สายตาเราทั้งผอง
ธารหลั่งรินรุ้งกินน้ำตามทำนอง
เสียงนกร้องขับขานจำนรรจ์จา
อาทิตย์ขึ้นขอบฟ้าบูรพาทิศ
แล้วสถิตย้อนยลอีกซีกฟ้า
ดาวประดับระยิบระยับวับวาวตา
กลางนภาโคมลอยเด่นคือเพ็ญดวง
ลมระบัดพัดพริ้วลิ่วกระทบ
ก็ประสบความสดใสคล้ายแดนสรวง
สรรพสิ่งใต้หล้าว่าทั้งปวง
ดุจดั่งล่วงพฤติกรรมให้ทำไป
เฝ้าครุ่นคิดครั้งเยาว์เฝ้าแลหา
มีปุจฉาหลายหลากหากสงสัย
เที่ยวเสาะหาวิสัชนาว่าทำไม
หรือมีใครกำหนดวางกฏเกณฑ์
ไร้คำตอบที่ชอบใจนัยทุกสิ่ง
จำหยุดนิ่งในคำถามตามความเช่น
สิ่งตอบกลับรับไว้ไม่ชัดเจน
ที่ประเคนสอนให้รู้ดูชอบกล
จนกระทั่งเติบใหญ่ใจร่ำร้อง
ในความข้องอยากรับรู้ดูอีกหน
ความยิ่งใหญ่ที่ใหญ่ยิ่งอิงสกล
สืบเสาะค้นใครคือปราชญ์ศาสดา
20 พฤษภาคม 2546 15:22 น.
อัลมิตรา
๏ ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
ความถูกผิดถูกวางบนทางแพร่ง
เป็นทางเลือกที่ไม่มีใครชี้แจง
ทุกอย่างแฝงปริศนาน่างุนงง
เธอต้องคอยระวังคอยยั้งคิด
ทางผิดมักลวงใจล่อให้หลง
ทางเรียบง่ายปลายมักวกเข้ารกพง
พาเธอลงหุบเหวสิ่งเลวทราม
หนทางดีแม้สูงชันต้องฟันฝ่า
เธอต้องกล้าต้องเก่งอย่าเกรงขาม
เธอต้องมุมานะพยายาม
เพื่อสร้างความฝันใฝ่ให้เป็นจริง
ถึงแม้มีบางครั้งเธอพลั้งพลาด
ต้องสามารถยิ้มรับกับทุกสิ่ง
ต่อให้เธอไร้หลักไว้พักพิง
ก็ต้องหยิ่งที่จะสู้อยู่ลำพัง
ขอแค่มีหัวใจไว้ใฝ่ฝัน
ตราบมีวันพรุ่งนี้ย่อมมีหวัง
ทำสิ่งที่ควรทำเต็มกำลัง
คิดทุกครั้งก่อนจะทำอะไร
ขออย่ายอมเหนื่อยหน่ายหรือพ่ายแพ้
ยามอ่อนแอเก็บน้ำตาอย่าให้ไหล
สู้ไปเถิดอย่าท้อสู้ต่อไป
เหนื่อยแค่ไหนอย่าท้อขอให้เดิน
ชั่วชีวิตอุปสรรคฤๅสิ้นสุด
มหาสมุทรยังมีที่ตื้นเขิน
ตั้งสติ รอเวลา กล้าเผชิญ
แล้วจะเพลินหาฝันอย่างมั่นใจ
ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
แม้พลาดผิดหนึ่งก้าวเพียงก้าวใหม่
อนาคตยังยาวทางก้าวไป
ความสำเร็จคือเส้นชัยคนไม่แพ้ ๚ะ๛
20 พฤษภาคม 2546 13:01 น.
อัลมิตรา
...ฉันหลับตาลงอีกครั้งหนึ่ง
...ในชายคาแห่งรัก
...บนฟูกอันอ่อนนุ่ม
...คืออ้อมตักแห่งสรวงสวรรค์
...ภายใต้ดวงดาวแจ่มจรัส
...คือประกายแห่งความหวัง
...ท่ามกลางแสงนวลจันทร์
...คือดวงหน้าแห่งการปลอบใจ
...ยามท้อแท้
...นี่คือดินแดนแสนไกล
...แต่อยู่ในชายคาแห่งฝัน
...เป็นเพียงฝันเท่านั้น
...เธอเข้าใจไหม ?
...ความฝันซึ่งจับต้องได้
...ในความเหนือจริง
...เธอปรารถนาไหม ?
...ที่จะเดินทางไปสู่อาณาจักรไกลโพ้น
...เพื่อการหนุนนอน
...ในอ้อมตักแห่งสรวงสวรรค์
...ภายใต้ดวงจันทร์อันอ่อนโยน
...และดวงดาวเปล่งประกาย
...หากปรารถนา..
...หลับตาลงเถิด
...ในชายคาแห่งรัก
******************
20 พฤษภาคม 2546 12:50 น.
อัลมิตรา
ความรักเป็นจริง ที่เป็นจริงคือความรัก
ความรักคือการรู้สึก รู้สึกซึ่งความรัก
ความรักคือการต้องการ...ให้ถูกรัก
ความรักคือสัมผัส สัมผัสคือความรัก
ความรักคือการบรรลุ บรรลุถึงความรัก
ความรักคือการเรียกร้อง...ให้ถูกรัก
ความรักคือเธอ เธอและฉัน
ความรักคือการรับรู้ ว่าเราสามารถเป็นไป
ความรักคือการดำรงอยู่ อยู่กับความรัก
ความรักคือการปรารถนา...ให้ถูกรัก
หน้าส่วนตัว
1727
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
