7 ตุลาคม 2546 16:54 น.
อัลมิตรา
ด้วยรักไกลเกินคว้ามาแนบจิต
จึงลิขิตอักษรเป็นกลอนหวาน
หากวันใดข้างหน้ามาร้าวราน
ความยังขานรักเก่าหากเข้าใจ
ริมระเบียงไทรโยคลมโบกแผ่ว
สำเนียงแว่วเสียดสีที่กอไผ่
ณ ฝั่งน้ำท่ามกลางหว่างพงษ์ไพร
มีดวงใจสองดวงหวงห่วงกัน
..ฝากถ้อยคำรำพันสัญญาว่า
หากวันหนึ่งไกลตาอย่าเหหัน
แม้หนทางห่างเหินใช่เมินกัน
ความผูกพันทางใจไม่ไกลเลย
ถึงตัวไกลใจรักกันสักหน่อย
สักเพียงน้อยโทรหาอย่านิ่งเฉย
สิ่งสำคัญทุกวันมั่นอย่างเคย
อย่าละเลย..คิดถึงซึ่งคนไกล..
3 ตุลาคม 2546 22:19 น.
อัลมิตรา
thaipoem...
...ที่ที่ความฝัน .....อยู่ใกล้ใกล้ความจริง
...ที่ที่รอยยิ้มและคำสัญญา .....ไม่เคยจางหาย
...ที่ที่ความทรงจำ .....ไม่เคยมลาย
...บทกลอนไทย .....ให้ทุกคน
อัลมิตรา...
...ณ ตรงนี้ที่ที่มีแต่ความฝัน
...ณ ตรงนี้ความสัมพันธ์มิจางหาย
...ณ ตรงนี้ความทรงจำย้ำมิคลาย
...ณ ตรงนี้บ้านกลอนไทยให้ทุกคน
...ณ วันหนึ่งซึ่งผ่านมาแลเห็น
...ณ ประเด็นอักษราชักน่าสน
...ณ ตอนนี้ขอกล่าวเล่าย้อนตน
...ณ คราวด้นมาสมัครรักษ์กลอนไทย
...เคย วนเวียนเขียนอ่านกานท์มาน้อย
...เคย แต่อ่อยกลอนสดจรดเข้าใส่
...เคย ร่ายมั่วกลัวครูเอ็ดเข็ดเหลือใจ
...เคย ขานไขขับโคลงโยงล้อเลียน
...เคย ลอกกลอนตอนขุนแผนแสนสะท้าน
...เคย พบพานคนโรคจิตคิดปวดเศียร
...เคย ปะทะหลากคารมข่มวนเวียน
...เคย คิดเพี้ยนแต่งฉันท์อัศจรรย์กานท์
...สิ่ง ที่ใจอยากกระทำย้ำทำหมด
...สิ่ง เปลื้องปลดความปวดร้าวเข้าประสาน
...สิ่ง ถ่ายทอดบทกวีที่จรดจาร
...สิ่ง นี้คือตำนาน..บ้านกลอนไทย
1 ตุลาคม 2546 22:24 น.
อัลมิตรา
บทกวีหลายบท...แสดงถึงความมีอารมณ์ขำขันเฮฮา...ไว้เพื่อยามเศร้าเหงาหงอย...จะได้อ่าน
บทกวีหลายบท...เป็นแนววิชาการที่อิงความเป็นจริงที่สามารถอ้างอิงในการศึกษาหาความรู้ได้...
บทกวีบางบท...เป็นแนวปรัชญาและตรรกวิทยา...อาจจะดูลึกลับซับซ้อนบ้าง...แต่ไว้อ่านเมื่อต้องการข้อมูลบางอย่าง...
บทกวีบางบท...เป็นแนวการเมืองการสังคม...ที่เป็นปัจจุบัน...ไว้เพื่อทราบว่า...ในช่วงเวลานั้น ๆ...ที่บทกวีนี้ถูกเขียนขึ้น...มีเหตุการณ์ใดที่สำคัญเกิดขึ้นบ้าง...
บทกวีบางบท...เป็นแนวนวนิยาย...อ่านเพลิดเพลิน...ได้ความบันเทิง...
บทกวีบางบท...เป็นแนวประวัติศาสตร์พงศาวดาร...เพื่อให้เรารู้ที่มาที่ไปของเรา..และประเทศชาติเชื้อชาติเผ่าพันธุ์ไทย...
บทกวีบางบท...สื่อความหมายซ่อนเร้น...เปรียบเทียบประชดประชัน...ได้ความเข้มข้นของชีวิต...
บทกวีบางบท...เศร้าโศก...แทบจะร้องไห้เมื่อได้อ่าน...อย่างน้อยที่ทำให้ผู้อ่านรู้ว่าชีวิต...ไม่ได้มีแต่ความร่าเริงเสมอไป...สุขเศร้าเหงา...ย่อมคืบคลานมาได้...เท่ากันทุกคน...
บทกวีบางบท...เป็นการชื่นชมธรรมชาติ...และสิ่งแวดล้อมรอบข้าง...ที่ได้ผ่านไปมาพบเห็น...บางสิ่งยากเกินกว่าจะไปมองเห็นของจริง...แต่บางสิ่งที่ง่ายที่จะพบเห็น...จนลืมไปว่าสิ่งเหล่านี้มีอยู่ข้างตัวเรา...
บทกวีบางบท...กล่าวถึงบุคคลที่สำคัญและไม่สำคัญ...เพื่อให้เรารับรู้ถึงวิถีทางการดำเนินชีวิตของคนเหล่านั้น...ว่ามีชีวิตอย่างไร...แก่นแท้ของเขาอยู่ที่ไหน...
บทกวีบางบท...เกินคำบรรยาย...ว่า...รู้สึกอย่างไรที่ได้เขียน... ...
บทกวีมากมายได้จารจด
หลั่งรินรดจากใจข้างในนี้
หลายสีสรรปั้นแต่งแสดงมี
หลากสุนทรีย์คลุกคล้าเย้าหยอกกัน
จากวันวานจวบวันนี้ผ่านปีแล้ว
ทั้งเพื่อนแก้วพี่น้องปองสุขสันต์
ต่างหัวเราะเริงรื่นชมื่นพลัน
สิ่งเหล่านั้นล้วนไมตรีปรี่จากใจ
หากวันหนึ่งซึ่งอาจถึงวันนั้น
ต้องจากกันหวั่นหวาดอาจใจหาย
บทกวีบางบทอาจหมดลาย
สูญเสื่อมคลายความขลังยากรั้งคืน
หากต้องนับเวลาคราถอยหลัง
น้ำตาหลั่งยั้งคิดดวงจิตฝืน
สองแขนล้าสองขามิหยัดยืน
คงล้มครืนเหมือนลับดับวิญญาณ์
คงฝากไว้เพียงอักษรหากย้อนอ่าน
ความเคยหวานและสนุกสุขหรรษา
ขอให้รับประทับไว้ในอุรา
เผื่อวันหน้าจะมีเลือน...ว่าเพื่อนเคย ..
1 ตุลาคม 2546 09:05 น.
อัลมิตรา
๏ งามเอยเผยผ่องพริ้ม.............พิมพ์ผกา
ปานบุหลันพลันนภา...............กว่าแจ้ง
ตระหง่านกาลประภา..............โสมส่อง สะคราญแล
ระเรื่อเรืองมิแสร้ง....................แห่งห้วงดวงหทัย ๚
๏ แสงนวลฉายส้มพร่าง............พรรณราย
เหลืองเหลื่อมสลับลาย...............เมฆริ้ว
ดุจนวลส่องชโลมหมาย.............ใจพี่
พราวเพริศประเสริฐพลิ้ว...........หับห้วงฤทัยไสว ๚
๏ รอใครเยือนเยี่ยมหน้า...........อาวรณ์
รอปลาบวาบใจตอน.................สบเจ้า
รอดุจเยื่อใยศร........................กามเทพ
รอปักทรวงอกเร้า.....................เร่ร้างเรียมตรม ๚ะ๛
1 ตุลาคม 2546 08:45 น.
อัลมิตรา
กาลครั้งหนึ่งตรึงตรากว่าคำเอ่ย
ครั้นล่วงเลยเหมือนผ่านนานหนักหนา
หากย้อนคิดจิตพรั่นสั่นทุกครา
ร่ายวาจาคราพบประสพกัน
อัศจรรย์พลันต้องปองผู้หนึ่ง
หวลคนึงหวามใจให้ไหวหวั่น
สักคราหนึ่งซึ่งหวังเคียงข้างกัน
คงสักวันผ่านไปหมายได้ครอง
ยังติดตราคราเห็นว่าเป็นเจ้า
จารจดเร้าสื่อนัยฤทัยหมอง
ก็รู้ว่าพาทีที่ปรี่นอง
มาสบพ้องโน้มคำถลำพา
มือน้อยน้อยร้อยรักสลักอักษร
หนองามตอนคอนคำช่างนำว่า
แต่ไล่เรียงเพียงพจน์รจนา
ก็รู้ว่าท่าทีนารีควร
แต่เมื่อจารจุมพิตสนิทอยู่
ยังเฝ้าดูคู่คมผสมสวน
ต่อเมื่อร้างทางแยกมาแปลกจวน
เห็นไห้หวนคร่ำคราก็อาลัย
เห็นนวลน้องหมองหมางระคางสร้อย
พี่ก็พลอยเศร้าจิตคิดสงสัย
เมื่อเก็บกอบตอบคำพิร่ำไร
จึงเกิดก่อสายใย..โยงใจนวล
โอ้พี่ชายคงหมายพินิจน้อง
ร่ายคำพ้องตอบตามความไห้หวล
แท้จริงแล้วแน่วแน่มิแปรปรวน
ผ่านกระบวนกลายปีมิมีเลือน
หากพี่ชายกลอยใจสงสัยอยู่
อยากให้ดูจิตน้องคล้องเสมือน
หากผิดแผกแปลกคำยามฟั่นเฟือน
ให้ดาวเดือนเกลื่อนฟ้ามาลงทัณฑ์
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1813
