18 ธันวาคม 2546 11:24 น.
อัลมิตรา
มิติแห่งการเห็นเกิดเป็นภาพ
บนระนาบที่เหมือนมิเคลื่อนไหว
ถูกส่งผ่านแผ่นกรองของจิตใจ
เพื่อนำไปสะสมอารมณ์ตน
อาจหกหายหลายสิ่งที่ทิ้งขว้าง
ก่อนเคว้งคว้างอยู่กับความสับสน
แล้วระหว่างคืนวันอันวกวน
เราย่ำบนความเขลาของเราเอง
กี่มุมมองมืดมนจนจมปลัก
ดิ้นขลุกขลักขืนทำอย่างคร่ำเคร่ง
เสียงตอบของความหวังจึงวังเวง
หลังละเลงรอยบาปคราบน้ำตา
กี่ครั้งที่ภาพสะท้อนน่าย้อนคิด
ถูกปกปิดสูญเปล่าเพื่อเอาหน้า
กี่บทเรียนบนทะเลกาลเวลา
ถูกลดค่าเหลือแค่รอยแผลเป็น
เมื่อแน่วแน่ในนามของความเขลา
ยึดอัตตาตัวเราเท่าที่เห็น
ป่วยการพล่ามเพ้อพร่ำว่าลำเค็ญ
ทุกยากเข็ญนั่นคือฝีมือใคร
ก็ขาดเพียงความพร้อมจะยอมเปลี่ยน
จึงวนเวียนหว่างวันอันเหลวไหล
ดิ้นรนหาฝันดีจากที่ใด
ตราบเราไม่ยอมรับการปรับปรุง
17 ธันวาคม 2546 23:19 น.
อัลมิตรา
๏ ยกทัพจับศึกสร้าง.............เวรกรรม
ก่อกฎเกณฑ์ชี้นำ.................เข่นข้า ( ฆ่า )
ราวีทั่วโลกกำ-.....................สรวลมาก มีแล
เห็นเด่นดีจึงบ้า...................คลั่งคล้ายพลายพัง ๚
๏ บุกรุกบุกริบแคว้น.............รังควาน
คงเกียจชังจึงราญ.................รุกล้ำ
ทำลายทุกเรือนชาน...............ล้วนวอด- วายแล
อาจคาดหมายข่มขย้ำ............ฆ่าล้างพงศ์พันธุ์ ๚ะ๛
๏ ยกทัพจับศึกสร้างเวร-..........กรรมก่อกฎเกณฑ์
ชี้นำเข่นฆ่าราวี
ทั่วโลกกำสรวลมากมี...............แลเห็นเด่นดี
จึงบ้าคลั่งคล้ายพรายพัง
บุกรุกบุกริบแคว้นรัง-.............ควานคงเกียจชัง
จึงราญรุกล้ำทำลาย
ทุกเรือนชานล้วนวอดวาย.......แลอาจคาดหมาย
ข่มขย้ำฆ่าล้างพงศ์พันธุ์ ๚ะ๛
9 ธันวาคม 2546 15:56 น.
อัลมิตรา
๏ เขียนโคลงจรรโลงศิลป์.........ตราบแผ่นดินจะสิ้นสูญ
ร่ายคำนำเกื้อกูล.....................อาจเพิ่มพูนจินตนาการ
คงมั่นฉันทลักษณ์..................แจ้งประจักษ์รักษ์จดจาร
เรียงร้อยถ้อยชำนาญ...............อิงโบราณเหล่าเมธี ๚ะ๛
๏ เขียนโคลงคงฝากชั้น-............เชิงกวี
เลียนแบบมวลเมธี....................เก่งกล้า
บังเกิดจิตสุนทรีย์.....................เกษมสุข
ตราบภพกลบกายข้า ฯ..............จึ่งสิ้นพิศมัย ๚
๏ ฉันทลักษณ์ประจักษ์แจ้ง.........ปฏิภาณ
หลายหลากพจน์จดจาร..............เพริศแพร้ว
เรียงคำร่ายโคลงผสาน...............รังสฤษดิ์
อิงท่านบรมครูแก้ว....................ชาติเชื้อวรรณศิลป์ ๚ะ๛
8 ธันวาคม 2546 17:44 น.
อัลมิตรา
( มาลินีฉันท์ ๑๕ )
๏ กะกะกะกะกะกะกากา.....กากะกากา......กะกากา
กะกะกะกะกะกะกากา........กากะกากา......กะกากา ฯ
๏ ฤ รติ ณ หฤทัยข้า ฯ.....ดั่งสุรีย์จ้า.................มหาศาล
สิริฐิตกนิรันดร์กาล...........ล้ำและโอฬาร...........ตระหง่านงาม
ดุจกวิสิพยายาม...............ย้ำประพันธ์ความ......นิยามเปรย
อุระปณิธิสิชมเชย.............ดั่งเสมือนเคย..........เฉลยคำ ๚
๏ ผิว์รติดุจศศีล้ำ.............รัศมีนำ...................ณ ราตรี
ขณะศศิชุติเพียงนี้...........รื่นฤทัยมี.................สถิตใจ
ผิว์อุระอภิรดีใฝ่...............คงกมลไว้.................มิให้สูญ
มนะสุขอภิรมย์พูน...........รักสิเกื้อกูล...............มนุญนาน ๚ะ๛
6 ธันวาคม 2546 00:25 น.
อัลมิตรา
๏ ครั้นพลบค่ำยามคืนยืนจับกิ่ง
หลบเร้นสิงแนบกายในไพรสัณฑ์
แซกซ่อนตนแอบอิงกิ่งไม้พลัน
แลนวลจันทร์เคลิ้มสุขซุกปีกนอน
ฟังเสียงลมชมไพรใจสุขแท้
ลืมอ่อนแอเหนื่อยล้าคราเก่าก่อน
เปี่ยมความหวังตั้งใจไม่บั่นทอน
ตะวันรอนรุ่งหล้าผละโบยบิน
เมื่อรุ่งแจ้งแสงสีสุรีย์ฉาย
กางปีกหมายเหินฟ้าจะโผผิน
สู่โลกกว้างสุนทรีย์ที่สมจินต์
จนกว่าสิ้นแรงใจไร้กำลัง
ครั้นเหนื่อยอ่อนร่อนถลาหากิ่งเกาะ
ร่ายเสนาะกล่อมไพรดุจใจหวัง
ขยับกายสยายขนจนน่าฟัง
ตราบกระทั่งหายล้าจึงลาไป
ปีกกระพือพลิกแพลงด้วยแรงฝัน
ชมผาชันพฤกษาป่าเขาใหญ่
ล้อลมลิ่วลำพังอย่างสมใจ
รื่นฤทัยเสรีภาพตราบวายปราณ
สองปีกกล้าใจแกร่งกำแหงเหิน
ยังเพลิดเพลินสวยสง่าอย่างกล้าหาญ
จ้องระวีเลื่อมหล้าพาชื่นบาน
เพรียกกังวานเริงร่าใต้ฟ้าคราม ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
1263
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
