๏ หมาดำตัวนั้น

อัลมิตรา

๏ ก็คือหมาตัวนั้นที่ฉันเห็น
ตัวดำเด่นแต่เหมือนขี้เรื้อนขน
เห็นหลายครั้งตั้งแต่ตัวเล็กจน-
วัยมันพ้นสองปีที่นับมา

มันวันก่อนนอนเล่นเฟ้นนมแม่
มักเย้าแหย่พี่น้องพวกพ้องหมา
เกิดมาดำผิดแผกแหวกกฏมา
เหลือแต่ตาแววใสให้เอ็นดู

จากลูกหมานับสิบคนหยิบกลับ
ลูกหมาดำคลำจับกลับวางอยู่
เมื่อปราศคนสนใจใคร่อุ้มชู
มันย่อมรู้จักเจียมและเตรียมใจ

มันกับแม่สองตัวพันพัวกก
แม่ลูกดกคลอดหมามาครอกใหม่
มันนอนนั่งระวังน้องป้องกันภัย
เผลอเมื่อใดคนจ้องฉกน้องมัน

เจ้าลูกหมาน่ารักน่าเก็บเลี้ยง
คนจึงเสี่ยงด้วยจิตผิดมหันต์
เอายาเบื่อกับข้าวคลุกเคล้ากัน
จัดใส่ขันวางใกล้เรียกให้กิน

มันก็แค่หมาดำตามธรรมชาติ
เปล่าประหลาดอันใดในท้องถิ่น
เป็นเพียงหมาซื่อใสไร้ราคิน
กลับดับดิ้นมอดม้วยด้วยเล่ห์กล

แค่อยากได้น้องมันไปปันแบ่ง
ลงมือแย่งโหดอำมหิตคิดฉ้อฉล
จำเป็นต้องฆ่าไหมไอ้ทรชน
สัญชาติคนเยี่ยงสัตว์คงชันเจน

ฉันพบซากของมัน.. เช้าวันนี้
ร่องรอยมีกลาดเกลื่อนเหมือนตาเห็น
แต่ไม่เหลือน้องมันนั่นประเด็น
ช่างบีบเค้นหัวใจให้เครียดตึง

เจ้าหมาดำตัวนั้นฉันเคยเห็น
ฉันขอเซ่นอักษรตอนคิดถึง
ทุกบริบทเรียงร้อยถ้อยรำพึง
จากผู้ซึ่งเวทนาเจ้าหมาดำ ๚ะ๛ 

				

๏ในยามนี้

อัลมิตรา

๏ พราก (น้ำตาแสงไต้)

อัลมิตรา

๏ (พ่าย) อารมณ์

อัลมิตรา

๏ พระคุณที่สาม

อัลมิตรา

บทไหว้ครู

ปาเจราจริยา โหนติ คุณุตตรานุสาสกา
ข้าฯขอประณตน้อมสักการ 
บูรพคณาจารย์ ผู้กอร์ปเกิดประโยชน์ศึกษา
อีกทั้งท่านผู้ประสาทวิชา 
อบรมจริยา แก่ข้าในกาลปัจจุบัน 
ข้าฯ ขอเคารพอภิวันท์ 
ระลึกคุณอนันต์ ด้วยใจนิยมบูชา
ขอเดชกตเวทิตา 
อีกวิริยะพา ปัญญาให้เกิดแตกฉาน
ศึกษาสำเร็จทุกประการ 
อายุยืนนาน อยู่ในศีลธรรมอันดี
ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี 
ประโยชน์ทวี แก่ข้าฯ และประเทศไทยเทอญ

ปัญญาวุฒิ กะเร เตเต ทินโนวาเท นะมามิหัง




๏ ปาเจราจริยาโหนติ
เป็นสิริสวัสดิ์พิพัฒน์ผล
บังเกิดจิตกตัญญูรู้บัดดล
ว่ามีคนผู้หนึ่งซึ่งหวังดี

ทั้งเช้าสายบ่ายเย็นเค้นคำสอน
บ้างพร่ำวอนเขียนอ่านขมันขมี
เมื่อเติบใหญ่ให้ตั้งตนเป็นคนดี
คนผู้นี้คือครู...ผู้ค้ำจุน 

คุณุตตรานุสาสกา
ขับขานคราครั้งใดใจอบอุ่น
ถ้อยสำเนียงน้ำคำสำนึกคุณ
ผู้การุณประสาทสิทธิ์วิทยา

สิ่งชั่วดีมีอยู่ให้รู้แจ้ง
ต่างแจกแจงให้ตรองมองปัญหา
บ้างชี้แนะแนวทางสร้างปัญญา
ให้ค้นหาเหตุผลจนได้ดี

น้อมเทียนแพรพานทองประคองเข้า
รวบรวมเอาสิ่งล้ำจำเริญศรี
ทั้งหญ้าแพรกดอกมะเขือเจือปนมี
ดอกเข็มที่งามดอกข้าวตอกตาม

สิ่งมงคลทั้งมวลล้วนกำหนด
น้อมประณตกิริยาวาจาสาม
ดวงจิตตั้งกตัญญูอยู่ทุกยาม
หมายแสดงความบูชาครูอาจารย์

ด้วยเดชากตัญญูอยู่เป็นนิจ
จงสัมฤทธิ์อิฐผลจนแตกฉาน
มีปัญญาแจ่มแจ้งแห่งปฏิภาณ
กอรปกิจการงานใดให้จำเริญ

มีปัญญารักษาตนให้พ้นทุกข์
มีความสุขท่วมท้นคนสรรเสริญ
แม้นพบกับปัญหากล้าเผชิญ
สุดประเมิน ฤๅ พรรณนาค่าคุณครู ๚ะ๛