3 สิงหาคม 2548 17:39 น.
อัลมิตรา
..๏ มีบางสิ่งบางอย่างอำพรางไว้
เธอควรรับรู้ได้นัยเหตุผล
แม้นมิยอมกำจัดอัตตาตน
จะสืบค้นอย่างไรในความจริง
เทียบคนตามืดบอดแล้วสอดรู้
ประดุจผู้โง่เง่าโฉดเขลายิ่ง
หากคะเนกันไปเราใคร่ติง
อย่าหลงสิ่งคาดเดาเบาปัญญา
จึงจำลองละครบทซ่อนเงื่อน
ซึ่งตัวเอกกลบเกลื่อนเบือนปัญหา
สร้างเหตุการณ์บางอย่างเพื่อพรางตา
แสร้งบ่นบ้าคนทรามเหยียดหยามใจ
แท้ที่จริงเพลิดเพลินดำเนินเรื่อง
เขาปราดเปรื่องด้วยจริตผิดพิสัย
ร้อยเล่ห์เหลี่ยมเรื่องราวคราวใส่ไฟ
หวังจะให้อีกคนมีมลทิน
ดูละครจบแล้วพึงใคร่ครวญ
ทุกสิ่งล้วนสอนใจให้รู้สิ้น
แม้นหลงเชื่อคำกล่าวคราวได้ยิน
เขาอาจหมิ่นกระโหลกหนาปัญญาควาย
ควรสังเกตเลศนัยใช้สมอง
หากแค่มองผิวเผินอาจเกินสาย
หมอกหรือควันบังตาอย่างมงาย
จะออกลายให้เขาโห่ว่าโง่งม ๚ะ๛
1 สิงหาคม 2548 17:16 น.
อัลมิตรา
..๏ มิอยากเทียบศรัทธาค่าชีวิต
เพราะไร้สิทธิ์แม้แต่แค่เพ้อฝัน
ปล่อยเวลาเลื่อนไหลให้ผ่านวัน
ดุจรักนั้นมาเยือนแล้วเลือนไป
จวบวันหนึ่งนำพาชะตาฉัน
ทั้งที่หวั่นแต่ยอมพร้อมชิดใกล้
เธอสัญญายืนยันบอกมั่นใจ
มีความรักยิ่งใหญ่มอบให้จริง
หัวใจที่ปวดร้าวเพราะคราวก่อน
หากเล่าย้อนคงยากเอ่ยปากยิ่ง
หวังเพียงเธอเข้าใจให้พักพิง
ปลดเปลื้องสิ่งโศกศัลย์พันธนาการ
เพื่อคนที่เศร้าโศกมองโลกใหม่
รอรักแท้จากใจได้สมาน
แผลใจเคยเจ็บมาเมื่อช้านาน
ก็พ้นผ่านหลุดบ่วงแห่งห้วงตรม
เพราะไร้สิทธิ์วาดฝันฉันก็รู้
เธอฤๅพร้อมอุ้มชูผู้ขื่นขม
รักมีกรรมวิบากหลากเงื่อนปม
ใจระทมคงยากฟื้นชื่นอีกที
หวังรักแท้ครั้งใหม่ไม่เศร้าสร้อย
ฝันนั้นกลับเลื่อนลอยพลอยริบหรี่
วันท้องฟ้าสดใสคงไม่มี
เหลือแต่สีหม่นคล้ำน้ำเงินคลุม ๚ะ๛
27 กรกฎาคม 2548 23:41 น.
อัลมิตรา
..๏ รักในเน็ตเชื่อได้แค่ไหนหรือ ?
จะยึดถือสิ่งใดเพื่อใฝ่หา
รักที่หวังเพียงหนึ่งซึ่งศรัทธา
อาจมีค่าความจริงแค่สิ่งลวง
แม้นตัวเราต่ำต้อยด้อยศักดิ์ศรี
แต่พอมีหัวใจให้ห่วงหวง
ถึงเขาลือกันไปว่าใจกลวง
ใครฤๅล่วงรู้นัยในความจริง
จำเสแสร้งอำพรางอย่างคนเขลา
กลบเกลื่อนเงาแปลงตนเป็นคนหยิ่ง
ยามที่เขาฝากรักเพื่อพักพิง
กลับเฉยนิ่งมิกล้าตอบว่าขอบใจ
เพื่อหักห้ามดวงจิตมิคิดฝัน
จึงปิดกั้นทางรักพร้อมผลักไส
ยอมอยู่อย่างโดดเดี่ยวมิเหลียวใคร
แม้หวั่นไหวบางคราอุตส่าห์ทน
หากใครแวะมาดูผู้แพ้พ่าย
อธิบายความจริงอิงเหตุผล
ลองหานัยที่ซ่อนในกลอนกล
เพื่อสืบค้นก็จะเห็นเป็นเรื่องราว ๚ะ๛
" รั ก ใ น เ น็ ต เ ชื่ อ ไ ด้ แ ค่ ไ ห น ห รื อ ?
เ สี ย ง เ ล่ า ลื อ โ จ ษ ไ ป ใ ห้ อื้ อ ฉ า ว
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ "
26 กรกฎาคม 2548 10:19 น.
อัลมิตรา
..๏ หรือฉันมีชีวิตเพื่อผิดหวัง
เพียงลำพังพ่ายแพ้อ่อนแอแสน
แค่ปล่อยวันเปลืองวัยไปแกนแกน
ฝืนยิ้มแค่นบางครั้งทั้งอกตรม
ถ้าหัวใจเป็นกระดาษคงขาดวิ่น
เจ็บจนชินจนชาจนสาสม
เพียงเพราะไร้เดียงสาหลงคารม
ใจเอ๋ยจมความผิดหวังกี่ครั้งมา
ต้องซบหมอนซ่อนสะอื้นในคืนเหงา
หวังว่างเปล่าขณะใจโหยไห้หา
คนที่ไร้ใครรับซับน้ำตา
คอยให้ฟ้ารุ่งสางอย่างเดียวดาย
หมดหวังแล้วเรียวรุ้งของพรุ่งนี้
ฝันเคยมีก็เหมือนเพื่อเลือนหาย
ซากชีวิตที่กำลังซังกะตาย
เลิกตะกายไขว่คว้าความปรานี ๚ะ๛
24 กรกฎาคม 2548 22:26 น.
อัลมิตรา
..๏ จิตเบื้องลึกปรัศนีย์ที่ผิดแผก
อุบัติรักครั้งแรกพลันแหลกสลาย
ถูกประเมินว่าไร้ค่ากว่าเสียดาย
คงแต่เราฟูมฟายมิวายวาง
ฤๅความรักของเรากระเส่าสั่น
จึงพลิกผันเสื่อมคลายหมายเหินห่าง
ภาพลวงตาในอดีตกรีดเป็นทาง
มีบางอย่างซ่อนเร้นความเป็นไป
จึงเสื่อมสิ้นถวิลวายคล้ายดับสูญ
จึงอาดูรระทมนักรักหวั่นไหว
จึงสาหัสเกิดสังหรณ์ย้อนจิตใจ
จึงครวญคร่ำร่ำไห้บรรยายกลอน
ด้วยเพราะรักหักหาญพานรบเร้า
อีกความเศร้าปักจิตดั่งพิษศร
เสียดอารมณ์ระดมทิ่มปิ่มร้าวรอน
แจ้งหัวใจสั่นคลอนตอนร้างลา
สลัดคราบความเศร้าที่เฝ้าสิง
กลั่นความจริงจินตนาการควานโหยหา
ร้อยอักษรสะท้อนทุกข์ปลุกคืนมา
สิเนหาคราอดีตกรีดดวงมาน
ภาพตัวตนคนแกร่งฤๅแสร้งสร้าง
ย่อมมีบ้างปวดร้าวเกินกล่าวขาน
มิเว้นนาม อัลมิตรา ว่าทรมาน
เกินทนทานแล้วหนอท้อเหลือใจ
หน้ากากทุกข์ซุกซ่อนตอนพ่ายแพ้
ความอ่อนแอปิดบังดั่งสดใส
อักษรพริ้วสลวยพจน์ปรากฏใด
แท้บอบช้ำซ้ำใจไม่ลบเลือน
ทุกข์ยังเฝ้าเขย่าขวัญจนหวั่นผวา
ยามรักลาจากไปใครจักเหมือน
เจ็บดั่งมีดกรีดใจให้ฟั่นเฟือน
เศร้าจึงเยือนจนกว่าชีวาวาย ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
2759
