4 ตุลาคม 2548 07:37 น.
อัลมิตรา
..๏ ยามใดใจอ่อนล้า.............ทุกข์ระทม
อีกพบความขื่นขม................เจ็บช้ำ
อุปสรรคมากทับถม...............โหมกระหน่ำ
ความโศกศัลย์ตอกย้ำ............จิตเจ้าบ่วาย ฯ
.๏ .คืนวันอันว้าเหว่................เพียงใด
ขอร่ายบทกวีไป.....................ปลอบเจ้า
เพลงไพเราะจับใจ.................เสมือนกล่อม เสมอนา
หมายกลบลบความเศร้า.........เพื่อให้เกษมสันต์ ฯ
..๏ ฝากดาวพราวพร่างฟ้า......ราตรี
เสมือนเอ่ยมธุรวาที...............เพราะพริ้ง
แสงกระพริบพร่างพรรณี........เสมือนบท- กวีเฮย
เพียงเพื่อเจ้าสลัดทิ้ง-............ทุกข์ให้สลายไป ฯ
..๏ ยามตรมพึงแกร่งกร้าว......โดยพลัน
พึงคิดว่าห้วงมหรรณพ์............มืดแล้
บางคราวเมฆแห่งวสันต์-.......ฤดูปก- คลุมเฮย
ชีวิตพบชนะแพ้......................ต่างล้วนอนิจจัง ฯ
..๏ สังคมต่างยื้อแย่ง..............แข่งขัน
มีรบราฆ่าฟัน........................เล่ห์ร้าย
ใครเก่งข่มเหงกัน..................ดังพยัคฆ์
เขี้ยวเล็บแหลมคมคล้าย........จับจ้องกัดกิน ฯ
..๏ เจ้าจงมุ่งมั่นทั้ง...............ทรนง
อุปสรรคปัญหาคง.................แหลกสะบั้น
จิตแข็งแกร่งดำรง.................กอปรกิจ- การนา
จักพบความสุขครั้น...............ย่างเท้าก้าวเดิน ฯ
..๏ ฝากดาวราวโอบเอื้อ.........อิงกาย
ฝากซึ่งจันทร์พรรณราย.........ส่องหล้า
ฝากลมพัดเย็นสบาย.............แผ่วผ่าน
ฝากเมฆหมอกฝนฟ้า............กล่อมเจ้าตลอดกาล ฯ
๏ ลำนำบทรจน์ร้อย...............โคลงกวี
สานผูกต่อไมตรี....................แน่นแฟ้น
เพียงเธอพบสุนทรี................เริงระรื่น
มีสุขลืมทุกข์แม้น-................มากด้วยแรงใจ ๚ะ๛
2 ตุลาคม 2548 22:33 น.
อัลมิตรา
..๏ ฝากเธอด้วยดอกไม้.......มวลพรรณ
ฝากส่งค่าความฝัน.............เลิศล้ำ
ฝากยิ้มอย่างตื้นตัน.............แก้มอาบ
รินหลั่งมาเป็นน้ำ...............จากห้วงหัวใจ ฯ
..๏ ฝากสายรุ้งพร่างพร้อย....แพรวพราว
ฝากกระพริบจากแสงดาว.....ลิบล้อม
เป็นเพลงอ่อนหวานราว.......ธารหลั่ง รินเอย
ฝากรักละไมน้อม...............มอบให้แด่เธอ ฯ
..๏ ขอเธอสืบก้าวอย่า.........หวั่นไหว
ฝันร่วมทางเราไป..............ใฝ่เฝ้า
เพื่อโลกงดงามใส..............สุขสด ชื่นเอย
มีแต่รอยยิ้มเคล้า................ส่งให้ทุกคน ฯ
..๏ จุดฝันยิ่งใหญ่ให้...........แด่เธอ
จุดรักสม่ำเสมอ.................ส่องใกล้
ดับไฟเล่ห์ลวงเสนอ............มอดสนิท
สร้างรักแต่งโลกไว้.............จากน้ำใจเรา ฯ
..๏ หากแม้นคืนค่ำนี้...........ทรมาน
ความรักที่พบพาน..............พิสูจน์กล้า
ศรัทธาร่วมอุดมการณ์.........บรรเจิด
หนาวร่วมผิงดาวฟ้า.............อุ่นเอื้อโอบขวัญ ๚ะ๛
1 ตุลาคม 2548 22:32 น.
อัลมิตรา
..๏ เดือนดาวพราวพร่างแพร้ว..นภาพรหม
ดูงดงามสวยสม.......................สว่างแท้
เรียงรายทั่วนภจม...................แจ่มจรัศ
แสงส่องเรืองรองแล้................รุ่งหล้าราตรี ฯ
..๏ กาลผันคืนผ่านพ้น.............เพียงใด
สุกสว่างพร่างพิไล-................ลักษณ์ล้ำ
ครามองชื่นพิศมัย...................มีสุข เสมอนา
เดือนเด่นดาวดื่นย้ำ.................ยิ่งให้หทัยเพลิน ฯ
..๏ วับวาวราวเนตรน้อง...........ดรุณงาม
เคยสบตาครายาม....................อยู่ใกล้
ดวงจิตสื่อนัยความ...................ปฏิพัทธ์
คราวเพ่งมองยิ่งให้...................อกนั้นสั่นคลอน ฯ
..๏ เมฆามาเคลื่อนคล้อย..........ลอยบัง
ฤๅจบซึ่งความหลัง...................ก่อนนั้น
เดือนดาวหม่นหมองดัง............รักเริ่ม- มลายฤๅ
จึงถูกเมฆปิดกั้น.....................หมดสิ้นรัศมี ฯ
..๏ เดือนดาวราวไร้ซึ่ง.............แสงงาม
ถูกบุกรุกคุกคาม....................ข่มแล้ว
เคยพราวพร่างทุกยาม..............ยังมืด- มนเฮย
คงเปรียบดังน้องแก้ว...............กลับน้ำคำฤๅ ฯ
..๏ สำนวนโคลงบ่ซึ้ง...............ตรึงใจ
ยามร่ายบทกวีใด.....................ยิ่งช้ำ
มธุรพจน์บทกวีใคร..................มากล่อม- แม่เฮย
จึ่งแอบลอบรุกล้ำ-.....................จิตเจ้าจนหลง ฯ
..๏ เพ็ญแขแลหม่นแล้ว..........ดาวหมอง
เคยเด่นพรรณยรรยอง.............มืดสิ้น
ฤๅเช่นจิตนวลละออง...............แปรเปลี่ยน แล้วนา
เพลินซึ่งมธุรพจน์ลิ้น-...............แห่งท้าวจอมกวี ฯ
..๏โคลงใครเคยกล่อมเจ้า........จึงหลง แม่เอย
บทกาพย์ใดอันผจง.................หยอกเย้า
บทฉันท์ซึ่งหวานคง-...............เสนาะโสต เสมอแฮ
อีกบทกวีใดกระเซ้า.................ล่วงล้ำใจนาง ฯ
..๏ หลงใหลโคลงอื่นแล้ว..........ฤๅหนอ แม่เอย
ลืมคำกล่อมนวลลออ-..............อดีตนั้น
มีกวีเอกมาพนอ......................จิตระรื่น แลฤา
จึ่งชื่นชมโคลงครั้น-.................อ่านแล้วจึงเพลิน ฯ
..๏ โคลงดินมีกลิ่นคลุ้ง.............สาบโคลน
โคลงเมฆสูงโลดโผน...............ลิ่วฟ้า
เผลอจิตคิดเอียงโอน-..............เอนจิต ฤๅแม่
จึงเปรียบเทียบโคลงข้า............ต่ำต้อยเพียงดิน ฯ
..๏ เชือดเฉือนเหมือนมีดน้อย.....อันบาง
หมายกรีดซึ่งผิวนาง....................บาดเนื้อ
อาจแทงทิ่มใจพลาง....................ไหวหวั่น
โคลงบาดอาจช้ำเยื้อ....................ค่ำเช้าบ่วาย ๚ะ๛
30 กันยายน 2548 09:02 น.
อัลมิตรา
...อย่าถามเลยว่าอยู่ได้ไหม มั่นใจก็ยังห่วง
...เมื่อจะไปใครเล่าจะทักท้วง
...ฉันไม่มีปัญญาทำ ...
..๏ อย่าถามฉันอยู่ได้........ฤๅไหม
ยังห่วงอยู่ในใจ..................ก็รู้
ในเมื่อคิดจะไป.................แล้วนั่น
ฉันมิอาจฝืนสู้....................ทักท้วงอย่างไร ฯ
...หากรู้แล้วใจจะเปลี่ยนไหม ไม่ไปไม่ลาจาก
...ต่อให้ฉันแทบขาดใจชอกช้ำนัก
...ก็ต้องยอมให้ไป ...
..๏ หากรู้ใจห่วงล้น...........เหลือคณา
จะเปลี่ยนใจไม่ลา.............ฤ นั้น
ถึงฉันเจ็บช้ำอุรา...............ร้าวยิ่ง
ก็จักมิกีดกั้น......................หักห้ามเธอเลย ฯ
...อย่ากลัวเลยฉันทำมาทุกอย่าง
...เพี่อให้เธอคลายใจ
...ดูแลรักษาไม่ว่าเรื่องใดๆ
...ไม่เคยให้ต้องกังวล ...
..๏ เช่นเคยอย่าหวั่นแท้.....มั่นเสมอ
ทุกอย่างทำเพื่อเธอ...........ผ่านพ้น
ยังคงหมั่นปรนเปรอ...........ทุกเรื่อง
เพียงเพื่อมอบสุขล้น...........มิให้ระคายใจ ฯ
...อีกครั้งจะเป็นอะไรไป ให้เธอไม่ต้องผิด
...ไม่ต้องรู้ไม่ต้องเห็นสักนิด
...ฉันจะเดินไปตายไกลๆ ...
..๏ อีกหนอีกสักครั้ง..........เป็นไร
เธอมิต้องผิดใจ.................ทุกข์ท้น
ไม่รู้ไม่เห็นใด...................แม้แต่ นิดเอย
ฉันจะเดินจากพ้น..............ดับดิ้นไกลไกล ฯ
...หากพบเจอกันจะยังยิ้ม ให้เธอได้โล่งใจ
...ว่าชีวิตยังอยู่ดีไม่สลาย
...ฉันทำได้เพื่อเธอ ...
..๏ ได้พบกันจะยิ้ม............แย้มสบาย
เธอจะได้โล่งคลาย............อัดอั้น
ว่าชีวิตใช่สลาย..................ยังอยู่ ดีเอย
ฉันย่อมแสดงอย่างนั้น.......แน่แท้เพื่อเธอ ๚ะ๛
29 กันยายน 2548 10:30 น.
อัลมิตรา
..๏ นกน้อยลอยลิ่ว
เป็นแนวแถวทิว..................พลิกพลิ้วปลิวไป
นำความหวังดี.....................มากมีห่วงใย
จากพี่น้องไทย....................บินไปปลอบขวัญ ฯ
..๏ นกน้อยลอยลิ่วพลิ้ว ........ปลิวพิไล
ด้วยรักและห่วงใย ..............ฟ่องฟ้า
ความหวังพี่น้องไทย ...........ทุกภาค
บินมุ่งไปถ้วนหน้า ...............แห่ห้อมปลอบขวัญ ฯ
..๏ ปีกบางร่างน้อย
สวยงามเรียบร้อย................ล่องลอยเรียงกัน
แรงลมโหมพัด....................ให้กระจัดกระจายพลัน
นำความสุขสันต์..................ผูกพันไมตรี ฯ
..๏ ปีกบางเรือนร่างน้อย ......นวยกราย
ละล่องลงเรียงราย ...............แช่มช้อย
ลมพัดกระจัดกระจาย ..........ทั่วถิ่น
นำสุขสันต์รวมร้อย ...............ฝากถ้อยไมตรี ฯ
..๏ ด้วยใจปรองดอง
ดังเสมือนเพื่อนพ้อง.............ทั้งผองน้องพี่
ลืมวันฝันร้าย........................คลี่คลายโดยดี
สุขเกษมเปรมปรีดิ์................อย่างที่ปรารถนา ฯ
..๏ ด้วยใจหมายเหล่าล้วน.....ปรองดอง
เหมือนดั่งเพื่อนทั้งผอง.........พี่น้อง
ฝันร้ายคลี่คลายปอง..............แปรสงบ
เกษมชื่นเปรมปรีด์พ้อง.........สิ่งเพี้ยงปรารถนา ฯ
..๏ นกน้อยคล้อยไกล
บินถลาร่อนไป......................อย่างไม่อ่อนล้า
สู่แคว้นแดนดิน....................เยือนถิ่นพสุธา
เปี่ยมสุขทุกครา..................ใต้ฟ้าเมืองไทย ฯ
..๏ นกน้อยลับลิบคล้อย........ยังถวิล
เจ้าร่อนถลาบิน ..................ไป่ล้า
รวมใจสู่แดนดิน.................หวงห่วง
เปี่ยมสุขใต้แผ่นฟ้า.............แหล่งหล้าเมืองไทย ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1610
