7 พฤศจิกายน 2549 23:02 น.
อัลมิตรา
๏ เดิมพันรัก
..๏ โอ้เจ้าช่างสิ้นหวังดั่งพ่ายแพ้
ความอ่อนแอครอบคลุมสุมใจหรือ
ไร้วิเคราะห์ใคร่ครวญด่วนวางมือ
ไม่ยึดถือความจริงสิ่งใดเลย
ไยไม่ฟื้นตื่นตัวหรือกลัวเล่า ?
หรือโศกเศร้าเข้าสิงจึงนิ่งเฉย ?
ล่วงคืนวันนานเนิ่นจนเกินเลย
ดุจคุ้นเคยคร่ำครวญรัญจวนใจ
โอ้เจ้าช่างเด็ดเดี่ยวเชียวหนอเจ้า
จึงมัวเฝ้าฝืนช้ำอีกร่ำไห้
คงจะมีเหตุผลอันดลใจ
ประการใดจึงดื้อดั่งถือดี
ความพอใจเช่นนี้ไม่ดีแน่
อาจพ่ายแพ้ร่ำไรคล้ายไฟจี้
เหมือนเล่นไพ่หมายคว้าราชินี-
ผู้ที่มีเพชรพลอยคอยเพ่งความ
อย่ามัวมุ่งหมายมั่นไพ่นั้นนัก
เกรงเจ้าจักหมดตัวจึงมัวห้าม
เจ้าหนูเอ๋ยจะเฉลยให้รู้ความ
ที่ห้ามปรามเปรียบดั่งผู้หวังดี
ราชินีแห่งเพชรฤทธิ์เดชมาก
จักฉุดลากลงทัณฑ์พลันป่นปี้
ทั้งแส้หวายหางกระเบนเห็นมากมี
โอกาสดีนางจักเฆี่ยนให้เจียนตาย
เจ้าก็รู้อยู่แก่ใจมิใช่หรือ
สิ่งยึดถือไขว่คว้าก่อนจะสาย
ราชินีแห่งรักจักคลี่คลาย-
ความแพ้พ่ายเดิมพันเป็นมั่นคง
ณ บัดนี้ข้าคิดไม่ผิดนัก
แจ้งประจักษ์ความจริงสิ่งประสงค์-
อันประณีตยิ่งนักหากจำนง
วางอยู่ตรงโต๊ะข้าวของเจ้าเอง
คำเปรียบเปรยเช่นนี้พินิจเถิด
จักบังเกิดสุขสมใช่ข่มเหง
อันสิ่งดีไขว่คว้าอย่ากลัวเกรง
จงรีบเร่งขวนขวายได้ครอบครอง
แต่เจ้ายังกังวนสับสนอยู่
ช่างอดสูสิ้นหวังดั่งหม่นหมอง
ยังเพ้อฝันใจฝืนยืนเมียงมอง
สิ่งลอยล่องเกินใฝ่วิสัยตน
โอ้เจ้าช่างเด็ดเดี่ยวเชียวหนอเจ้า
อันวัยเยาว์ที่หวังดั่งไร้ผล
ไม่อาจย้อนเวลามาให้ยล
คืนวันพ้นเกินพร่ำนำกลับมา
ครั้นเจ็บช้ำระกำใจใดรึงรัด
ความอึดอัดอิดโรยโดยหนักหนา
ควรยอมรับสภาพนั้นด้วยปัญญา
เร่งค้นหาความจริงอย่าชิงชัง
..เสรีภาพ.. โอ้นี่ ..เสรีภาพ..
คงเป็นภาพน้ำคำที่พร่ำหวัง
เครื่องผูกมัดรัดรึงประหนึ่งยัง-
เฝ้าคุมขังตัวเจ้าให้เศร้าใจ
มันกำลังเดินผ่านกาลแปรเปลี่ยน
โลกหมุนเวียนเปลี่ยนสีที่สดใส
เป็นเทาทึบท่วมทันจนล้นใจ
ผ่านโลกไปลำพังอย่างวางมือ
สองฝ่าเท้าของเจ้าคราวเหยียบย่ำ
ไม่ชอกช้ำเหน็บหนาวรวดร้าวหรือ ?
ยามเหมันต์พลันเดินเพลินชำงือ*
ยังขืนดื้อเยื้องย่างอย่างเดียวดาย
อีกท้องฟ้าไม่โปรยโรยหิมะ
สุริยะปราศแสงแดงเฉิดฉาย
เกินวิเคราะห์สภาวะอธิบาย
เกินคาดหมายราตรีหรือทิวา
เจ้ากำลังสูญสิ้นจินตภาพ
ไม่รับทราบเรื่องราวที่เฝ้าหา
อันดีชั่วปานใดไม่พิจารณา
กลับไร้ค่าเพียงความชอกช้ำทรวง
ปล่อยคืนวันกาลพ้นจนลับหาย
ยังฟูมฟายโศกเศร้าราวใหญ่หลวง
หมดสิ้นแล้วสรรพสิ่งจริงหรือลวง
เกินตามทวงให้คืนยืนชำงือ*
โอ้เจ้าช่างสิ้นหวังดั่งพ่ายแพ้
ความอ่อนแอครอบคลุมสุมใจหรือ
ไร้วิเคราะห์ใคร่ครวญด่วนวางมือ
ไม่ยึดถือความจริงสิ่งใดเลย
ไยไม่ฟื้นตื่นตัวหรือกลัวเล่า ?
หรือโศกเศร้าเข้าสิงจึงนิ่งเฉย ?
ล่วงคืนวันนานเนิ่นจนเกินเลย
ดุจคนเคยคร่ำครวญรัญจวนใจ
จงลงมาจากรั้วนั่นเสียเถิด
อย่าเตลิดลุ่มหลงตรงสิ่งไหน
เร่งทำตามสมจินต์ตัดสินใจ
มุ่งก้าวไปเปิดประตูสู่ความจริง
แม้นฝนตกฟ้าร้องคะนองอยู่
อยากให้ดูความงามตามแอบสิง
คือสายรุ้งพุ่งฟ้าสง่าอิง-
ช่างเพริศพริ้งแพรวพรายให้ชื่นบาน
เจ้าควรหาผู้หนึ่งซึ่งหวังดี
มีไมตรีเปี่ยมภักดิ์สมัครสมาน
แม้นผู้ใดหมายรักประจักษ์นาน
จงรับการหวังดีที่มีมา
อย่านิ่งเฉยเฉื่อยชาและล้านัก
อันความรักงดงามล้ำหนักหนา
ครั้นวันคืนล่วงลับดับชีวา
รีบค้นหาหัวใจก่อนสายเกิน ๚ะ๛
3 พฤศจิกายน 2549 16:15 น.
อัลมิตรา
..๏ หากถูกคนกล่าวสยบสบประมาท
คิดอาฆาตมุ่งร้ายให้หม่นหมอง
ความรู้สึกบานปลายอาจก่ายกอง
โปรดตรึกตรองถี่ถ้วนสิ่งควรเป็น
กิจการภายหน้าจงท้าสู้
อย่าหดหู่เมื่อเขาเหยียบย่ำเข่น
เฉกภูผาประสบภัยมิไหวเอน
ถูกเขม่นเพียงใดไม่อินัง
จงหนักแน่นหาญกล้าฝ่าอุปสรรค
จงพิทักษ์หัวใจให้เข้มขลัง
จงปรับสิ่งเลวร้ายคล้ายชิงชัง
แปรเปลี่ยนเป็นพลังกำลังใจ
อย่ารำลึกเรื่องราวเปลืองเปล่านั้น
จงรังสรรค์ทุกอย่างกระจ่างใส
ส่วนผรุสวาทหยามหมิ่นจากลิ้นใคร
อย่านำไปปรุงจิตจนติดตรวน
ดูแต่องค์สัมมาสัมพุทธเจ้า
มารยังเคล้าวิบากลมปากผวน
เทียบอะไรกับมนุษย์สุดแปรปรวน
ทุกอย่างล้วนแจ่มชัดอนัตตา
เถิด !! จงมั่นอุราด้วยกล้าแกร่ง
สร้างกำแพงป้องภัยไม่ถือสา
กำลังใจสร้างเองบรรเลงพา
แล้วฟันฝ่าสู่เส้นชัยในบัดดล ๚ะ๛
31 ตุลาคม 2549 17:08 น.
อัลมิตรา
..๏ เพราะคิดถึงจึงร้อยถ้อยอักษร
เรียบเรียงเป็นบทกลอนตอนไกลถิ่น
หวังผู้อยู่อีกฝั่งฟ้ามายลยิน
แท้ทั้งสิ้น..หัวใจไม่ลืมเลือน
ไร้สัญญาสาบานนำขานอ้าง
ถึงตัวห่างแต่ใจเคียงใกล้เสมือน
คงผูกพันสายใยไม่แชเชือน
แม้นล่วงเดือนผ่านปีไม่มีคลาย
..คนทางโน้นหนาวไหม ?.. เราใคร่ถาม
ฝากนิยามพร่ำเพรื่อน่าเบื่อหน่าย
..ยังคงอยู่ลำพังอย่างเดียวดาย
หรือข้างกายมากล้นคนเคลียคลอ ?..
หวั่นแต่ความคิดถึงมิถึงฝั่ง
เพราะยากหยั่งหัวใจบางใครหนอ
อาจเป็นเพียงตัวเราที่เฝ้ารอ
เขาพนอเคียงใครไม่รู้เลย ๚ะ๛
25 ตุลาคม 2549 21:38 น.
อัลมิตรา
..๏ สรรพสำเนียงเสียงผสานผ่านเส้นสาย
นิ้วกรีดกรายกดขยับครั้นขับขาน
ซึ่งคุ้นเคยทั่วถ้วนล้วนเนิ่นนาน
กลับผันผ่านเพียงพลั้งสั่งใจจำ
ครั้นบรรเลงเพลงใดจักไหวหวาด
ความพลั้งพลาดสั่งให้ได้ครวญคร่ำ
จากจินตภาพปรากฏบทลำนำ
เยี่ยงตอกย้ำร้าวระทมยิ่งตรมใจ
ยามกดสายย้ายคอร์ดยังบอดเสียง
สิ้นสำเนียงไพเราะเสนาะไหน
ปานสาปสั่งสะกดเราเฝ้าอาลัย
มนต์เพลงใดไยสะท้านนานสิ้นดี
ทุกถ้อยความตามท่วงทีที่หลากหลาย
บ่งความหมายซึ่งสำเนียงเสียงเสียดสี
แสนโหยหวนโหยหาทุกนาที
กดคอร์ดคีย์นิ้วระบมขื่นขมจริง
นานเนิ่นนานปานสบถพจน์ตัดพ้อ
รันทดท้อระทมใจในทุกสิ่ง
กี่บทเพลงเสมือนเศร้าเฝ้าแอบอิง
แล้วพักพิงกัดกร่อนจนร้อนรน
เส้นสายสั่นพลันขยับจับจนแน่น
ยิ่งคับแค้นระบายความยามสับสน
ล้วนอาลัยรุกล้ำจึ่งจำนน
สิ้นเหตุผลถูกผิดปานติดตรวน
มากต่อมากหากคะนึงถึงบางสิ่ง
บางเท็จจริงสะกดใจให้กำสรวล
หากเลอะเลือนวิปลาสอาจสมควร
กี่ถ้อยถ้วนสัญญาอย่าคำนึง
กดเส้นสายหมายสั่งทั้งหกสาย
เพื่อผ่อนคลายวู่วามยามคิดถึง
โอ้ถ้อยเท็จของใครไยติดตรึง
ยังฉุดดึงขึงขังสั่งสาปเรา
เพลงรุนแรงเร่าร้อนสั่นคลอนจิต
คือถูกผิดบั่นทอนในก่อนเก่า
ทุกคอร์ดคีย์แผดผาดเกินคาดเดา
จนสั่นเทาหนาวเหน็บเจ็บปวดใจ
หกเส้นสายเสียงผสานซ่านทรวงแท้
ฤๅเพียงแค่ดนตรีที่ฝักใฝ่
ปิดบังตนจนผวาทุกคราไป
บทเพลงใดจึ่งจะจบลบลืมเลือน ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1352
