11 กรกฎาคม 2550 23:40 น.

๏ เปลื้อง_ปัญหา

อัลมิตรา

๏ สารพันงานสุมที่รุมเร้า
มากมายคนขลาดเขลาเดินเข้าหา
ร้อยเรื่องราวติฉินคำนินทา
คือปัญหาต้องแก้ใช่แค่ทน

จงพากเพียรต่อไปด้วยใจสู้
หากหดหู่งานฤๅเสร็จสำเร็จผล
เต่าต้วมเตี้ยมยังถึงชัยกระต่ายยล
เขาวัดค่าของคนด้วยผลงาน

คนขลาดเขลาปรารถนามาพักพิง
อย่าทอดทิ้งเขาไว้ให้สงสาร
ควรโอบอ้อมการุญด้วยสุนทาน
อบรมสอนจนผ่านทุกพาลภัย

ส่วนเรื่องราวติฉินคำนินทา
อย่านำพาเสมือนเราเอาใจใส่
คนปากหมาปากรั่วพล่ามชั่วใด
สำลึอุดหูไว้อย่าไปฟัง

เพียงเท่านี้ที่จะละเรื่องวุ่น
สติหนุนพิจารณาปัญญาหยั่ง
แม้นหลบเลี่ยงเฉไฉไม่อินัง
อาจพลาดพลั้งแล้วจะรู้ยากกู้คืน

รอบตัวเราเหล่านั้นล้วนปัญหา
มันยั่วท้าชวนจิตให้คิดขืน
ตราบที่ลมหายใจยังหยัดยืน
ปลุกใจตื่นเถิดหนาจงกล้าชน ๚ะ๛

1378

love

comment

9 กรกฎาคม 2550 22:50 น.

ก็ แ ค่ นั้ น . .

อัลมิตรา

ก็ แ ค่ นั้ น . . ฉั น - เ ธ อ เ พี ย ง เ พ้ อ พ บ
เ มื่ อ รั ก จ บ เ ธ อ - ฉั น พ ลั น ห่ า ง ห า ย
ต่ า ง ค น ต่ า ง ไ ม่ รั บ รู้ ไ ม่ ดู ด า ย
ต่ า ง เ สื่ อ ม ค ล า ย สั ญ ญ า ค่ า แ ล้ ง ล ม

ก็ แ ค่ นั้ น . . ฝั น ไ ก ล แ ต่ ไ ป ไ ม่ ถึ ง
จุ ด ห ม า ย ซึ่ ง ร่ ว ม ส ร้ า ง ร้ า ง ขื่ น ข ม
ค ว า ม ผิ ด ห วั ง ที่ ทำ ใ ห้ หั ว ใ จ ต ร ม
โ ท ษ ส า ส ม เ พ ร า ะ ว่ า ฉั น ว า ด ฝั น เ อ ง

ก็ แ ค่ นั้ น . . วั น ว า ร ที่ ผ่ า น พ้ น
เ จ็ บ ต้ อ ง ท น แ ม้ ใ ค ร ใ ค ร่ ข่ ม เ ห ง
เ มื่ อ เ ลื อ ก แ ล้ ว คื อ ค ว า ม จ ริ ง ไ ย ก ริ่ ง เ ก ร ง
ฉั น บ ร ร เ ล ง ก วี เ ศ ร้ า บ ร ร เ ท า ใ จ

ก็ แ ค่ นั้ น . . วั น ห น้ า ไ ม่ ก ล้ า คิ ด
เ บื้ อ ง ห น้ า ปิ ด มิ เ ห็ น ท า ง ก ร ะ จ่ า ง ใ ส
โ ล ก สี เ ท า ห ม อ ง ห ม่ น ต้ อ ง ท น ไ ป
จ น ก ว่ า ไ ร้ ชี วิ ต ค ร า ป ลิ ด ป ล ง

แ ล ะ ค ง สิ้ น ค ว า ม สั บ ส น กั ง ว ล ใ ด

ถ้ า ห า ก ฉั น สั่ ง หั ว ใ จ ลื ม ไ ด้ ล ง

1509

love

comment

5 กรกฎาคม 2550 22:40 น.

๏ แยกแยะ - หยั่ง

อัลมิตรา

๏ เมื่อหัวใจไม่สดับและรับรู้
ความอดสูโศกเศร้า ฤๅ เข้าถึง
เมื่อไม่สนคำใครนัยรำพึง
ณ ก้นบึ้งแห่งใจย่อมใสเย็น

สิ่งแปดเปื้อนปลอมแปลกผลแตกต่าง
นิ่งและว่างพิจารณาปัญหาเห็น
คราวุ่นวายสะกดจิตให้คิดเป็น
มัวหลบเร้นมิใช่ปราชญ์ฉลาดคน

อย่าพิสูจน์สัตย์แท้เพียงแค่คลำ
อย่าจดจำในสิ่งที่ไม่มีผล
น้ำตาอย่าลบเลือนเตือนใจตน
เจ็บอีกหนคือเขลากว่าเข้าใจ

กี่ทุกข์ร้อนเรื่องราวที่ร้าวราน
จะพ้นผ่านกระแสหากแก้ไข
ทำโอดครวญละเมอพร่ำเพ้อไป
อาจมิเหลือค่าใดชวนให้มอง

แยกแยะล้วนถ้วนถี่พิศที่ใจ
จงห่างไกลชั่วชังเกลียดทั้งผอง
โปรดระวังคนร้ายหมายเกี่ยวดอง
ควรไตร่ตรองแจ่มแจ้งผู้แฝงตัว

สั่งสมบุญคุณธรรมกระทำดี
ให้หลีกหนีสิ่งทรามและความชั่ว
แม้มากภัยกระหน่ำมาอย่าไปกลัว
ดีเป็นรั้วคุ้มให้พ้นภัยพาล

มิตรภาพซาบซึ้งเพียงหนึ่งเดียว
ดีกว่าเกี่ยวฝูงชนฉ้อฉลผ่าน
ความเป็นจริงสืบได้ในเหตุการณ์
หากคนอ่านคิดหยั่งนัยทั้งปวง ๚ะ๛

1480

love

comment

4 กรกฎาคม 2550 23:08 น.

๏ ฉันคือ.. เสี้ยวแห่งจินตนาการ

อัลมิตรา


      ๏ เธอหงอยเหงาเศร้าใจและไหวหวั่น
      เกินเก็บกลั้นน้ำตาพารินไหล
      เธอเพ้อพร่ำ..."เธอนี้ไม่มีใคร"
      เหลียวทางใดก็สับสนปราศคนเคียง

      ฉันนั้นอยู่รู้สึกสำนึกร่วม
      แม้ภาพรวมเสมือนไร้ในสรรพเสียง
      เพราะตัวตน ณ โลกฝันฉันเป็นเพียง
      ผู้หล่อเลี้ยงศาสตร์ศิลป์จินตนาการ

      เธอเรียบเรียงเรื่องราวปวดร้าวใจ
      ร้อยอักษรเพื่อให้บางใครอ่าน
      ส่วนฉันทำหน้าที่กวีกานท์
      สอดประสานแสดงค่าสื่ออารมณ์

      จนผ่อนคลายหายเศร้าสิ้นร้าวราน
      โศกพ้นผ่านปราศซึ่งความขื่นขม
      ฉันเห็นเธอยิ้มระรื่นพลอยชื่นชม
      เธอสุขสมเพราะบทกวีที่ฉันเป็น

      ไร้สัมผัสชัดแจ้งบนแหล่งหล้า
      แลด้วยตา ฤๅ สื่อนัยดั่งใจเห็น
      บทกวีแสนสุนทรแม้นร้อน-เย็น
      ฉันซ่อนเร้นอยู่ภายในหัวใจเธอ ๚ะ๛