9 เมษายน 2556 13:04 น.

เส้นทางที่ต้องกล้า

อัลมิตรา


จะหวาดหวั่นไปไยภัยเผชิญ
มัวขัดเขินทำไมไม่เข้าท่า
เป็นมนุษย์สุดแต่กรรมจะนำพา
สู้อุตส่าห์ประเสริฐเกิดเป็นคน
ทุกเรื่องที่ติดขัดจิตขัดข้อง
แม้มิลอง ฤๅ จะประสบผล
เจอะปัญหาคราใดให้อดทน
แล้วคิดค้นหนทางสว่างเดิน
ชั่วชีวิตปรัศนีย่อมมีบ้าง
ทะเลกว้างยังมีที่ตื้นเขิน
ตั้งสติแกร่งกล้าท้าเผชิญ
โลกเชื้อเชิญแล้วหนาอย่าหวั่นใจ
เมื่อแสงแดดแผดจ้าเริ่มปรากฏ
หมอกที่บดบังทางเริ่มจางใส
เมื่อหนทางทอดยาวจงก้าวไกล
ลุกขึ้นใหม่เถิดเพื่อนพ้องลองอีกที
5 เมษายน 2556 14:11 น.

ไม่เอาเฟอร์บี้ .. นะที่รัก

อัลมิตรา


ฉันไม่เคยสนใจในเฟอร์บี้
ถึงตอนนี้คนฮิตคิดซื้อหา
เศรษฐกิจฝืดเคืองเปลืองเงินตรา
อย่าสรรหามาให้ฉันไม่เอา
ไม่อยากเลี้ยงเฟอร์บี้ตามที่ฮิต
ฉันกลับคึดถึงตุ๊กตาผ้าตัวเก่า
จะไปไหนมาไหนในวัยเยาว์
เล่นจนเน่ายามนอนนอนด้วยกัน
ตุ๊กตาผ้าพ่อให้ไว้เป็นเพื่อน
แม้เปรอะเปื้อนตามกาลที่ผ่านผัน
ก็ยังคงล้นหลามความสำคัญ
เป็นของขวัญที่มีค่ามากกว่าใด
ตุ๊กตาผ้าสีเทา .. เก่าแสนเก่า
น้ำลายเน่าเหม็นบูดพิสูจน์ได้
หากคิดเทียบเฟอร์บี้ที่แพงไป
คุณค่าใจนั้นช่างแตกต่างเกิน
ฉันไม่เอาเฟอร์บี้ .. นะที่รัก
อย่าทุ่มหนักซื้อให้ฉันใคร่เกริ่น
หากซื้อแล้วบอกตรงฉันคงเมิน
กี่นานเนิ่นยังหลงใหลในตุ๊กตา
ฉันไม่เอาเฟอร์บี้ .. นะที่รัก
กลุ้มใจนักกลัวเธอเผลอซื้อหา
จะสิ้นเปลืองเปล่าเปล่าเขาหลอกมา
ที่รักจ๋า ..อย่าซื้อให้ ฉันไม่เอา !
3 เมษายน 2556 12:09 น.

"อย่า ทิ้ง กัน ! "

อัลมิตรา


ภายใต้กรอบกฏเกณฑ์เช่นกรงขัง
ฉันวาดหวังเสมอว่าทุกคราไหน
เธอยังคงเป็นเสมือนเพื่อนรู้ใจ
แม้นห่างไกลยังสนิทมิตรไมตรี
"อย่า ทิ้ง กัน ! " วันก่อนวิงวอนขอ
สัมพันธ์ก่อเนิ่นนานอย่าพาลหนี
ฉันเพียงคนบนโลกโศกมากมี
คล้ายริบหรี่หนทางช่างมืดมน
ขอได้โปรดสัญญา "อย่า ทิ้ง กัน !"
เวทนาฉันได้ไหมใคร่หวังผล
หากฉันมีเพื่อนแท้แม้อับจน
ถึงทุกข์ทนเท่าไรคงไม่แคร์
ขอเธออย่าทิ้งฉัน..อัลมิตรา
ตราบสิ้นฟ้าใช่นิยามตามกระแส
สิ่งเดียวที่อยากได้ในดวงแด
ขอเพียงแค่เห็นฉันสำคัญพอ
ภายใต้กรอบกติกาสัญญาใจ
อักษรสาส์นสื่อนัยจากใจหนอ
อาจมีน้ำตาพร่างระหว่างรอ
จำร้องขอเพราะกลัวเธอ "เผลอทิ้งกัน"
ค ว า ม เ ดี ย ว ด า ย ใ น คื น เ ห น็ บ ห น า ว
แ ห ง น ม อ ง ฟ้ า ยั ง นึ ก ถึ ง วั น เ ก่ า
มั น ค ง จ ริ ง ที่ ท า ง ย า ว ไ ก ล 
  . .   ก ร่ อ น หั ว ใจ
12 ตุลาคม 2556 21:24 น.

เพียงเปิดใจเมื่อเปิดจอ

อัลมิตรา

เปิดจอมาจ่อใจ
แล้วก้าวไกลสู่สากล
อย่ามัวหาตัวตน
เปือกตมติดจนปิดตา
เปิดจอลืมเปิดใจ
มิอาจไกลกรอบกะลา
ยึดติดคืออวิชชา
คล้ายคนบ้าหลงตัวเอง
สื่อใจส่งผ่านจอ
ซ้อนลวงล่อเลวละเลง
เพ้อพล่ามไปตามเพรง
คิดเท้งเต้งขาดกลั่นกรอง
เปิดจอเหมือนย่อโลก
ซ่อนโสโครกแค่ปิดทอง
ปัญญาหยิบมาตรอง
ใช่เหล่มองด้วยสายตา
เปิดจอลืมชั่งใจ
พานพบภัยพิษนานา
จ้องจอจ้อเจรจา
ผ่านเวลาวัยหมดเปลือง
เปิดจออาจตกใจ
รายเหลวไหลดันรุ่งเรือง
ใจแคบแค่นแค้นเคือง
วางปมเขื่องปากปีจอ
ฤๅ โลกไร้พรมแดน
ไร้แบบแผนที่ดีพอ
แซมรักร่วมถักทอ
ยังพ่ายต่อทุรชน
กี่จอเฝ้าใส่ใจ
วินิจฉัยคัดกรองคน
ไล่เปรตที่ปะปน
ขับฉ้อฉลป้องคนดี
เปิดจอแล้วเปิดใจ
ฉันสื่อนัยในกรณี
คิดเหุตผลกลวิธี
ตามวลีอารมณ์กลอน./
28 มีนาคม 2556 16:16 น.

บทส่งท้าย

อัลมิตรา

  บทกวีที่มากมายได้ปรากฏ
หลั่งรินรดจากใจข้างในนี้
  อักษรสรรค์ปั้นแต่งแสดงมี
บ้างสุนทรี/สุข/เศร้า.. คละเคล้ากัน
จากวันวานจวบวันนี้หลายปีแล้ว
หลากเพื่อนแก้วพี่น้องพ้องสุขสันต์
  ต่างอาศัยนัยกวีคลี่สัมพันธ์
สร้างสวนสวรรค์วงศ์กวีที่หัวใจ
หากวันหนึ่งซึ่งอาจถึงวันนั้น
วันที่ฉันมิอาจคาดหมายได้
  วันที่ฉันเดินทางหว่างฟ้าไกล
มิรับรู้ใดใดในวันคืน
หากต้องนับเวลาคราถอยหลัง
น้ำตาหลั่งยั้งคิดดวงจิตฝืน
สองแขนล้าสองขามิหยัดยืน
คงล้มครืนเหมือนลับดับชีวา
คงฝากไว้เพียงอักษรหากย้อนอ่าน
ความเคยหวานและสนุกสุขหรรษา
ขอให้รับประทับไว้ในอุรา
เผื่อวันหน้าจะมิเลือน...ว่าเพื่อนเคย  ..
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอัลมิตรา
Lovings  อัลมิตรา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอัลมิตรา