จะหวาดหวั่นไปไยภัยเผชิญมัวขัดเขินทำไมไม่เข้าท่าเป็นมนุษย์สุดแต่กรรมจะนำพาสู้อุตส่าห์ประเสริฐเกิดเป็นคนทุกเรื่องที่ติดขัดจิตขัดข้องแม้มิลอง ฤๅ จะประสบผลเจอะปัญหาคราใดให้อดทนแล้วคิดค้นหนทางสว่างเดินชั่วชีวิตปรัศนีย่อมมีบ้างทะเลกว้างยังมีที่ตื้นเขินตั้งสติแกร่งกล้าท้าเผชิญโลกเชื้อเชิญแล้วหนาอย่าหวั่นใจเมื่อแสงแดดแผดจ้าเริ่มปรากฏหมอกที่บดบังทางเริ่มจางใสเมื่อหนทางทอดยาวจงก้าวไกลลุกขึ้นใหม่เถิดเพื่อนพ้องลองอีกที
ฉันไม่เคยสนใจในเฟอร์บี้ถึงตอนนี้คนฮิตคิดซื้อหาเศรษฐกิจฝืดเคืองเปลืองเงินตราอย่าสรรหามาให้ฉันไม่เอาไม่อยากเลี้ยงเฟอร์บี้ตามที่ฮิตฉันกลับคึดถึงตุ๊กตาผ้าตัวเก่าจะไปไหนมาไหนในวัยเยาว์เล่นจนเน่ายามนอนนอนด้วยกันตุ๊กตาผ้าพ่อให้ไว้เป็นเพื่อนแม้เปรอะเปื้อนตามกาลที่ผ่านผันก็ยังคงล้นหลามความสำคัญเป็นของขวัญที่มีค่ามากกว่าใดตุ๊กตาผ้าสีเทา .. เก่าแสนเก่าน้ำลายเน่าเหม็นบูดพิสูจน์ได้หากคิดเทียบเฟอร์บี้ที่แพงไปคุณค่าใจนั้นช่างแตกต่างเกินฉันไม่เอาเฟอร์บี้ .. นะที่รักอย่าทุ่มหนักซื้อให้ฉันใคร่เกริ่นหากซื้อแล้วบอกตรงฉันคงเมินกี่นานเนิ่นยังหลงใหลในตุ๊กตาฉันไม่เอาเฟอร์บี้ .. นะที่รักกลุ้มใจนักกลัวเธอเผลอซื้อหาจะสิ้นเปลืองเปล่าเปล่าเขาหลอกมาที่รักจ๋า ..อย่าซื้อให้ ฉันไม่เอา !
ภายใต้กรอบกฏเกณฑ์เช่นกรงขังฉันวาดหวังเสมอว่าทุกคราไหนเธอยังคงเป็นเสมือนเพื่อนรู้ใจแม้นห่างไกลยังสนิทมิตรไมตรี"อย่า ทิ้ง กัน ! " วันก่อนวิงวอนขอสัมพันธ์ก่อเนิ่นนานอย่าพาลหนีฉันเพียงคนบนโลกโศกมากมีคล้ายริบหรี่หนทางช่างมืดมนขอได้โปรดสัญญา "อย่า ทิ้ง กัน !"เวทนาฉันได้ไหมใคร่หวังผลหากฉันมีเพื่อนแท้แม้อับจนถึงทุกข์ทนเท่าไรคงไม่แคร์ขอเธออย่าทิ้งฉัน..อัลมิตราตราบสิ้นฟ้าใช่นิยามตามกระแสสิ่งเดียวที่อยากได้ในดวงแดขอเพียงแค่เห็นฉันสำคัญพอภายใต้กรอบกติกาสัญญาใจอักษรสาส์นสื่อนัยจากใจหนออาจมีน้ำตาพร่างระหว่างรอจำร้องขอเพราะกลัวเธอ "เผลอทิ้งกัน"ค ว า ม เ ดี ย ว ด า ย ใ น คื น เ ห น็ บ ห น า วแ ห ง น ม อ ง ฟ้ า ยั ง นึ ก ถึ ง วั น เ ก่ ามั น ค ง จ ริ ง ที่ ท า ง ย า ว ไ ก ล. . ก ร่ อ น หั ว ใจ
เปิดจอมาจ่อใจแล้วก้าวไกลสู่สากลอย่ามัวหาตัวตนเปือกตมติดจนปิดตาเปิดจอลืมเปิดใจมิอาจไกลกรอบกะลายึดติดคืออวิชชาคล้ายคนบ้าหลงตัวเองสื่อใจส่งผ่านจอซ้อนลวงล่อเลวละเลงเพ้อพล่ามไปตามเพรงคิดเท้งเต้งขาดกลั่นกรองเปิดจอเหมือนย่อโลกซ่อนโสโครกแค่ปิดทองปัญญาหยิบมาตรองใช่เหล่มองด้วยสายตาเปิดจอลืมชั่งใจพานพบภัยพิษนานาจ้องจอจ้อเจรจาผ่านเวลาวัยหมดเปลืองเปิดจออาจตกใจรายเหลวไหลดันรุ่งเรืองใจแคบแค่นแค้นเคืองวางปมเขื่องปากปีจอฤๅ โลกไร้พรมแดนไร้แบบแผนที่ดีพอแซมรักร่วมถักทอยังพ่ายต่อทุรชนกี่จอเฝ้าใส่ใจวินิจฉัยคัดกรองคนไล่เปรตที่ปะปนขับฉ้อฉลป้องคนดีเปิดจอแล้วเปิดใจฉันสื่อนัยในกรณีคิดเหุตผลกลวิธีตามวลีอารมณ์กลอน./
บทกวีที่มากมายได้ปรากฏหลั่งรินรดจากใจข้างในนี้อักษรสรรค์ปั้นแต่งแสดงมีบ้างสุนทรี/สุข/เศร้า.. คละเคล้ากันจากวันวานจวบวันนี้หลายปีแล้วหลากเพื่อนแก้วพี่น้องพ้องสุขสันต์ต่างอาศัยนัยกวีคลี่สัมพันธ์สร้างสวนสวรรค์วงศ์กวีที่หัวใจหากวันหนึ่งซึ่งอาจถึงวันนั้นวันที่ฉันมิอาจคาดหมายได้วันที่ฉันเดินทางหว่างฟ้าไกลมิรับรู้ใดใดในวันคืนหากต้องนับเวลาคราถอยหลังน้ำตาหลั่งยั้งคิดดวงจิตฝืนสองแขนล้าสองขามิหยัดยืนคงล้มครืนเหมือนลับดับชีวาคงฝากไว้เพียงอักษรหากย้อนอ่านความเคยหวานและสนุกสุขหรรษาขอให้รับประทับไว้ในอุราเผื่อวันหน้าจะมิเลือน...ว่าเพื่อนเคย ..