๏ เพราะไม่เคย จึงเผยใจ

อัลมิตรา

๏ ฟากฟ้าทะเลฝัน จินตนาการไม่สิ้นสุด

อัลมิตรา

 
๏ รูปธรรมนำจิตให้...... ตรึงตรา
ทุกผัสสะเสมือนพา.......สุขสร้าง
นามธรรมเฉกอุปมา......ประดิษฐ์แต่ง
ตัวอย่างโคลงเราอ้าง.....ฟากฟ้าทะเลฝัน

๏ เพราะใจมิเสื่อมสิ้น....ตามกาล
จึงเริ่มวางแผนการ........เลือกเฟ้น
ตั้งใจเพ่งผังกานท์.........ระเบียบแบบ
แล้วคิดคำค้นเค้น.........เพื่อให้สมประสงค์ ๚

๏ มวลหมอกลอยฟ่องฟ้า..ริ้วระบาย
แววเก็จแก้วมณีพราย......องสะท้อน
แว่วครืนคลื่นซัดทราย.....โครมสาด
วิหคกางปีกฟ้อน............โอบอุ้มมัจฉา ๚

๏ ตังเกจอดนิ่งคล้าย.......ต้องมนตร์
ปูถ่างขาเดินปน.............เปลือกคล้าย
แมลงปอลิ่วลมบน..........กระพือแข่ง
ทิ้งทากคืบรั้งท้าย..........คดเคี้ยวรอยถนน ๚

๏ กลิ่นเกลือเจือจมูกแกล้ม..อักษร
ยินเด็กหัวเราะตอน.........เล่นน้ำ
เนื้อตัวต่างเปียกปอน.......ชุ่มโชก
โดนแดดแผดจนคล้ำ.......คลับคล้ายลิงแสม ๚

๏ จิตรกรคราคิดสร้าง.......ภาพใด
เพียงพู่กันตวัดไป............แบบนี้
จินตกวีอยากสื่อนัย..........ตามจิต
เพียงเลือกอักษรชี้...........เสกถ้อยร้อยคำ ๚

๏ ตาบอดอิงภาพซึ้ง........นิมิต
หูหนวกเปล่งถูกผิด.........ย่อมได้
งานศิลป์เกิดจากจริต......คนสื่อ
ดีเลิศหรือบ้าใบ้..............ปราศเส้นขอบขวาง ๚

๏ ตราบเท่ายังมากล้น......ศิลป์กานท์
ตราบเท่าในสันดาน.........ระลึกรู้
ตราบเท่าอุดมการณ์........ก่อเกิด
หากจิตมิหลับคู้...............ย่อมซึ้งความหมาย๚ะ๛ 


				

๏ วิบากกรรมของเสือ

อัลมิตรา

.       

            ๏ ทุกข์ของเสือเมื่อฉาวเพราะข่าวโฉ่
            เสือตัวโตครางหง่าวราวเสียขวัญ
            คราวนางเสือสืบได้แถมไล่ทัน
            เสือเสียงสั่นออกแนวแมวสิ้นลาย

            เหตุเพราะกิ๊กพลิกโผดันโชว์สวาท
            เสือบังอาจคลอเคลียจนเสียหาย
            นางเสือตรวจหวดยับเฉียดจับตาย
            เสือหน้าหงายเจอโจทก์ร้องโอดโอย

            เสือผู้หญิงยิงให้ตายอย่าไปเลี้ยง
            ส่องปืนเปรี้ยงสองนัดซัดห้อยโหย
            แม้นไม่หนำขย้ำเขือเอาเกลือโรย
            ฐานมีกิ๊กพริกโปรยแส้โบยตาม

            หากไม่เข็ดเสร็จสรรพจับทำหมัน
            หากไม่ยอมพร้อมหั่นสะบั้นง่าม
            เมื่อเหี้ยนแล้วแล้วไปไม่สืบความ
            อยากหื่นห่ามสาวไหนก็ไม่แคร์ 

            วิบากกรรมธรรมดาประดาเสือ
            เห็นจนเบื่อมากมายหลายกระแส
            เขียนกลอนล้อเรื่องดังปราศรังแก
            คล้ายตีแผ่แถวนี้เห็นมีตรึม ๚ะ๛

				

๏ ต่าง.. แตกต่าง

อัลมิตรา

                ๏ หากอัตตาพาเตลิดจนเกิดเหตุ
                ก่ออาเพทลำบากยากสะสาง
                บุคคลใดใช้ปัญญาอัตตาวาง
                ย่อมกระจ่างทางแก้จริงแท้เทียว

                หากคับแค้นแน่นอกพกเคืองขัด
                บ่งบอกชัดเชื้อมนุษย์นั้นเศษเสี้ยว
                บุคคลใดใช้คารมสร้างกลมเกลียว
                ย่อมข้องเกี่ยวสมานฉันท์สัมพันธ์ชน

                หากก่อกวนชวนทะเลาะเพาะคดี
                ถ้อยอัปรีย์โปรยไว้หวังใครสน
                บุคคลใดเยือกเย็นแม้นยินยล
                ย่อมหลุดพ้นทุกข์ร้อนบั่นทอนใจ

                หากระบายร้ายร่อนหย่อนคำหยาบ
                ดุจซึมซาบกรรมพันธุ์ชั่วชั้นไหน
                บุคคลเอื้อโอบอ้อมยอมให้อภัย
                ย่อมเลิศกว่าอเวไนยซึ่งไกลธรรม ๚ะ๛


				

๏ ใต้ฟ้าตะวันเดียว

อัลมิตรา

๏ เหมือนม่านหมอกหลอกตาจนพาโศก
คล้ายอับโชคเส้นทางรักห่างเหิน
คราวที่ฟ้าเลือนลางหว่างดำเนิน
หากหลงเพลินเดินดุ่มอาจกลุ้มใจ

ม่านหมอกเมฆเฉกฉากหลากลดหลั่น
เปรียบอุปสรรคพรากกั้นรักหวั่นไหว
ยามฟ้าแจ้งย่อมกระจ่างหนทางไพร
หมายสิ่งใดควรคว้ามาครอบครอง

ผู้ยอมพ่ายหน่ายชะตาพารันทด
ประหนึ่งหมดพลังใจไม่สนอง
ปล่อยให้รักลับหายกลายทำนอง
ฤๅ ควรฟ้องโทษชะตามาแกล้งกัน

แม้นมิมุ่งมั่นหมายในความรัก
คราเจ็บหนักจะหวังใครไปปลอบขวัญ
เมื่อปราศร่องรอยใจให้ผูกพัน
เพียงหมอกกั้นนิดหน่อยพลอยระทม

อยู่ใต้ฟ้าเหมือนกันตะวันเดียว
คราวยากเหนี่ยวรักไว้ให้สุขสม
ดุจหมอกเคลื่อนเลื่อนไหลไปตามลม
สมควรข่มเถิดหนาอย่าอาลัย ๚ะ๛