8 ตุลาคม 2545 19:22 น.
อัลมิตรา
...ฉันไม่รู้ว่าเธอนั้นคิดอะไร
...เพราะก่อนเคย ...หัวใจเธอที่มีฉัน
...หากแม้เธอจะลืมเลือนคำมั่น
...ก็ขอให้ปล่อยฉัน ก็แต่เพียงกาย
...ผ่านวัน ผ่านคืน เคยชื่นก็ผ่าน
...เก็บแต่ความร้าวราน มากมากจนทนไม่ไหว
...พอเถอะนะ หยุดทำร้ายกันอีกต่อไป
...ฉันเข้าใจ ถึงความเดียวดาย ที่ฉันจะทนมี
...ฉันไม่รู้ว่าเธอนั้นคิดอะไร
...โกรธเกลียดมากมาย ท่วมใจหรือนี่
...ใยไม่เก็บเกี่ยว ความรักที่เคยมี
...หรือทุกสิ่งที่ กล่าวมา มันไม่จริง
...หลับฝัน พลันตื่น สะอื้น
...ไม่มีสักคืน ที่ความรักจะเรียกหา
...หลั่งรินหยด ท่วมท้นด้วยหยาดน้ำตา
...ฤา เกินจะไขว่คว้า ในสิ่งที่ฝันไป
...แต่ฉันรู้ว่าฉันควรทำอย่างไร
...ยอมรับทุกสิ่งที่โชคชะตา ลิขิตให้
...จะทุกข์ จะท้อ โอ้อกหนอ...จะทนไป
...เพียงแต่ให้ใคร รับรู้สักครา...
...หวานคำที่มี คนดีเคยให้ ..
...ขอเก็บได้ไหม เผื่อต้องลาไกล และเมื่อใจเรียกหา
...สักนิด ขอให้ฉันเก็บเกี่ยวความรัก.. ที่เธอเคยพร่ำพรรณา
...แม้ไม่มีค่าสำหรับเธอ ก็ขอให้ฉันเก็บไปละเมอแต่ฝ่ายเดียว
7 ตุลาคม 2545 21:17 น.
อัลมิตรา
รัตติกาลผันผ่านพรั่นใจนัก
โอ้น้องรักยากหลับตราบฟ้าสาง
แม้นไม่พบสพตานะเอวบาง
ใช่ลาร้างห่างใจที่ใคร่ชม
เก็บดาวเดือนเกลื่อนห้วงสรวงสวรรค์
ร้อยเรียงกันพรรณพราวราวสุขสม
เป็นมาลัยให้น้องจ้องตาชม
คงภิรมย์สมใจได้แย้มยล
พฤกษ์มาลาคราคืนกลิ่นรื่นรมย์
พี่นั่งชมลมล่องต้องสนน
แก้วราตรีที่ปลูกสุขกมล
กลิ่นระคนปนใจที่ไหวเอน
โอ้สายหยุดฉุดใจให้ใกล้น้อง
กลีบดอกปองซ้องมือให้ถือเห็น
กลิ่นระเรื่อเครือวัลย์พระจันทร์เพ็ญ
ชม้ายเล่นเย็นใจให้ชื่นบาน
โอ้ว่าเจ้าคราวนี้สิหลับไหล
มีผู้ใดใครหนอพินอขาน
ร่ายกล่อมกาพย์ตราบฟ้าอรุณกาล
แสงฉายฉานวันพรุ่งรุ่งอรุณ
ยามราตรีมีใครชิดใกล้ฤา
น้อมสองมือพี่ถือคือใจสุน-
ทรีย์รื่นชื่นใจใคร่ละมุล
แกมกลีบกรุ่นอุ่นใจในมาลา
แก้วเจ้าจอมหอมนักจักเด็ดดอม
มาวางห้อมล้อมเจ้าคราวคืนหนา
การเวกเฉกชมดมจำปา
สร้อยสุมาลีราตรีจำปี
กลิ่นลำดวนชวนใจให้หอมกรุ่น
โอ้แม่คุณอุ่นใจฤาไม่นี่
มาเคียงเจ้าคราวคืนรื่นฤดี
ยามธาตรีบ่มสุขทุกวันคืน
ราตรีนี้พี่ชม้ายคล้ายเล่าเรื่อง
นิยายเปรื่องเรื่องเก่าเศร้าขมขื่น
ด้วยความรักปักษ์แท้แลยั่งยืน
ให้นวลรื่นขื่นคำยามจะนอน ....
7 ตุลาคม 2545 20:34 น.
อัลมิตรา
...ดอกไม้สวยเสียบไว้...............ในแจ- กันเฮย
มันบ่เคยแม้แต่........................อวดอ้าง
มันสมัครใจแท้..........................ฤาแน่ พ่อเอย
เจ้าบ่เคยถามบ้าง......................ดอกไม้เต็มใจแน่ฤา ฯ
...ดอกงามตามป่าเหย้า..............ถิ่นพันธุ์
มนุษย์ช่างจำนรรค์....................กล่าวถ้อย
อวดโอ่เก็บมาสรรค์....................ตัดแต่ง
จักเก็บแจกันจ้อย......................ใช่ไซร้ผกา ฯ
...ผกาดอกสดเย้า......................ยวนเรียม
หอมท่วน(ถ้วน)ทั่วใดเทียม........เทียบได้
อยากจักจับจอบเสียม.................ขุดเก็บ เจ้านา
เพียงแต่จะเน่าไซร้....................อยู่ได้ ไม่นาน ฯ
...เรียมเตือนเจ้าว่าด้วย ...........หวังดี
อันสิ่งใดผิดชี้............................แนะให้
บ่เคยคิดที่มี..............................จะมุ่ง มล้างเฮย
ฤาจะโกรธก็ได้..........................ไม่หว้า(ว่า) ตามใจ ฯ
7 ตุลาคม 2545 07:54 น.
อัลมิตรา
.....ระหกระเหินบิน.........................อนุจินตน์ขมิ้นไพร
บ่มีนิวาสใด...................................จะพิไลมุใคร่เคย
สยายระไวหวาด.............................กมลาสมิพลาดเลย
ฉวัดเฉวียนเชย...............................สิเสบยสบายนัก ฯ
.....ระเร่พเนจร...............................ขณะร่อนแสวงภักษ์
ระรื่นชมื่นตรรก...............................ดุจ ปักษิมารคเพลิน
ระโหยระโรยลา...............................สิถลาปะผาเนิน
พนาลดาเมิล...................................ละเผชิญผจญภัย ฯ
.....ขมิ้นมิสิ้นศักดิ์.............................รติมักวิจักขณ์ใจ
ทิชาอนงค์ใด...................................อุระใคร่คละไขว่เคียง
สุรีย์สิลับมรรค.................................ศศลักษณ์ประจักษ์เมียง
พิลาศผงาดเพียง..............................ศุภะเพี้ยงชระเมี้ยงงาม ฯ
.....ณ รัตติกาลหนาว........................อุระราวระด่าวทราม
สะท้านประหวั่นยาม-..........................ตมะขามระกำทรวง
ศศีฉวีเพริศ......................................วรเลิศประเจิดดวง
ทหัยชม้ายหวง..................................สิริห้วงมหรรณพ์หาว ฯ
.....พระพายปะกายสั่น.......................มนะพรั่นและครั่นคราว
สราญกระนั้นหนาว.............................กวิราวสิเล่าความ
สุรีย์สิแจ้งภพ...................................รุจินภประสพวาม
ขมิ้นผละบินตาม-...............................อภิรามนิยามไพร ฯ
....( อุเปนทรวิเชียรฉันท์ ) ...นกขมิ้นเหลืองอ่อน..
6 ตุลาคม 2545 11:33 น.
อัลมิตรา
จังงัง..
คิดถึงเสียงของเจ้าคราวเอื้อนเอ่ย
คิดถึงเปรยเปรียบปานผ่านอุรา
คิดถึงนักคิดถึงดวงใบหน้า
คิดถึงเจียนดังว่าจะขาดใจ
มังกิ..
คิดถึงเหลือเกินคิดถึงมาก
ทั้งทั้งที่ไม่ได้จากกันไปไหน
เห็นกันอยู่ทุกวันไม่เคยไกล
แต่ไม่รู้ทำไมคิดถึงกัน
ลิงแก้มป่อง..ไอซ์
คิดถึงเธอเหลือเกิน
แต่ก็เขินที่จะบอก
แต่ก็ไม่อาจหลอก
ให้ตัวเองหายคิดถึง
ลิงขี้โรค..
คิดถึงมากลดดีกรีคิดถึงหน่อย
สักเล็กน้อยค่อยลดอย่าเร็วรี่
คิดถึงมากเกินไปเขาอาจรี้
มาบ่นติออกว่าน่ารำคาญ
ปุถุชน..(ผู้ไม่มีปีกไม่มีเขา..)
คิดถึงเธอทุกเวลาที่หมุนไป
ถึงจะไกลสุดไกลโพ้นขอบฟ้า
ก็จะพาดวงจิตคิดคะนึงไปหา
ทุกทิวาและราตรีและโมงยาม
(พ่อลิง.).
คิดถึงก็โทรหา
messageมาก็ได้
จะรีบตอบเร็วไว
ไม่ปล่อยให้คอยนาน
(ลิงล่อเหล้า..)
อยากคิดถึงแทบขาดใจ
ไม่มีใครให้คิดถึง
กอดขวดเหล้าเฝ้ารำพึง
คำว่าซึ้งไม่เคยได้....จากไหนเลย
(ลิงเมรัย ..)
คิดถึงแทบใจขาด
ไม่อาจากพราไปได้
คิดถึงเจียนขาดใจ
ใครเอาไปขวดเหล้าเรา
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1253
