21 ตุลาคม 2545 16:19 น.
อัลมิตรา
ทอ แสงนวลทั่วหล้า...........จันทร์เอย
รัก พี่หวนหากเปรย...........เปรียบเจ้า
ถัก ใจมั่นบ่เคย................ คิดห่าง
ฝัน ใฝ่ใคร่เคลียเคล้า.........เสน่ห์เนื้อนวลสาว ฯ
16 ตุลาคม 2545 15:12 น.
อัลมิตรา
ปัดโธ่เอ๋ย..เคยทานแต่กาลก่อน
อาหารช้อนชามวางตั้งตรงหน้า
สารพัดสวาปามเกินเอ่ยมา
อิ่มแล้วข้าผ่อนสายตาคราท้องตึง
มาตอนลิ่วกิ่วท้องไส้แทบขาด
ให้อนาถฟ๊าดฟู๊ดปรี่เข้าถึง
พอทนได้ให้พยาธิจะดูดดึง
อาหารซึ่งเป็นขยะ บ๊ะ..ยอมทาน
ขยะร้ายมากมายปรายตาเห็น
ฤาจะเช่นกลอนกานท์ตาข้าผ่าน
อรรถรสกร่อยแสนจะทนทาน
เกินจะผ่านด่านพ้นไม่สนใจ
จำกระเดือกเกลือกกลั้วมั่วไปด้วย
วอนครูช่วยขัดเกลาเนาว์นิสัย
ลิ้มชิมรสดั่งคาวหวานเลิศพิไล
ไม่กลับไปขย้อนกลอนตอนฟ๊าดฟู๊ด
16 ตุลาคม 2545 12:25 น.
อัลมิตรา
น้ำขุ่นอยู่ข้างใน น้ำใสอยู่ข้างนอก
..
จะสืบความตามครูท่านตั้งโจทย์
แสนปราโมทย์เรื่องน้ำขุ่นน้ำใสนั่น
ให้เปรียบเปรยเฉลยเทียบเลียบเคียงพลัน
ว่าน้ำนั้นมีอยู่สองตรองประเด็น
หนึ่ง..น้ำขุ่นอยู่ในใจรุ่มร้อน
น้ำสะท้อน..กร่อนอกให้หมกเหม็น
ดำมืดมิด..บังความงามทรามรำเค็ญ
เพียงแต่เร้น..ซ่อนเก็บเหน็บในใจ
สอง..น้ำใสสกาวใจให้สวยสด
มธุรส..ล้วนชวนชื่นระรื่นหมาย
ประหนึ่ง..ดั่งน้ำทิพย์จิตสบาย
เปิดเผยกาย-ใจคล้ายให้คนยล
15 ตุลาคม 2545 11:17 น.
อัลมิตรา
...ผลักน้ำออกไปน้ำไหลเข้ามา...วักน้ำเข้ามาน้ำไหลออกไป...
...คนที่เป็นผู้ให้มักได้รับสิ่งตอบแทนเสมอ อย่างน้อยก็ได้รับความรักและความชื่นชมจากผู้อื่น เปรียบเสมือนผลักน้ำออกไปจากตัว น้ำก็จะยิ่งไหลเข้ามา
...แต่คนที่มีความโลภอยากได้จากผู้อื่น กลับต้องเป็นผู้สูญเสียไม่ได้แม้แต่ความรักและความศรัทธาจากผู้อื่น เปรียบเสมือนคนที่พยายามวักน้ำเข้าหาตัว น้ำก็จะยิ่งไหลออกไป
12 ตุลาคม 2545 11:38 น.
อัลมิตรา
...อัญชัญ ม่วงชดช้อย...........กลอยใจ
แต้มแต่งเติมความนัย............หยอกเย้า
สีสันม่วงแม้นหมาย................จิตม่าย (หม้าย)
เรียมจักปลอบใจเจ้า...............ดอกไม้อัญชัญ ฯ
...ขาวบริสุทธิ์ พุดซ้อน...........สดใส
เปรียบดั่งดรุณวัย....................แต่งแต้ม
เดียงสาแอบดอกใน.................จริตซ่อน เร้นแล
ภมรหมู่รอแย้ม.........................เมื่อไหร่เป็นได้ตายแฮ
ฯ
...สายน้ำผึ้งปรารถ์เอื้อม.........มาถนอม
หลงรักดอกพยอม.....................เอ่ยอ้าง
รสอร่อยพันธ์หอม......................รสชาด
ไผซิได้ชิมค้าง..........................ปากลิ้นบ่ยอมฯ
...พุดตาล สะพรั่งข้าง.............เรือนชาน
กลีบคลี่ขยายบาน....................ไม่เว้น
ตะวันส่องแสงฉาน...................ยามบ่าย เปลี่ยนสี
ชมพู่แทนขาวเร้น....................ดั่งให้ปลดปลง ฯ
...ฝิ่น หลากสีช่อพริ้ว.............ชูไสว
ประหนึ่งอวดตาใคร.................ไม่เว้น
ความสวยล่อรุมใจ....................ฝันใฝ่
มีแต่จะชอกช้ำ.........................หากได้หลวมตัว ฯ