1 ธันวาคม 2545 23:07 น.
อัลมิตรา
ถึงเขาจะดูเหมือนคนบ้าใบ้
แต่หัวใจใหญ่ยิ่งเหนือภูผา
ถึงเขาจะดูเถื่อนในสายตา
แต่รอยยิ้มส่งมาฉันว่างาม
ถึงเขาเดินหลังคุ้มดุ่มเดียวดาย
แต่ภายในดูสง่าน่าเกรงขาม
ถึงเขาผ่านโลกร้ายหลายประนาม
มากเหยียดหยามลามถ้อยถ่อยกว่าคน
หากแต่ใจใคร่ปลอบพินอบเขา
ความทุกข์เศร้าเงาร้ายใจหมองหม่น
ที่เคลือบร่างพลางไว้ให้จำทน
ไม่มีใครสักคนค้นความจริง
1 ธันวาคม 2545 22:30 น.
อัลมิตรา
ไม่ต้องการผู้ใดในโลกนี้
เท่ากับเธอคนดีที่ใฝ่ฝัน
ไม่ต้องการทรัพย์มากค่าอนันต์
เท่ากับฉันนั้นมีความเสรี
ไม่ต้องการคำปลอบจากใครไหน
เท่ากับเธอมอบใจมิหน่ายหนี
ไม่ต้องการหมื่นคนรักและภักดี
เท่ากับเธอคนนี้ที่ฉันรอ
ไม่ต้องการอ้อมแขนแม้นใครยื่น
อุ่นกายเธอทุกคืนฉันวอนขอ
ไม่ต้องการรอยยิ้มใครพะนอ
เท่ากับรอจูบละมุนกรุ่นจากใจ
หากแลกได้กับทุกสิ่งที่วาดฝัน
ยอมแม้นซึ่งชีวันมิหวั่นไหว
จะละทิ้งทุกอย่างที่เป็นไป
แล้วเริ่มต้นกันใหม่กับใครสักคน
1 ธันวาคม 2545 21:27 น.
อัลมิตรา
๔๗
.....ชลบุรีพี่หลั่งแล้ว.................สายสุชล
หวิวหวาดเป็นกังวล..................อกเศร้า
ป่านนี้นุชจักทน......................เทวษยิ่ง ใดแม่
สายสุชลหลั่งเร้า.......................เร่งเร้าเรียมคะนึง ๚
๔๘
.....หอพระจตุรมุขสร้าง..............งามตา
เรืองถิ่นพระพุทธศาสนา.............ถิ่นแก้ว
งามเขบ็จโอ่อ่าปรา-....................กฎเด่น
พระพุทธสิหิงค์ผ่องแผ้ว.............ผ่องฟ้าปราบมาร ๚
๔๙
.....จากหอพระมุ่งหน้า...............ตามถนน
ออกจากย่านเมืองชลฯ................บ่ายคล้อย
โอ้อกพี่กังวล.............................เพียงแม่
ใดจักชมชื่นช้อย.......................โศกซ้ำคร่ำครวญ ๚
๕๐
.....มองฟ้าครามฟ้าสด.................ระหว่างทาง
หมู่เมฆท่องนภางค์.....................ลิบโพ้น
ฝากเมฆบอกต่อนาง....................เรียมร่ำ รักนา
กายห่างสุดฟ้าโน้น......................จิตใกล้ใฝ่ถวิล ๚
๕๑
.....สูรย์เอยสูรย์จรัสฟ้า................เรืองรอง
ปลอบพี่ยามทุกข์หมอง................หม่นเศร้า
หนึ่งใจไม่เป็นสอง......................สูรย์บอก นางเทอญ
ทุกภพมั่นเพียงเจ้า......................พี่ตั้งสัตยา ๚
๕๒
.....นิราศ ห่างร้างคู่....................เพียงขาน โคลงเฮย
ศรี แม่จินตนาการ......................กล่าวไว้
รา แรงรึโรยราน........................หมดเรี่ยว แรงแฮ
ชา อกทุกข์ใจไซร้.......................แค่ถ้อยแต่งเติม ๚
๕๓
.....ห้าสิบสามบทร้อย...................เรียงมา
โคลงนิราศศรีราชา.....................ชุดนี้
ใช่จักอวดกถา............................เชิงเชี่ยว ชาญพ่อ
เพี้ยนพากย์เอกโทชี้....................ช่วยแก้เกลาเทอญ ๚ะ๛
30 พฤศจิกายน 2545 08:59 น.
อัลมิตรา
นั่งมองจันทร์ฝันใฝ่อยากได้แก้ว
งามวาวแววแพรวพราวราวกับฝัน
มาสวมใส่หมายคล้องต้องผ่องพรรณ
ราวพระจันทร์วรรณงามอร่ามใจ
ขอเพ็ชรนิลจินดาราคามาก
หากพลัดพรากจักหวลชวนสดใส
แทนถ้อยคำลำนำตามกลอนใด
แทนหัวใจให้ชมภิรมย์เรียม
ขอช้างแก้วแน่วนักจักชวนน้อง
พาเที่ยวท่องมองป่าอย่าแหนงเหนียม
นั่งชมเมืองเรืองรุ่งกรุงเทพ ฯ เทียม
โอบอางค์เรียมเปี่ยมปรีด์ฤดีชม
นั่งรอบกรุง ฯ คุ้งคลองมองสายน้ำ
ช่างงามล้ำยามพิศม์พินิจสม
รอบเวียงวังดังเก่าคราวชวนชม
มิหมองตรมขรมคำพร่ำพยางค์
ขอม้าแก้วแคล่วคล่องคนองคึก
ปานขุนศึกตรึกตรองมองหัวหาง
ดังสีหมอกออกแกร่งแรงท่าทาง
จะพานางย่างยลสนฑ์ด้นไพร
แม้นจากเรือนเยือนป่าจะพาท่อง
ลมลู่ล่องต้องนวลชวนชิดใคร่
ดั่งขุนแผนแสนสนิทชิดเชยใคร
มิห่างไกลหมายน้องท่องไพรวัน
ขอเตียงตั่งวางไว้ให้น้องแก้ว
ครั้นนั่งแล้วแคล้วทุกข์พลันสุขสรรค์
เหนื่อยอ่อนล้าอย่าเกรงเค้งนอนพลัน
จักเคียงกันกลั่นกลอนมาอ้อนชม
แล้วร่ายเรียงเสียงกล่อมถนอมน้อง
ชม้ายมองผองดาวสกาวสม
ดาวแมงป่องส่องแสงแดงเรื่อกลม
ชวนชื่นชมโหมห้อมล้อมดาวราย
30 พฤศจิกายน 2545 00:03 น.
อัลมิตรา
เพลงที่ฝากตามลมละลิ่วล่อง
มายังน้องคล้องความตามขับขาน
จากคนดีพี่มอบชอบดวงมาลย์
จึงสราญกานท์สุขรุกตอบไป
โอ้ว่าดึกแล้วหนอขอวอนเว้า
อย่าเคลียเคล้าร้องเพลงให้สาวไหน
แต่น้องนี้จะยึดจับประทับใจ
เก็บซ่อนไว้เกรงผู้ใดคล้ายมายิน
ส่งจดหมายมาบ้างว่างไหมหนอ
จะเฝ้ารอดั่งมากค่าคณาสิน
ให้อิ่มเอมเปรมใจในห้วงจินต์
อย่าได้สิ้นขาดเยื่อเบื่อกานดา
ฝากเพลงมาสดับแล้วพี่แก้วเอ๋ย
น้ำคำเผยเกยจับรับรักษา
อย่าได้คิดน้อยใจเลยสักครา
แม้นไกลตาก็ใช่ว่าจะห่างใจ ..
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
891
