21 มีนาคม 2546 15:21 น.

แสร้ง..

อัลมิตรา

หลายหลายคราอัลมิตราผจญทุกข์
ก็ปลอบปลุกใจตนจนแข็งแกร่ง
จากอ่อนล้าค่อยค่อยกล้าว่ามีแรง
ต้องแสดงเพียงเพื่อข่มที่ขมใจ

แท้ที่จริงกระจ่างแจ้งสำแดงจิต
เก็บซ่อนมิดความตรมระทมไห้
แสร้งยิ้มร่าแต่อ่อนล้าอยู่ภายใน
มองโลกแค่นว่าสดใสไปวันวัน

ได้อาศัยขีดเขียนเรียนกานท์รู้
สิ่งหดหู่เหือดหายคลายโศกศัลย์
จะมีใครรู้บ้างไหมในรำพัน
ว่ามันกลั่นจากส่วนลึกผลึกทรวง

จากสองตาเคยเก่งกล้าท้าสู้ฝัน
กลับมึดพลันมองไม่เห็นเพ็ญเด่นสรวง
เราเพียงแค่ดาวน้อยใช่เด่นดวง
คงลับล่วงหลบหล้าไม่กล้าชม

ย้อนฟังความตามเรื่องเขื่องในจิต
ดาวดวงนิดของพ่อท้อขื่นขม
ค่อยลาลับอับแสงแห่งระทม
เกินจะบ่มเบี่ยงใจให้หายพลัน

734

love

comment

19 มีนาคม 2546 22:38 น.

คนโคลง

อัลมิตรา


...ลุงเวทย์เดชเดื่องด้าว............กลอนโคลง 
จอมยุทธ ฯ ดุจสิงห์ชโลง..........เก่งกล้า 
ปู่ก๊องคล่องผูกโยง...................ฉันท์เกริก ไกรแฮ 
อีกหนึ่งวลีปราชญ์อ้า................เลื่องแท้กวีกานท์ ฯ 
  
...ขมังเวทย์ฤทธิ์เรืองก้อง ........ เกรียงไกร 
จอมยุทธ์ฯ เมา สนั่นไหว ......... กระดกเหล้า 
ขรัวก๊องผ่องอำไพ ................... กานท์แก้ว ฉันท์นา 
วลี ฤ เละเคล้า ........................ สี่สะท้านเฒ่าสยอง ฯ  

...ลูกลิงอิงหลบไม้....................หมายบัง- ตาฤา 
มือหนึ่งลูกไม้ยัง........................กอบใว้ 
กลัวคนอื่นขึงขัง........................หมายแย่ง 
จึงเลี่ยงหลบหวังไร้...................ร่างน้อยคล้อยหาย ฯ

925

love

comment

19 มีนาคม 2546 21:54 น.

@..ฝาก.....

อัลมิตรา

ฝาก

๐ฝากถ้อยคำยามใกล้มาให้เจ้า
เพรียกแผ่วเบาราวลมภิรมย์ใคร่
สุดรำพันวรรณกรรมอันงามใด
อาจจักไร้ความหมายหากไม่ตรอง

๐ขอบังคมประนมกรอ้อนเทพฟ้า
อีกอัปสราวิทยาธรนครผอง
ทั้งจตุโลกบาลเทพเดชเรืองรอง
นักสิทธิพ้องฤาษีและชีไพร

๐ขอไหว้พระอรหันต์อันวิเศษ
อีกโปรดเกศเชษฐาเทวาใหญ่
จักตั้งศาลบนบานกราบกรานไป
เพื่อจักได้ออกศึกนึกลังเล

๐อีกพระคุณปิตุมาตนักปราชญ์ครู
ทั้งผู้รู้วรรณกรรมคำฉันท์เห่
ลูกขอจำคำพจน์บททั้งเพ
มิเกเรนอกลู่คำครูเพรง

๐โอม...ละเหวยเขยบ้านนอกมาหยอกเย้า
อย่านั่งเหงาเซาซึมขรึมคาเคร่ง
มาดอาจเซอร์เผลอไผลใจนักเลง
มิข่มเหงให้น้องต้องหมองใจ

๐มีหัวใจมาฝากอยากจะมอบ
เงาะอีกหอบทั้งลองกองลองดูไหม
กระชายดำไวน์นี่ดีกว่าใคร
กินแล้วไปแกะทุเรียนเวียนกันกวน

829

love

comment

19 มีนาคม 2546 17:16 น.

ร่ายโคลงการเวก

อัลมิตรา

   
(๑)

.....หอมเอยเผยกลิ่นคลุ้ง..................จรุงใจ 
บานเบ่งเพรงกาลไกล.......................ไป่ร้าง 
กลีบดอกออกประไพ........................เพรียกหมู่-  ภมรฤา 
หมายชื่นชระมื่นอ้าง......................เยี่ยมเย้ายลโฉม ฯ 

(๒)

.....เผลอใจหมายเหนี่ยวโน้ม...........ชมเชย 
พลั้งจิตจริตเผย...............................เพลี่ยงพล้ำ 
พิศมัยใดใคร่เฉลย..........................ร่ายพจน์  ชมแฮ 
หากแต่คำโคลงย้ำ...........................ไป่อ้างเสมือนจริง ฯ 

(๓)

.....เครือเถาราวสร้อยพร่าง..............สังวาลย์ 
งามยิ่งอิงโฉมสคราญ......................กลีบแย้ม 
ใบสดงดงามนาน..........................ไสววับ-  วาวนอ 
เกาะเกี่ยวเพรียวพันแฉล้ม...............สลับล้อเริงลม ฯ 

(๔)

.....กลีบดอกออกซอกซ้อน.............แซมสลวย 
กลิ่นกรุ่นละมุนระรวย...................เฟื่องฟุ้ง 
หอมหวลป่วนลมระทวย................เทียมทิพย์-  สุคนธ์นา 
หากแต่ดอกคละคลุ้ง.....................มุ่งให้คืนหอม ฯ 

(๕)

.....การเวกเฉกเช่นน้อง.................นวลลออ  แม่เอย 
แผกแต่การเวกพอ........................รุ่งเช้า 
หอมใดจักกลายชลอ......................จางกลิ่น 
หากแม่ยังหอมเย้า........................ชื่นแท้นิจจกาล ฯ 

(๖)

.....เด็ดดอกดังบอกให้..................คงความ 
หอมนักหากหลงยาม....................เยี่ยมใกล้ 
หอมนวลดั่งชวนหวาม..................ไหวติด  เสน่ห์ฤา 
ขอร่ายโคลงชมให้.........................แน่งน้อยคลายเหงา ฯ

4620

love

comment

19 มีนาคม 2546 13:50 น.

คำคน คำใคร

อัลมิตรา


...คำของใครใคร่คล้อง.............คงความ
ขอแค่เคียวคมขาม..................ข่มแค้น
ขัดขืนขื่นขมคร้าม..................ขอดค่อน
คลายคร่ำครวญคงแคว้น..........คู่คล้องเคียงคลอ ฯ

...คำหวานใครหว่านใว้............หวาดเชียว  แม่เอย
หลงติดพจน์ชายเฉลียว............เปล่าน้อง...???
มวลมดซดตาลเพียว................อาจมุ่ง-  เมานา
ชมชื่นคำหวานพ้อง.................อาจให้ใจตรม ฯ

...คำคนคำข้นแค่น..................คดเคียว
หยามเหยียดเฉียดใจเชียว.........หยั่งใว้
ดาบใดใคร่เฉือนเสียว...............กายฉีก
หาเทียบเปรียบคำไร้-................จิตย้อมสัจจ์จริง ฯ

1019

love

comment