..๏ เขาคิดถึงฉันไหม ? .. ไม่กล้าคิดเพราะดวงจิตของเขายากเดาหนาอาจซาบซึ้งคิดถึงบ้างบางเวลาหรือสักคราหัวใจเขาไม่เคยเหมือนลำพังฝังใจในสำนึกความรู้สึกซ่อนไว้ไม่กล้าเผยแต่ละวันฝันคว้างเคว้งอย่างเคยโอ้อกเอ๋ยทุกข์ทุรนอดทนเอาคิดถึงเขาข้างเดียวเปลี่ยวใจแท้ฉันได้แต่แล้งลมสมมุติเขาแล้วเพ้อพกเพียงรูปหลงจูบเงาคล้ายคนเขลาโง่งั่งทุ่มทั้งใจอยากให้เขาเข้าใจในจิตฉันว่า .. คืนวันผันผ่านเนิ่นนานไหนความคิดถึงยังคงส่งตรงไปแม้นเขาไม่รู้สึกนึกคิดตามเขาคิดถึงฉันไหม ? .. ฉันไม่รู้วอนท่านผู้เห็นใจช่วยไถ่ถามแล้วร่ายถ้อยอักษรสะท้อนความให้ลือนามเป็นสักขีตรงนี้เทอญ ๚ะ๛
สวัสดีพี่น้องและผองเพื่อนนานร่วมเดือนที่คล้ายฉันหายหน้าด้วยการงานบานตะไทนายให้มาจวบชาติหน้าก่ายกองคงต้องทำใช่ว่าไม่อยากเขียนหรือเรียนรู้ยังแอบดูลาดเลาทุกเช้าค่ำแต่นึกนัยไม่ออกจนตรอกคำเกรงลำนำปล่อยไก่ให้อายคนอาศัยเพียงชมชื่นงานอื่นเขาอีกงานเก่าคลาคล่ำกำนัลผลทุกข้อความลามล้อต่อถ้อยปนย้อนอ่านจนประเดิมเริ่มแรกกานท์บางคราวอ่านอมยิ้มอิ่มใจแท้มีหยอกแหย่หยอดตลกคราวกอ่านพากย์เข้มข้นเครียดขึ้งถึงอันธพาลเรื่องราวผ่านตรองตรึกบันทึกมีเวลาเหลือเมื่อไหร่คงได้เขียนจะนั่งเทียนร้อยสลักอักษรศรีใช้ศาสตร์ศิลป์จินตนาการขานวลีเพื่อน้องพี่ผองเพื่อนมิเลือนลืม
ตั้งใจเขียนกลอนหวานปานน้ำผึ้งเผื่อบางใครคนหนึ่งซาบซึ้งค่าช่างเซ่อเซอะสับสนจนปัญญาอ่านหลายคราแปลกใจหวานไม่มีตั้งใจแต่งตัวสวยด้วยอยากโชว์น่าโมโหเหลือเกินคนเดินหนีทั้งเสื้อผ้าหน้าผมนมเด้งดีเหมือนชะนีกระเทยเขาเย้ยมาตั้งใจประหยัดเงินไม่เดินช๊อปเพื่อนมันตอบเดี๋ยวมันมีปัญหาเป็นมะเร็งแป๊บตายวายชีวาเก็บเงินตราซ่อนไว้ไร้คนเจอตั้งใจเมคหุ่นงามลดความอ้วนเพื่อนมักชวนติ๋มซำสม่ำเสมอแถมขาหมูหูฉลามตามปรนเปรอพุงเบ้อเร่อรอบเอวเปลวไขมันความตั้งใจหลายครั้งดั่งเลื่อนลอยเริ่มถดถอยแล้วหนาเจตนาฉันพิเคราะห์ไปไม่เห็นเป็นชิ้นอันคล้ายความฝันครั้นตื่นคืนตัวตน......................................................
หากฉันห่างหายไปไร้งานเขียนเลิกวนเวียนสารบบศพอักษรไม่ติดต่อกับใครในบ้านกลอนสโมสรกิจใดไม่นำพาจะมีใครไหนหนอพอคิดถึงที่ซาบซึ้งกลกลอนอ้อนเสน่หาที่เคารพนบนอบมอบศรัทธาที่สัญญาสัมพันธ์คงมั่นไปที่อ้างอิงจริงแท้แม่ทูนหัวพวกเมามัวเมียเผลอละเมอใส่เปรยแต่รักรักมากจากห้วงใจพ่อปลาไหลทั้งเพเล่ห์นักกลอนที่เคยหยอกเย้าแหย่แก้กลอนขำบางทีคำขบคิดจนจิตหลอนคงเหมือนร่วมเรียนรู้คู่สัญจรโลกอักษรเพื่อนกวีมีมากมายแต่ ! .......................หากฉันห่างหายไปไร้งานเขียนใช่จิตเพี้ยนเพ้อพร่ำย้ำสหายใช่ว่าฉันยืนยันวันวางวายเขียนส่งท้ายทำนองเรียกร้องกันจะมีใครไหนหนอพอคิดถึงเพียงคนหนึ่งที่มอบคำปลอบขวัญต่อให้นานแสนนานกาลนิรันดร์สำหรับฉันคงปลื้มมิลืมเลือน
๏ ฉันสร้างกรอบด้วยใจใคร่กำหนดจึงวางกฏเข้มขลังกว่าครั้งไหนกรอบกล้าแกร่งแข็งแรงกำแพงใจเพื่อคุ้มภัยปกป้องผองเหตุการณ์ในทุกข์สุขทุกประเด็นที่เป็นอยู่ฉันเรียนรู้รอยกรรมธรรมดาผ่านใต้กะลาฝาครอบกรอบสันดานคล้ายวิญญาณซาบซึ้งถึงตัวตนกรอบที่ต้องอาศัยใจสัมผัสอาจอึดอัดเลือนลางในบางหนยังดีกว่าภายนอกกรอบทุรนกว่าผ่านพ้นลางทีมีน้ำตาท่ามกลางวัฏกฏเกณฑ์เช่นกรงกรอบบ้างอาจชอบบ้างไม่ฝักใฝ่หากรอบของฉันนั้นสร้างอย่างเจตนาถึงแม้นว่าคล้ายกรงก็คงยอม ๚ะ๛