9 ตุลาคม 2556 15:53 น.

๏ เขาคิดถึงฉันไหม ?

อัลมิตรา


 ..๏ เขาคิดถึงฉันไหม ? .. ไม่กล้าคิด
เพราะดวงจิตของเขายากเดาหนา
อาจซาบซึ้งคิดถึงบ้างบางเวลา
หรือสักคราหัวใจเขาไม่เคย
เหมือนลำพังฝังใจในสำนึก
ความรู้สึกซ่อนไว้ไม่กล้าเผย
แต่ละวันฝันคว้างเคว้งอย่างเคย
โอ้อกเอ๋ยทุกข์ทุรนอดทนเอา
คิดถึงเขาข้างเดียวเปลี่ยวใจแท้
ฉันได้แต่แล้งลมสมมุติเขา
แล้วเพ้อพกเพียงรูปหลงจูบเงา
คล้ายคนเขลาโง่งั่งทุ่มทั้งใจ
อยากให้เขาเข้าใจในจิตฉัน
ว่า .. คืนวันผันผ่านเนิ่นนานไหน
ความคิดถึงยังคงส่งตรงไป
แม้นเขาไม่รู้สึกนึกคิดตาม
เขาคิดถึงฉันไหม ?  .. ฉันไม่รู้
วอนท่านผู้เห็นใจช่วยไถ่ถาม
แล้วร่ายถ้อยอักษรสะท้อนความ
ให้ลือนามเป็นสักขีตรงนี้เทอญ ๚ะ๛
6 กันยายน 2556 07:56 น.

ลางเงาที่คล้ายลางเลือน

อัลมิตรา

สวัสดีพี่น้องและผองเพื่อน
นานร่วมเดือนที่คล้ายฉันหายหน้า
ด้วยการงานบานตะไทนายให้มา
จวบชาติหน้าก่ายกองคงต้องทำ
ใช่ว่าไม่อยากเขียนหรือเรียนรู้
ยังแอบดูลาดเลาทุกเช้าค่ำ
แต่นึกนัยไม่ออกจนตรอกคำ
เกรงลำนำปล่อยไก่ให้อายคน
อาศัยเพียงชมชื่นงานอื่นเขา
อีกงานเก่าคลาคล่ำกำนัลผล
ทุกข้อความลามล้อต่อถ้อยปน
ย้อนอ่านจนประเดิมเริ่มแรกกานท์
บางคราวอ่านอมยิ้มอิ่มใจแท้
มีหยอกแหย่หยอดตลกคราวกอ่าน
พากย์เข้มข้นเครียดขึ้งถึงอันธพาล
เรื่องราวผ่านตรองตรึกบันทึกมี
เวลาเหลือเมื่อไหร่คงได้เขียน
จะนั่งเทียนร้อยสลักอักษรศรี
ใช้ศาสตร์ศิลป์จินตนาการขานวลี
เพื่อน้องพี่ผองเพื่อนมิเลือนลืม
31 กรกฎาคม 2556 10:42 น.

ความตั้งใจที่ไร้ค่า

อัลมิตรา

ตั้งใจเขียนกลอนหวานปานน้ำผึ้ง
เผื่อบางใครคนหนึ่งซาบซึ้งค่า
ช่างเซ่อเซอะสับสนจนปัญญา
อ่านหลายคราแปลกใจหวานไม่มี
 
ตั้งใจแต่งตัวสวยด้วยอยากโชว์
น่าโมโหเหลือเกินคนเดินหนี
ทั้งเสื้อผ้าหน้าผมนมเด้งดี
เหมือนชะนีกระเทยเขาเย้ยมา
ตั้งใจประหยัดเงินไม่เดินช๊อป
เพื่อนมันตอบเดี๋ยวมันมีปัญหา
เป็นมะเร็งแป๊บตายวายชีวา
เก็บเงินตราซ่อนไว้ไร้คนเจอ
ตั้งใจเมคหุ่นงามลดความอ้วน
เพื่อนมักชวนติ๋มซำสม่ำเสมอ
แถมขาหมูหูฉลามตามปรนเปรอ
พุงเบ้อเร่อรอบเอวเปลวไขมัน
ความตั้งใจหลายครั้งดั่งเลื่อนลอย
เริ่มถดถอยแล้วหนาเจตนาฉัน
พิเคราะห์ไปไม่เห็นเป็นชิ้นอัน
คล้ายความฝันครั้นตื่นคืนตัวตน
......................................................
6 กรกฎาคม 2556 02:49 น.

เพียงใครสักคนที่ยังคิดถึงฉัน

อัลมิตรา

 
หากฉันห่างหายไปไร้งานเขียน
เลิกวนเวียนสารบบศพอักษร
ไม่ติดต่อกับใครในบ้านกลอน
สโมสรกิจใดไม่นำพา
จะมีใครไหนหนอพอคิดถึง
ที่ซาบซึ้งกลกลอนอ้อนเสน่หา
ที่เคารพนบนอบมอบศรัทธา
ที่สัญญาสัมพันธ์คงมั่นไป
ที่อ้างอิงจริงแท้แม่ทูนหัว
พวกเมามัวเมียเผลอละเมอใส่
เปรยแต่รักรักมากจากห้วงใจ
พ่อปลาไหลทั้งเพเล่ห์นักกลอน
ที่เคยหยอกเย้าแหย่แก้กลอนขำ
บางทีคำขบคิดจนจิตหลอน
คงเหมือนร่วมเรียนรู้คู่สัญจร
โลกอักษรเพื่อนกวีมีมากมาย
แต่ ! .. 
.......
.....
....
...
..
หากฉันห่างหายไปไร้งานเขียน
ใช่จิตเพี้ยนเพ้อพร่ำย้ำสหาย
ใช่ว่าฉันยืนยันวันวางวาย
เขียนส่งท้ายทำนองเรียกร้องกัน
จะมีใครไหนหนอพอคิดถึง
เพียงคนหนึ่งที่มอบคำปลอบขวัญ
ต่อให้นานแสนนานกาลนิรันดร์
สำหรับฉันคงปลื้มมิลืมเลือน
14 มิถุนายน 2556 04:15 น.

๏ กรอบ ที่ต้องใช้หัวใจสัมผัส

อัลมิตรา


 ๏ ฉันสร้างกรอบด้วยใจใคร่กำหนด
จึงวางกฏเข้มขลังกว่าครั้งไหน
กรอบกล้าแกร่งแข็งแรงกำแพงใจ
เพื่อคุ้มภัยปกป้องผองเหตุการณ์
ในทุกข์สุขทุกประเด็นที่เป็นอยู่
ฉันเรียนรู้รอยกรรมธรรมดาผ่าน
ใต้กะลาฝาครอบกรอบสันดาน
คล้ายวิญญาณซาบซึ้งถึงตัวตน
กรอบที่ต้องอาศัยใจสัมผัส
อาจอึดอัดเลือนลางในบางหน
ยังดีกว่าภายนอกกรอบทุรน
กว่าผ่านพ้นลางทีมีน้ำตา
ท่ามกลางวัฏกฏเกณฑ์เช่นกรงกรอบ
บ้างอาจชอบบ้างไม่ฝักใฝ่หา
กรอบของฉันนั้นสร้างอย่างเจตนา
ถึงแม้นว่าคล้ายกรงก็คงยอม ๚ะ๛
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอัลมิตรา
Lovings  อัลมิตรา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอัลมิตรา