11 ธันวาคม 2546 13:02 น.
อัญชา
พจนา.................. ณ ครารัก
น้ำต้มผัก............. สิยังหวาน
โลมลิ้น...............ดิ้นแดกดาน
ใฝ่อาหาร............เพียงจานเดียว
สุขอุรา..................คณานัก
ทุกข์สาหัส...........บ่ มิเฉลียว
เมื่อความร้าว........เขม็งเกลียว
ประเดี๋ยวเดียว.......ก็เทียวจะจร
11 ธันวาคม 2546 12:58 น.
อัญชา
ยามราตรีที่หลับฝัน
คืนแลวันที่เลือนหาย
ไม่มีใครสักคนอยู่ข้างกาย
ในวันที่คล้ายจะไม่มีใคร
คืนแลวันผันผ่านพ้น
วนเวียนจนใจเผลอไผล
กายห่างกันแต่เหมือนอยู่ใกล้ใจ
กายห่างไปแต่ใจอยู่ใกล้กัน
เพียงหลับตาพาใจไปตามนึก
ดังรู้สึกคล้ายคลับกับภาพฝัน
เราสองคนเคียงคู่เสมอกัน
ในความฝันเราเคียงคู่บนผืนทราย
ภาพในฝันสวยงามราวนิมิต
แสนเอมจิตฉันมีเธอมิห่างหาย
แสนอบอุ่นเอนไหวทั้งใจกาย
แสนเสียดายมิอยากตื่นคืนทิวา
ยังรำพึงนึกถึงแต่ภาพฝัน
เรามีกันและกันยามโหยหา
ท่องทั่วพรหมชมทั่วทิศพสุธา
มิเหว่หว้าเหงารักให้ช้ำดวง
แว่วจำเรียงเสียงอรุณจากขอบฟ้า
ยังหลับตาพาใจไปแดนสรวง
ยังเพลินลมชมพฤกษ์ในแดนลวง
ยังคงหวงห่วงรักจะจากไกล
ครั้นพอตื่นคืนรุ่งสู่ทิวา
ตะวันนาบอกเล่าเรื่องวันใหม่
คร่ำครวญหาโศกศัลย์ระกำใจ
รักห่างไปมิอยู่คู่เคียงกัน
ยังอาวรณ์หารักที่ไขว่คว้า
กลับได้มาเพียงเศษเสี้ยวความฝัน
เราสองคนเคยอยู่ใกล้ชิดกัน
เพียงภาพฝันที่ยังค้างอยู่ในใจ
ในโลกจริงมันต่างจากความคิด
ไม่มีสิทธิ์ไขว่คว้ามาใช่ไหม
เธอมีใครอีกคนอยู่ข้างกาย
ฝันสลายรักกลับกลายเป็นภาพลวง
9 ธันวาคม 2546 09:55 น.
อัญชา
แก้วใสใบสวยวางตั้ง
ชอบจังแก้วใสไร้สี
มองดูก็เห็นงามดี
เสียดายไม่มีน้ำใด
จึงคว้าควานหาน้ำเย็น
ที่เห็นเอามารินใส่
ยกขึ้นดื่มอึ่กชื่นใจ
แก้วใสใส่น้ำดื่มกิน
อยู่นานต่อมาชักเบื่อ
น้ำเปล่ารดเฝือเบื่อลิ้น
เพื่อนสรรจัดหาน้ำกิน
มีกลิ่นฉุนนุ่มไร้ตะกอน
จึ่งลิ้มชิมน้ำอำพัน
วัดกันว่าใครเมาก่อน
แก้วนี้น้ำแข็งสองก้อน
ช้าก่อนข้าขอซดเพียว
แก้วงามที่เคยสวยใส
ปรับสีเปลี่ยนไปชั่วประเดี๋ยว
ยกซดหมดเกลี้ยงรวดเดียว
ก่อนเที่ยวท้าชวนดวลเหล้า
หมดจากน้ำมากดีกรี
เปลี่ยนสีมากินน้ำเปล่า
เก็บหมดลดของชวนเมา
หมดเหล้าสาดน้ำเข้าคอ
แก้วสวยก็กลับมาใส
รินไล้ใส่น้ำใสต่อ
น้ำเปล่าขาวใสลออ
คงพอชื่นจิตชื่นใจ
แก้วดีรับใช้เจ้าของ
ตามปองใจนายเลือกได้
จะเมาหมดยกซดถึงใจ
หรือน้ำใสก็ได้ดังปอง
8 ธันวาคม 2546 14:46 น.
อัญชา
ความรัก..อหังการ์..
ปิดสองตา..ให้มืดมัว
ทำคน..ให้ลืมกลัว
หลงเมามัว...จนลืมใจ
ยามรัก..มาทายทัก
สุขใจนัก...รักสดใส
กล่อมโลก..ในทันใด
ทุกข์มลาย...หายตรอมตรม
เมื่อรัก...มาพลัดพราก
จำใจจาก...ให้ขื่นขม
ใจราญ...ร้าวระทม
ก็สั่งสม...จมทุกข์ทน
11 ต.ค. 46
8 ธันวาคม 2546 14:30 น.
อัญชา
ชุ่มฝนฉ่ำใจแนบแก้ม
ยิ้มแย้มย่างเยื้องหยอกหยิก
ฝนพร่างผ่านฟ้าเซ็นกระซิก
ฝนพลิกพุ่มพันธุ์ไม้ร้าง
ผลิดอกออกผลต้นรัก
สุขนักชื่นจิตมิห่าง
แค่เพียงกระจกกั้นกลาง
ไม่อาจขวางทางหัวใจ
เอียงแก้มแนบเนื้อใกล้ชิด
เย็นติดผิวผ่านแก้มใส
ส่งสายตามองผ่านไป
ฝากหัวใจเดินทางผ่านสายตา
กายห่างห่างกายใจใกล้
หัวใจร้อยรักห่วงหา
ไม่เห็นต้องอยู่ใกล้ตา
เพราะว่าไม่อยู่ไกลใจ
22 พ.ค. 46
หน้าส่วนตัว
615
