กวีวัจนะ ถอนฟัน

อักษราวารี กวีปลิดเทพ

(อักษราวารี)

ขอเล่าเรื่อง เหตุการณ์ เมื่อวานนั้น
...
แสนปวดฟัน เสียจน เกินทนไหว

มันเสียวซ่าน สะท้านล่วง ถึงทรวงใน

จึงรีบไป พบหน้า หาหมอทันต์


ถึงคลินิก เจอหมอ เขาก็ให้

เอาหน้าใส่ เอกซ์เรย์ เครื่องเท่นั่น

และแล้วผล ก็ออกมา ปรากฎพลัน

คือว่าฟัน นอนล้ม จมเหงือกแล


(หมอฟัน)

ตอนนี้คุณ มีหนอง ร่องเหงือกขวา

คงต้องผ่า ออกซะ เดี๋ยวจะแย่

ฤ ถ้าคุณ ปล่อยไว้ โดยไม่แคร์

คงเจ็บแท้ ทุกเช้า ถึงเข้านอน


เคยฟังเสียง ครื้นเครง เพลงนี้ไหม

ท่อนฮุคไซร้ “จั่งซี้ ต้องมีถอน”

กระผมมี เครื่องมือ ช่วยรื้อรอน

สด-หรือ-ผ่อน ก็พันห้า ราคาเยาว์


(อักษราวารี)

ได้เลยครับ คุณหมอ ไม่รอแล้ว

ผมแน่แน่ว เกินกว่า คำว่า “เก๋า”

อยากเพียงแค่ ให้หมอ ขอถอนเบา

เพื่อบรรเทา ความปวด รวดร้าวที


ครั้นถึงฤกษ์ ขึ้นเขียง บนเตียงผ่า

ฉีดยาชา สามเข็ม เต็มเหงือกนี่

เครื่องมือท้น ล้นหลาก แสนมากมี

ไร้รอรี่ รีบเริ่ม ประเดิมการ


(กาพย์ยานี๑๑)

ใบมีดกรีดเหงือกออก...............เลือดกระฉอก เพราะถูกคว้าน

เจ็บแปล๊บสุดแสบซ่าน..............ถึงวิญญาณ ก้านหัวใจ


มีดสั้นอันคมกริบ.....................ทะลวงขลิบเหงือกเข้าให้

กรีดเซาะซอกฟันไป................โลหิตไหล อย่างเอ่อนอง


เลือดหลั่งทะลักท่วม................และเข้ารวมกับน้ำหนอง

หมอว่า “ไม่น่ามอง-................เหมือนมีคลอง ในปากคุณ”


ต่อด้วยเลื่อยไฟฟ้า..................ทะลวงผ่า อย่างว้าวุ่น

แทงเสียด เบียดฟันพรุน............แหลกเป็นจุล ในทันตา


(โคลงสี่สุภาพ)

โอ้โลหิตหลั่งฟุ้ง....................เจ็บหนา

ปวดนักจนอุรา......................ร่ำไห้

สองมือจับต้องผวา................ร้าวสั่น

ราวกับทรวงหมองไหม้...........ทุกห้วง ห้องแด


ดั่งแส้โบยร่าง,ให้.................โหยหวน

ทั้งเหงือกและฟันรวน............แทบสิ้น-

ชีพ,ในทุกการกระบวน...........ถอนนั่น

จนร่างกายส่ายดิ้น...............จึ่งร้อง ออกมา


(วสันตดิลกฉันท์๑๔)

สำเนียงก็เปล่ง “โอ๊ะโอ๊ะโอ๊ะโอ๊ย”........มนโหย เปรอะน้ำตา

ถอนฟันกระทำพิษะอุรา....................สิจะเจ็บและเหน็บแด


ไม่พอนะ ทิ่มทะลุกระหน่ำ.................ปะทุซ้ำระบมแท้

ราวสายนที วนกระแส.......................หฤทัย ก็ แทบสิ้น


(อักษราวารี)

ผ่าเสร็จแล้ว หมอใช้ คีมใหญ่มาก

สอดเข้าปาก ตรงฟัน ที่มันบิ่น

เข้าบรรจบ กระทบฟัน ฉันได้ยิน

ดั่งเสียงหิน ถูกคีบ แล้วบีบดึง


เจ้าคีมใหญ่ เข้าคั้น จนฟันโยก

แล้วก็โขก ฟันอีกซี่ ไปทีหนึ่ง

หมอบีบคีม ก็เจ็บมาก เพราะรากตึง

แล้วเขาจึง ชักฉุด อย่างสุดแรง


(กาพย์สุรางคนางค์๒๘)

โยกคีมไปมา.....ทั้งซ้ายและขวา.....ดั่งโดนกลั่นแกล้ง

หมุนบิดดุเดือด.....จนเลือดสีแดง

พุ่งสาดทแยง.....ไหลปรี๊ดเป็นสาย


ที่สุดแล้วนั่น.....ทั้งรากทั้งฟัน.....ก็พังทลาย

สุดเจ็บสุดปวด.....ร้าวรวดเหลือหลาย

เหนือคำบรรยาย....แทบวายชีวี


(กาพย์ยานี๑๑)

การถอนเสร็จแล้วนั่น..........แลเห็นฟันของฉันนี้

จากหนึ่งกลายเป็นสี่............แถมเป็นซี่มโหฬาร


หมอบอกคืนนี้ไซร้.............ห้ามรีบไปกินอาหาร

วันพรุ่งจึงค่อยทาน..............งดของหวานเดี๋ยวแผลบวม


สองพันแปดร้อยบาท...........คือค่าปาดที่คิดรวม

ฟังแล้วกระเป๋าน่วม.............ไหนหมอบอกแค่พันห้า


(หมอฟัน)

ก็เป็นเพราะ คุณนั้น ฟันซี่ใหญ่

มันทำให้ ลำบาก ยากจะผ่า

ผมจึงจำ ต้องเพิ่ม เติมราคา

สองพันกว่า มิแพงหรอก บอกได้เลย


(อักษราวารี)

จำใจจ่าย เต็มราคา น้ำตาหลั่ง

อยากจะคลั่ง เพราะแพงแท้ แม่คุณเอ๋ย

เดินคอตก กลับบ้านไป ไม่อาจเงย

คนที่เคย ผ่ามาแล้ว ก็แคล้วไป


คือเหตุการณ์ ถอนฟัน เมื่อวันก่อน

เป็นกาพย์,กลอน โคลง,ฉันท์ อันสดใส

ทุกสำนวน ล้วนเพียร เขียนจากใจ

ลาแล้วไซร้ บทนี้ โชคดีเอย


........

โดย อักษราวารี