7 กุมภาพันธ์ 2555 22:04 น.
อรุโณทัย
ความเหินห่างทางใจไยต้องเจ็บ
ทั้งหนาวเหน็บดวงแดสุดแก้ไข
ด้วยความรักที่ภักดิ์ผ่านพ้นไป
ซ้ำยังไม่หวนกลับมาจับจอง
จึงร้าวรวดปวดแปลบแสบทรวงลึก
รอผนึกความรักเราทั้งสอง
คงรอเก้อเธอนั้นไม่เหลียวมอง
ฉันจึงหมองหม่นจิตนิจนิรันดร์
ใจเธอว่างวางใจให้ใครแน่
ในดวงแดรอรักจากใครนั่น
ในความภักดิ์เธอให้ใครกัน
ช่วยบอกฉันให้กระจ่างอย่างชัดเจน
ความเหินห่างทางใจคงต้องจบ
ก็อาจพบทั้งสุขเศร้าเธอจะเห็น
ชายคนหนึ่งเหงาเหงาในประเด็น
เธอหลีกเร้นหายหน้าลาจากกัน
อรุโณทัย
๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
5 กุมภาพันธ์ 2555 23:49 น.
อรุโณทัย
พระจันทร์ส่องแสงนวลยามกลางคืน
ดาวนับหมื่นระยิบระยับวับวาวแสง
ยังสลัวมัวหม่นบนฟ้าที่แสดง
ไม่อาจแข่งแสงนวลของจันทรา
ชาย...แข็งแรงด้วยกำลังธรรมชาติ
หญิง...ไม่อาจต่อสู้อยู่ต่อหน้า
หญิง...จึงใช้เล่ห์เหลี่ยมเป็นธรรมดา
ชาย...เสียท่าเพราะไม่ทันนั่นความจริง
น้ำ...เป็นของเหลวอยู่ได้ทุกสถานะ
เพชร...ถึงจะแข็งแกร่งกว่าทุกสิ่ง
ยังสิ้นสูญได้ด้วยไฟที่ร้อนยิ่ง
เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้เลย
สีขาวบ่งบอกถึงความบริสุทธิ์
สีดำจุดความโศกเศร้าขอเฉลย
ถึงความต่างนำมาเปรียบเปรย
ต่าง ต่าง ชดเชย ซึ่งกันและกัน
อรุโณทัย
๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟอรุโณทัย
หน้าส่วนตัว
1108
