7 กุมภาพันธ์ 2552 23:03 น.
อรุโณทัย
บทกวีมากมีที่ได้อ่าน
ต่างไขขานตำนานรักประจักษ์ฝัน
วาเลนไทน์บอกรักพร่ำจำนรรจ์
ต่างแบ่งปันความรักจากดวงใจ
บทกวีบางบทบอกประจักษ์
ค่าแห่งรักมิได้อยู่ที่ความใคร่
เมื่อถึงวันความรัก วาเลนไทน์
ขออย่าได้ทำลายรักที่ปักทรวง
บทกวีบางบทบอกรักกัน
เมื่อถึงวันแห่งรัก รักหนักหน่วง
วาเลนไทน์วันรักอย่าหลอกลวง
ให้ช้ำดวงฤดีที่รักจริง
บทกวีบางบทที่ได้อ่าน
บอกรักผ่านสื่อรักตระหนักยิ่ง
มอบดอกไม้แทนใจว่ารักจริง
ทำทุกสิ่งเพื่อรักวันวาเลนไทน์ ฯ
3 กุมภาพันธ์ 2552 22:25 น.
อรุโณทัย
วันวันเฝ้าแต่คิดประดิษฐ์คำ
ร้อยลำนำกลอนกานท์ด้วยอักษร
จรดปากกาลงกระดาษเขียนเป็นกลอน
พร้อมทั้งย้อนทวนคำพิจารณา
เป็นนักคิดนักฝันรำพันพร่ำ
คิดค้นคำคล้องจองเที่ยวเสาะหา
ส่งสัมผัส...นอก...ใน...ตามตำรา
เพียงหวังว่าได้กลอนละมุนละไม
เพราะใจรักการเขียนจึงเพียรคิด
ฝันเป็นสิทธิ์ของฉันที่ฝันใฝ่
เป็นนักเขียนน้อยน้อยนักกลอนไทย
ไม่ยิ่งใหญ่แต่ก็สุขเพราะสมปอง
วันวันเฝ้าแต่คิดลิขิตถ้อย
เขียนบ่อยบ่อยเริ่มสนุก...เมื่อคล่อง
เมื่อนึกคิดไม่ติดขัดท่วงทำนอง
คำทั้งผองไหลหลั่งดั่งจินดา
วันวันเฝ้าแต่คิดประดิษฐ์คำ
ร้อยลำนำกลอนกานท์สื่อภาษา
หากฝันหมั่นคิดหมั่นเขียนเพียรทุกครา
อันคำว่า เขียนไม่ออก บอกไม่มี ฯ
1 กุมภาพันธ์ 2552 21:14 น.
อรุโณทัย
หยุดได้ไหมเพื่อไทยพัฒนา
หยุดสรรหาเรื่องราวเอามาอ้าง
หยุดเสียทีแบ่งฝ่ายหรือแยกทาง
หยุดการจ้างผู้คนมาชุมนุม
ยั้งสติไตร่ตรองมองตนเอง
ยั้งอวดเบ่งวางกล้ามย่างสามขุม
ยั้งตนเองให้ได้...ใจร้อนรุ่ม
ยั้งการทุ่มเพื่อคนเพียงหนึ่งคน
รั้งความคิดจิตตกพกความแค้น
รั้งความแน่นในอกด้วยฝึกฝน
รั้งสติด้วยปัญญาอย่างแยบยล
รั้งหวังผลด้วยเหตุผลแห่งความจริง
รอได้ไหมเพื่อไทยพ้นวิกฤต
รอสักนิดให้โอกาสรัฐทุกสิ่ง
รอเวลาเหมาะสมคนชมยิ่ง
รอช่วงชิงอย่างประชาธิปไตย
รอได้ไหมเพื่อไทยได้รุ่งเรือง
รั้งความเคืองขุ่นข้องที่หมองไหม้
ยั้งความคิดทำร้ายทำลายไทย
หยุดได้ไหมเพื่อไทยพัฒนา ฯ