20 พฤษภาคม 2553 22:51 น.
อรุโณทัย
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
มีเพียงแต่ความสูญเสีย
ไม่ได้แม้แต่เบี้ย
ให้อ่อนเพลียในหัวใจ
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
ต้องย่ำแย่กันทั่วไป
นี่คือประเทศไทย
เหตุไฉนจึงมาเป็น
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
เหลือเพียงแต่ความทุกข์เข็ญ
บ้านเมืองเคยร่มเย็น
กลับลำเค็ญร้องคร่ำครวญ
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
คงต้องแก้ไขเร่งด่วน
คนไทยใจรัญจวญ
เพราะทั้งมวลสุดตรอมตรม
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
ทุกคนแลดูขื่นขม
คนไทยใจระทม
ไม่อยากชมจำต้องดู
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
คนไทยแน่ที่อดสู
เจ็บปวดคงพรั่งพรู
ลงไปสู่กลางดวงใจ
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
ความปรวนแปรมีใช่ไหม
บ้านเมืองร้อนเป็นไฟ
เพราะคนไทยทำลายกัน
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
เหลือเพียงแค่ตรมตรอมนั่น
อาดูรทุกคืนวัน
ไทยทั้งนั้นใช่ใครอื่น
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
ทุกดวงแดต้องขมขื่น
เคยสุขทุกวันคืน
กลับต้องยืนน้ำตานอง
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
คงมีแต่เสียสิ่งของ
ที่เก็บไว้ครอบครอง
มีอันต้องสูญเสียไป
สุดท้ายก็พ่ายแพ้
คนไทยแน่นอนใช่ไหม
คือไม่ได้อะไร
เห็นหรือไม่สูญเสียจริง
อรุโณทัย
๒๐ พฤษภาคม ๒๕๕๓
10 พฤษภาคม 2553 20:54 น.
อรุโณทัย
๑
สายฝนพรำพรมพื้น
ความชุ่มชื้นกลับคืนถิ่น
กรุ่นกลิ่นจากไอดิน
สุดถวิลวิถีตน
ชีวิตของชาวนา
ปรารถนาคือน้ำฝน
หล่อเลี้ยงชีพทุกคน
มีสุขล้นเมื่อฝนมา
เตรียมพืชเพื่อไถหว่าน
ออกจากบ้านสู่ท้องนา
ไถเสร็จเริ่มตกกล้า
ฝนเทมาแสนยินดี
รอวันข้าวเติบใหญ่
จับหางไถทุกวันวี่
ไถดะไถแปรถี่
เตรียมพื้นที่ไว้ดำนา
๒
ถึงวันพืชมงคล
ใจเปี่ยมล้นปรารถนา
รู้ข่าวเจ้าไถนา
เสี่ยงทายมาได้อะไร
น้ำท่าบริบูรณ์
ฤๅต้องสูญเสียยิ่งใหญ่
พืชพรรณที่ปลูกไว้
เก็บเกี่ยวได้มากหรือน้อย
๓
ฝนหลั่งลงสู่ดิน
ชุบชีวินสัตว์เป็นร้อย
พืชพรรณนั้นก็พลอย
ชื่นแช่มช้อยผลิแตกใบ
ชาวนาทำงานหนัก
เหนื่อยก็พักใต้ร่มไม้
หายเมื่อยก็ออกไป
ทำงานใหม่เพื่อชีวี
ด้วยหวังกำลังใจ
ฝนตกให้เกือบทั้งปี
ข้าวกล้าสมบูรณ์ดี
ผลผลิตดีคราเก็บเกี่ยว
ฝนมาชาวนาสุข
ฝนตกชุกชักหวาดเสียว
ปีนี้ขออย่างเดียว
ฝนอย่าเที่ยวบ้าคลั่งเลย...
1 พฤษภาคม 2553 10:00 น.
อรุโณทัย
ณ วันนี้วันแรงงานฉันมีสุข
เที่ยวสนุกในวันหยุดเพื่อพักผ่อน
พร้อมครอบครัวอบอุ่นแสนอาวรณ์
เมื่อนึกย้อนถึงความหลังแสนสุขใจ
แต่วันนี้ในปีนี้มีแต่ทุกข์
นั่งเจ่าจุกอยู่ที่บ้านไม่ไปไหน
ทั้งกังวลทั้งหม่นหมองในดวงใจ
เหตุเพราะไพร่เสื้อแดงมาชุมนุม
ณ วันนี้วันแรงงานในปีหน้า
ฉันหวังว่าไม่มีใครมารวมกลุ่ม
สร้างบ้านเมืองวุ่นวายจนต้องกลุ้ม
มานั่งกุมขมับรับเหตุการณ์
ต้องตกงานซานซมระทมจิต
มีชีวิตแร้นแค้นอยู่กับบ้าน
ขาดนายจ้างมาจ้างให้ทำงาน
เพราะสถานแหล่งงานถูกยึดไป
ณ วันนี้วันแรงงานอีกวันหนึ่ง
วันที่ซึ่งคุ้มครองแรงงานใหญ่
แต่วันนี้แรงงานของชาวไทย
คงจะได้ของขวัญ คือน้ำตา
อรุโณทัย
๑ พฤษภาคม ๒๕๕๓
30 เมษายน 2553 02:59 น.
อรุโณทัย
จำต้องทนโศกตรมระทมทุกข์
นิราศสุขปรีดิ์เปรมเกษมสันต์
น้ำตาตกทรวงในทุกคืนวัน
เพราะบ้านฉันคนไม่รักสามัคคี
นึกอนาจยิ่งนักรักเหินห่าง
เกิดบาดหมางใจกันอย่างเต็มที่
แบ่งแยกฝ่ายก่ายกองจ้องราวี
แบ่งเป็นสีเลือกข้างอย่างชัดเจน
โอ้ว่าอนิจจาชะตาชาติ
ไม่นับญาติร่วมพงศ์คงได้เห็น
แตกเป็นไทย เหนือ-ใต้ ตามเกณฑ์
ความพิเรนเพราะคนไทยไม่รักกัน
สุดขื่นขมตรอมตรมระทมจิต
ไม่คาดคิดไทยฆ่าไทยนั่น
ช่างไม่นึกถึงสายสัมพันธ์
ทุกคนนั้นมีสายเลือดชาติเชื้อไทย
จำต้องทนเศร้าโศกโศกสุดสุด
หากมิหยุดยินยอมพร้อมกันได้
เราคงเห็นน้ำตาของคนไทย
เมื่อคิดได้ภายหลังของเหตุการณ์
อรุโณทัย
๓๐ เมษายน ๒๕๕๓
26 เมษายน 2553 02:01 น.
อรุโณทัย
ประเทศไทยแดนดินเป็นเมืองพุทธ
ไยเร่งรุทธยุทธศาสตร์ประกาศกร้าว
แบ่งแยกฝ่ายต่อกรก่อเรื่องราว
เกิดรอยร้าวลงลึกกลางจิตใจ
ณ เมืองไทยมีมนุษย์ที่ป่าเถื่อน
ยังกล่นเกลื่อนหยาบกร้านรุกรานใหญ่
หากคิดต่างอย่างสุดโต่งไม่ว่าใคร
คงจะได้เห็นดีด้วยบีฑา
โอ้อนิจจาสยามเมืองยิ้ม
ไล่แทงทิ่มต่อยตีหมายเข่นฆ่า
ชาวต่างชาติเห็นก็แสนจะระอา
กับทีท่าที่ขัดแย้งแห่งเหตุการณ์
ใช้อาวุธร้ายแรงยิงถล่ม
ให้สาสมแก่ใจอย่างเหี้ยมหาญ
ช่างโหดร้ายยิ่งนักจิตเหมือนมาร
เที่ยวล้างผลาญชีพผู้อื่นให้วางวาย
ณ เมืองไทยเมืองแห่งพุทธศาสน์
หรือว่าขาดศีลธรรมทั้งหลาย
หิริโอตัปปะความละอาย
ฤๅเลือนหายจากใจปุถุชน
อรุโณทัย
๒๖ เมษายน ๒๕๕๓
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟอรุโณทัย
หน้าส่วนตัว
1214
