ขวัญสรวง..ดวงชีวา

อรุณสุข

พิศพักตร์ลักขณาอุราชื่น
อันหญิงอื่นมิเทียบที่ศรีสมร
พิลาสลักษณ์ดุจเพ็ญพร่างกลางอัมพร
โฉมบังอรงามล้ำกว่ารำพัน

ทั้งสองเนตรโสภิณดั่งนิลต้อง
สบสนองเมื่อใดยิ่งไหวหวั่น
คิ้วโก่งโค้งเรียวดั่งเสี้ยวจันทร์
ยามเมื่อผันผาดศรีฉวีกราย

โอษฐ์อิ่มพริ้มเพราเสลารับ
ดั่งกระจับสวยสะอาดเหมือนชาดป้าย
เพียงที่พิศหยาดยิ้มก็พริ้มพราย
จึงพี่หมายเมียงถวิลมิสิ้นซา

ทั้งอกเอวนงรามก็งามแท้
ฉะอ้อนแลยิ่งซึ้งคนึงหา
ย้ายเยื้องย่างบาทงามยาตรา
ดั่งหงสาผันผายชะม้ายมอง

พิศนางพร่างพรรณรัญจวนจิต
คนึงนิตย์หวังอยู่เป็นคู่สอง
ยามยิ้มแย้มสรวลยิ่งชวนมอง
ดั่งละอองเก็จรุ้งจรุงใจ

คงเทวษอุระแล้วเมื่อแก้วร้าง
ยิ่งพิศพ่างพระสุธนจิตหม่นไหม้
มโนห์ราน้องแก้วแคล้วครรไล
นิราศไกลเกินฝันหวั่นอุรา

แม้นจะเป็นเช่นนั้นในวันนี้
หากคนดีหลบเร้นไม่เห็นหน้า
จะเฝ้าตามตรึงติดตราบนิทรา
ให้ยิ่งกว่าพระสุธนดั้นด้นแล้ว

ขอประคองเคียงกันไม่หวั่นไหว
ขอรวมใจเราสองดวงกับพวงแก้ว
ตราบนิรันดร์จะมิร้างฤๅห่างแวว
ให้เพริศแพร้วรักชื่นมิคืนคลาย..

ภาพ : อ. จักรพันธุ์   โปษยกฤต
เพลง : ลาวเจริญศรี