7 มกราคม 2563 15:20 น.
อรรธนิศา
๏ ครบหกรอบ ปีนี้ แล้วนี่เรา
อยู่จนเขา เรียกว่า "ตา" แล้วนี่
ผมจากเทา เป็นขาว แซมเต็มที
อยู่มาถึง วันนี้ ย่อมดีใจ
๏ บางคนอยู่ อยู่มา ลาไปก่อน
ความแน่นอน ชีวี มีที่ไหน
บางคนเป็น แค่ "น้า" ลาจากไป
เราเห็นได้ พลัดพราก จากทุกยาม
๏ สิ่งทุกอย่าง มีเกิด ย่อมมีดับ
ต้องยอมรับ ให้ได้ ไม่ต้องขาม
ไม่มีสิ่ง เที่ยงแท้ แม้ความงาม
นอกจากความ ดีตอบ มอบแก่กัน
๏ ต่อแต่นี้ ชีวิต หยุดคิดไกล
คิดแค่ไป ก็ทุกข์ ไม่สุขสันต์
ทำตนเป็น ประโยชน ให้แก่กัน
อย่ายึดมั่น สิ่งใด ไม่จำเป็น ๚๛
'อรรธนิศา'
หน้าส่วนตัว
1623
