30 กันยายน 2545 16:08 น.
อรพิม
ใบไม้เอ๋ยเล่นลมระริ้วไหว
สายลมอ่อนโชยไปในทุ่งกว้าง
ดวงตะวันฉายแสงทองส่องบางบาง
ใจลอยคว้างไปตามทางสายลมไกล
จึงขอฝากดวงใจไว้กับฟ้า
ช่วยพัดพาตามหาคนชิดใกล้
โอ้ยามนี้ใจเจ้าเอยแสนห่วงใย
แสนคิดถึงคนชิดใกล้ที่ไกลตา
ให้สายลมเป็นสื่อรักพัดส่งข่าว
นำเรื่องราวส่งมาเป็นสื่อภาษา
เฉื่อยเฉื่อยฉิวพลิ้วไหวค่อยส่งมา
สัมผัสได้ด้วยภาษาของหัวใจ
อยากเอ่ยถามสายลมเย็นที่เป็นสื่อ
จากดวงใจคนซื่ออันหวั่นไหว
โบกสะบัดพัดต้องกายเมื่อยามใด
ขอให้รู้ไว้ว่าใจฉันคิดถึงเธอ
22 มิถุนายน 2545 11:46 น.
อรพิม
หอบ..ฟ้ามาหม่เธอ ณ วันหนาว
หอบ..เมฆขาวขาวมาให้เธอหนุน
หอบ..แสงดาวที่วับวาวเป็นไออุ่น
หอบ..ไอรักแสนละมุนมาให้เธอ
ฟ้า..อาจกว้างสุดแสนกว้าง
ฟ้า..นั้นพาใจลอยคว้างไปตอนเผลอ
ฟ้า..คงพาใจฉันให้พบเธอ
ฟ้า..อาจนำให้ฉันเจออีกไม่นาน
มา..รอคอยมาก็นานปี
มา..ทุกนาทีก็ผันผ่าน
มา..คอยท่ากับเวลาแห่งวันวาน
มา..ร้าวรานกับการที่รอคอย
หม่..มาหม่กายให้หายหนาว
หม่..มาหม่คราวที่ใจหนาวบ่อยบ่อย
หม่..มาเก็บดาวร้อยดวงมาเรียงร้อย
หม่..หอบมาหม่มิให้คอยมาหม่เธอ
11 พฤษภาคม 2545 10:18 น.
อรพิม
ค่ำคืนนี้....
ดวงดาวพร่างพราวทุกที่สุกใส
สายลมพัดเอื่อยเอื่อยฉะเฉื่อยไป
เสียงใบไม้ขยับไหวในสายลม
จักจั่นเรไรแข่งกันร้อง...
ดั่งทำนองดนตรีประสานสม
คือธรรมชาติสร้างมาอย่างน่าชม
สิ่งใดเอยจะภิรมย์จะเปรียบปาน
5 เมษายน 2545 13:55 น.
อรพิม
โอ้เอยใจ...
เจ้าอยู่หนแห่งไหนนะใจเอ๋ย...
คนเขาไม่ต้องการแล้วอย่าอยู่อีกเลย
มาเถอะ...กลับมาที่เคย ที่เจ้าจากมา
1 เมษายน 2545 18:00 น.
อรพิม
เอาฟ้ามา..ห่มเธอ..ในยามหนาว
เอาเมฆ..ขาวขาวมา..ให้เธอหนุน
เอาแสงดาว..ที่วับวาว..เป็นไออุ่น
เอาไอรัก..แสนละมุน..มาให้เธอ
หน้าส่วนตัว
717
