11 เมษายน 2548 15:52 น.
อมตะลักขณา
สีสันการบรรเลงดนตรีของธรรมชาติ ผ่านเจ้าปักษาตัวน้อยๆ คงส่งผลถึง การเต้นระบำ ของก้อนเมฆบนท้องฟ้า สีฟ้า ตัดกับสีขาวของปุยเมฆ ลอยไปแล้วก็ลอยมา ดูน่าพิสมัยไปอีกแบบครับ การดำเนินไปของเหตุการณ์บนท้องฟ้า คงไม่มีใครทราบดี เท่ากับธรรมชาติที่น่าอัศจรรย์ ลองแหงนมองดูท้องฟ้าในวันที่อากาศแจ่มใสดูครับ กางแขนออกกว้างๆ หลับตาลง แล้วสูดหายใจลึกๆ ซึมซับเอาสายใยที่ธรรมชาติเริ่มต้นไว้ให้กักตุน ไว้เป็นพลังเพื่อดำเนินชีวิตต่อไปครับ
จะว่าไป ความสุข ความทุกข์ เกิดขึ้นกับมนุษย์ ทุกเพศทุกวัย ทุกวันทุกเวลา อยู่ที่ว่า เราจะผ่านมันไปอย่างไรครับ มีคนเคยบอกผมว่า แม้กระทั่งโรงหนังยังมีทางออกฉุกเฉินเลย ทุกครั้งที่มีปัญหา ผมก็พยายามหาทางออกฉุกเฉินครับ หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอครับ ก็ปัญหาหนักอกซะขนาดนั้น จนมีคนถามว่า แล้วทางออกฉุกเฉินที่ผมกำลังหาอยู่นั้นน่ะ เค้าบอกว่าอยู่ที่ไหนกันล่ะ ผมบอกว่าอยู่ที่โรงหนัง เค้าก็บอกให้ผมไปหาที่โรงหนัง ผมก็ไปครับ ลงท้ายผมก็อยู่ที่โรงหนัง กับ ภาพยนตร์ที่โปรดปรานทุกทีไปครับ ผมเลยคิดได้ว่า บางที ถ้าสมองได้รับการแทรก ความรู้สึก สบาย สบาย ลงไป ทำให้คิดอะไรออกมากกว่า ช่วงเวลาที่มีปัญหาเยอะเลยครับ ตอนนี้เข้าใจแล้วว่า ทำไมเวลามีปัญหาถึงต้องพยายามหาทางออกฉุกเฉิน
ความทุกข์มีเข้ามาบ่อยครับ ของตัวเองบ้าง ของคนอื่นบ้าง เค้าว่ากันว่าให้มองมันดีๆ มีจุดจี้ๆ อยู่เยอะครับ ความทุกข์เกิดจากปัญหา ที่ถ่ายทอดจากความรู้สึก สามัญสำนึกของตัวเราเอง มีคนเคยบอกผมเช่นเคย ว่า ถ้ามีความทุกข์ลองหาคนปรึกษา ระบายความรู้สึกดู เคยลองทำครับ กลับกลายเป็นว่า คนที่เราไปปรึกษา กลับรู้สึกเหมือนเพื่อนร่วมเหตุการณ์ บางครั้งกลับรู้สึกทุกข์หนักกว่าเราซะอีกครับ แต่ก็สบายใจทุกครั้ง บางทียิ้มได้ทั้งน้ำตาเลยครับ
เคยลองคิดถึงคนที่มีความทุกข์มากๆ คนเหล่านี้น่าสงสารนะครับ ที่ไม่เคยลิ้มรสกับความสุขเลย แต่ผมว่า ยังดีกว่ามนุษย์ บางพวก ที่ทราบดีว่าตัว มีความทุกข์แต่ยังตีหน้ามีความสุขต่อหน้าคนอื่น อยู่บนความทุกข์ของตัวเอง สุดท้ายคนที่น่าจะมีความสุขที่สุด ก็คือคนที่ถ่ายทอดความทุกข์ได้ดีที่สุดต่างหาก จริงไหมครับ
สุดท้ายครับ ความทุกข์ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น แต่ก็ไม่ควรไปจริงจังกับเค้ามากครับ ความสามารถของความทุกข์คือทำให้เรารู้สึกเศร้าสลด ถ้าถึงเวลานั้น ลองแหงนมองดูท้องฟ้าในวันที่อากาศแจ่มใสดูครับ กางแขนออกกว้างๆ หลับตาลง แล้วสูดหายใจลึกๆ ถ้าวันนั้นอากาศไม่แจ่มใส ก็หลับตาลงก่อนครับ นึกซะว่าแจ่มใสก็แล้วกัน สูดหายใจเข้าไปลึกๆครับ หรือถ้าไม่หายจริงๆ ลองไปหาทางออกฉุกเฉินดูครับ เผื่อจะดีขึ้น....
5 เมษายน 2548 16:29 น.
อมตะลักขณา
มนุษย์จะรู้สึกถึงความเป็นจริงก็ต่อเมื่อ ได้สูญเสียความเป็นนิรันดร์นั้นไปแล้ว ความสุขเพียงชั่วครู่ที่สัมผัสได้ ไม่ยาวนานเท่าความทุกข์ ที่เกิดขึ้นพร้อมกับความเป็นจริงที่น่ากลัว ไม่ว่ามันจะเกิดขึ้นก่อนหรือ ย้อนหลังตามมา ผลลัพธ์ เกินคำบรรยาย ลงท้ายด้วยหัวใจที่ถูกทำร้ายเช่นกันทั้งหมด ทั้งมวล
ตัวแปร ของความสุข ความทุกข์ ที่เกิดขึ้นอยู่ทุกนาที ทุกเมื่อเชื่อวัน คือ สิ่งที่เราเรียกกันว่า เวลา สีสันของชีวิตถูกแต่งแต้มด้วยกฎเกณฑ์ ของธรรมชาติที่น่าอัศจรรย์ เป็นไปตาม วัฏจักร จินตนาการที่มนุษย์เฝ้าคอย หรือแสวงหา คือ วันเวลาแห่งความสุขที่ไม่อยากให้ผ่านพ้นไป กับ วันร้ายๆ ของความทุกข์ที่อยากลืมไปให้หมดสิ้น แต่ก็ทำไม่ได้ เมื่อวันใด ที่เวลาเปลี่ยนไป หัวใจ ย่อมรับรู้เรื่องที่เปลี่ยนไปเช่นกัน
ดัชนีชี้วัด โชคชะตาที่จะเวียนวน ลิขิตให้พบเจอกับเหตุการณ์เช่นไร คงไม่มีใครทราบได้ บางครั้งต้องสร้างขึ้นมาจึงจะได้รับ บางครั้ง ไม่ต้องรอคอยก็ได้รับ บางครั้งนั่งนับ นอนนับวันเวลา เท่าไหร่ก็ยังไม่ได้รับ มนุษย์ จึงดิ้นรน เลือกที่จะสร้างโอกาส แห่งโชคชะตานั้นขึ้นมาเอง โดยไม่สนใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมา เพียงได้ทำตามที่ใจปรารถนาก็เพียงพอ และนี่คือ ต้นกำเนิดของ การเปลี่ยนไปของวันเวลา
สิ่งที่ใจปรารถนา เริ่มปรากฏขึ้น พร้อมๆ กับวันเวลาแห่งความสุข ได้พบ ได้เจอ ได้รับรู้ถึงสิ่งที่อยากมี อยากเป็น อยากได้ สุดท้าย จะสุขหรือจะทุกข์ แล้วแต่ความสามารถของแต่ละคนที่จะ ปรับปรุงเปลี่ยนแปลง ตัวเองให้เข้ากับวันเวลาเหล่านั้นได้มากน้อยเพียงใด น้อยคนนักที่จะประสบความสำเร็จ มองเห็นเส้นชัยของโอกาสที่สร้างขึ้น และไม่น้อย ที่คาดโทษโชคชะตาของตัวเอง ด้วยความเศร้าและความทุกข์แสนสาหัส ที่ตนเป็นผู้เลือกเอง ในเวลานี้ วันเวลาดูจะมีความผิด กับการเสแสร้ง สร้างความสุขเพียงชั่วครู่ให้กับคนเหล่านั้น
เวลา สรรสร้าง ความเป็นมนุษย์ ให้กับ มนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หน้าตา ความรู้สึก และมันสมอง คงไม่มีใครปฏิเสธ สิ่งที่ธรรมชาติ สร้างให้ได้ ความสุขจึงตกอยู่ ในผู้ที่รับรู้ว่าตัวเองเป็นใคร ขณะนี้กำลังทำอะไร และ เมื่อเป็นนั้นเช่นนี้จะทำอย่างไร ผู้ที่มองทุกอย่างอยู่ในด้านบวก โลกนี้จะดูไปก็ช่างสวยงาม แต่คนเหล่านี้ มักถูก เวลา ใช้ศิลปะในการหล่อหลอม ความเป็นมนุษย์ ด้วยการใส่ร้าย ป้ายสี สร้างแรงต้านทาน ภายใต้ความกดดัน เพิ่มความแข็งแกร่งความคงทนด้วย สัญลักษณ์ แห่งความเจ็บปวด ต่างๆ นานา ตอกย้ำทุกอนูของความอ่อนไหว ให้อยู่ในอานุภาพแห่งปัญญา ไม่ว่าผู้ใด ที่ทนได้ทุกขีด ทุกขั้น ที่ เวลา กำหนด ผุ้นั้นย่อมประสบความสำเร็จ อันเป็นนิรันดร์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยทีเดียว
การเปลี่ยนไปของ วันเวลา จึงเป็นการเปลี่ยนไปของมนุษย์ชาติด้วยเช่นกัน ความไม่จีรัง ในชีวิต ทำให้มนุษย์ บางคน รังสรรค์ สิ่งที่คนทั่วไปเห็นว่า เป็นไปไม่ได้ ทำไม่ได้ แต่มนุษย์เหล่านั้น ศรัทธาในสิ่งที่กำลังจะก่อกำเนิดเกิดขึ้น ด้วย สองมือ ของพวกเขาเอง มนุษย์เหล่านี้น่าสรรเสริญ ให้เป็นผู้กล้า ไม่เกรงกลัวอิทธิพล ของกาลและเวลา ท้าทายความมีคุณค่าของตนเองกับสังคม
เมื่อใดที่คุณค่าของมนุษย์ ถูกมองเห็น มากกว่า อิทธิพลของกาลและเวลา การเปลี่ยนไปของวันเวลา คงไม่น่ากลัว และไม่มีใครคิดอยากเอาชนะอีก ในเมื่อ สิ่งที่ตราตรึงอยู่ในหัวใจแห่งธรรมชาติคือ สีสัน ที่พวกเค้าได้ รังสรรค์ สร้างไว้ ด้วยหัวใจดวงเดียวกันกับธรรมชาติ ดวงนั้น ดวงที่ เอาชัย การเปลี่ยนไปของวันและเวลา ได้สำเร็จ...
หน้าส่วนตัว
1045
