โชคชะตา

อนาลัย

ฝากความเสียใจไปกับท้องฟ้า
ฝากดวงดาราช่วยปลอบขวัญ
ช่วงคืนร้าวรานผ่านวัน
ช่วยสานฝันเธอฟื้นคืนพลัน
	กับสายตาหม่นเศร้า
	บอกกล่าวกับคำขับขาน
	แม้เพียงหนึ่งน้อยคำกังวาน
	ก็สะท้านสำนึกลึกซึ้งใจ

อย่าเศร้าเสียใจให้นานนะ
ฉันจะแอบใจส่งไปให้
กับสายลมสายน้ำที่ไหลไป
คือสายใจสายใยเราเหมือนเก่าเคย
	ก่อนนี้อาจเป็นเพียงสายใจใสเช่นใยแก้ว
	เปราะบางแล้วจึงแตกร้าวนานเกินเอื้อนเอ่ย
	แผลเศษแก้วฝังบึ้งใจให้ละเลย
	ก็ไม่เคยเลือนหายไปในความจำ

คงเป็นเพราะวาสนา	ดลบันดาลเรามาพบกัน
คงเป็นเพราะความผูกพัน	จึงแจ้งวันข่าวร้ายให้ได้รู้
	ฝากความเสียใจไปกับสายลม
	ช่วยประพรมความร้อนใจให้คลายเศร้า
	ฝากคำห่วงใยไปกับแสงแห่งดวงดาว
	ช่วยปลอบเธออย่าหมองเศร้าอย่าร้าวราน

คงเป็นเพราะโชคชะตา	พลิกผันพาให้เราจากกัน
คงเป็นเพราะเคยผูกพัน	ความร้าวรานจึงลึกล้ำจึงย้ำเตือน
	ต่อจากนี้และคงต่อไป
	คงจะจากกันไกลเหมือนเช่นเก่า
	ฝากไว้เพียงสายใยในดวงดาว
	คอยส่งข่าวและเฝ้าดูอยู่เหมือนเดิม


....พี่ชายบอกขอบคุณนะที่มางานแม่ 
....นั่นไงพ่อเคยเห็นไหม...ตอบเพียงว่าเคยเห็น 
     พี่ชายคงลืมไปแล้วว่า  พ่อเคยหัวเราะที่เราแอบดูรูปพ่อในวัยหนุ่มสาว
     พี่ชายเคยบอกว่า นี่รูปแม่ที่พ่อแอบถ่ายในวันที่พบเห็นแม่ครั้งแรก
      วันนี้แม่จากไปแล้ว แต่พ่อยังคงนั่งอยู่  มีพี่ชายและครอบครัวอยู่ข้างๆ      ขอบคุณบุญวาสนา ที่นำพาให้เราได้มารับรู้  ได้มากล่าวลาแม่...แม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันมานานนักหนาแล้ว
     ขอให้วิญญาณของแม่มีแต่ความสงบสุข
     ทุกข์ใดที่เกิดขึ้นในใจขอให้แม่คลายความห่วงใยและความกังวลลงเสีย หากเป็นทุกข์ที่เกี่ยวข้องกับความผูกพันของเรา  ขอให้แม่สบายใจ  เพราะเราต่างก็มีเส้นทางที่งดงามแท้จริงเป็นของเราเอง
     หลับให้สบายนะแม่นะ.. ลูกสาวคนหนึ่งน้อยวาสนาที่จะได้กราบลาใกล้ๆ  แต่ไม่ว่าจะจากไปอยู่ที่แห่งไหน  ในใจอธิษฐานให้ทุกคนมีความสุขเสมอ..
      กราบลาพ่อ  และบอกลาพี่ชาย
      เสียงแว่วๆมาอีกครั้งว่าขอบคุณนะ..ได้แต่หันไปโบกมือลา...
      ไม่มีน้ำตา...เหมือนกับว่าตอนนั้นไม่มีความรู้สึกว่าเสียใจ แต่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า..ทำไมหัวใจจึงรู้สึกอ่อนล้านัก
..................เลยอยากเขียนบอกมาให้เพื่อนๆได้รับรู้...............