31 ตุลาคม 2549 23:03 น.
อนาลัย
เติมแต้มแต่งความฝัน
แบ่งปันวันพบหน้า
เพื่อนเก่าเธอเล่ามา
อยากรู้ว่าเธอเป็นเช่นไร
ฉันอยากขอเพียงยืนอยู่
เฝ้าดูทุ่งทองรวงข้าว
เหลืองอร่ามงามกว้างไกล
ข้าวรวงใหม่กับใจดวงเดิม
นั่นคือฝันของเธอ
โอ้ละหนอเพื่อนเกลอเพียงเธอเริ่ม
ฉันขอแต้มแต่งฝันฉันขอเติม
ขอยืนอยู่ที่เดิมเติมฝันเธอ
กระท่อมน้อยคอยท่าเธอมาแน่
อย่าฝันแปรเปลี่ยนไปให้คิดถึง
กับทุ่งนากอข้าวเฝ้ารำพึง
ฝันถึงวันหนึ่งฝันถึงเธอ
10 กันยายน 2549 12:52 น.
อนาลัย
ก่อนอรุณรุ่งทิวาฟ้าใกล้สาง
เมฆขาวบางเรียงรายคล้ายภาพฝัน
ฟ้าสีฟ้าสว่างงามครามปนกัน
หยุดโลกฉันหยุดโลกฝันวันใหม่มา
สายลมโชยแผ่วเบาเล้าโลมร่าง
ความอ้างว้างห่างไปในเวหา
สายลมชื่นฉ่ำทรวงดวงวิญญาณ์
รอเวลาตะวันมาพาชื่นใจ
ฟ้าสีฟ้ากลางฟ้างามยามรุ่งสาง
แสงส่องทางสว่างเรื่องเรืองไสว
ฟ้าสีทองส่องขอบฟ้าเบื้องหน้านัยน์
แต่กลางใจใกล้กลางฟ้าสีฟ้าจริง
23 มิถุนายน 2549 22:41 น.
อนาลัย
แม้นเนิ่นนานหากนับวันเวลา
เหมือนดังว่ามิเคยจากไปไหน
แม้นห่างจากกายสุดแสนไกล
เหมือนมิเคยห่างจากใจไปได้เลย
...แม้นสุขล้ำยังจำคำเคยสอน
เหมือนยังตอนเคียงอยู่เป็นคู่เอ่ย
แม้นทุกข์เศร้าร้าวรานใจยิ่งใช่เลย
เหมือนคอยคำเอื้อนเอ่ยเปรยปลอบใจ
...ผิว์ว่าเพียงเหมือนเพียรแค่รอวัน
แต่ความตายเท่านั้นจึงพรากจากไปได้
สะดุ้งจิตคิดมาได้อย่างไร
หรือเป็นเพียงเสียงบอกใจให้รู้ตัว...
...และคงเป็นแค่เพียงเสียงอักษร
ลำนำกลอนสอนตนดูรู้ดีชั่ว
ตื่นเถิดหนาอย่าเผลอใจให้เมามัว
เหลือเพียงแต่ตัวของตนพึ่งตนเอง...
เมื่อมีเรื่องมากมายที่ต้องรับผิดชอบและต้องตัดสินใจ บางครั้งความวุ่นวายอัดแน่นจนรู้สึกเหมือนว่างเปล่า ว่างเปล่าเพราะไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร จึงตั้งใจหลับตาลงเพื่อให้ความรู้สึกได้ผ่อนพัก แต่วันนี้นอนหลับตาลงได้ เพียงชั่วขณะเดียวเท่านั้น กลับสะดุ้งตื่น เพราะความรู้สึกบางอย่าง ผุดขึ้นมาอย่างทันใด จนต้องลุกขึ้นนั่งและบอกหัวใจตนเองว่า ที่ยังเหมือนเศร้าลึกๆ เพราะระลึกถึงใครบางคนอยู่เสมอนั้น คงเป็นเพราะสิ่งเหล่านั้นไม่สามารถเลือนหายไปจากใจดวงเดิมได้ เพราะฉะนั้นเราจะต้องไม่สับสนและกังวลอีกต่อไป หากจะคิดถึง ก็คิดถึง เพราะเราเพียงแค่คิดถึงเท่านั้น พอคิดได้อย่างนี้แล้วก็แปลกดีนะ ทำให้ใจผ่อนคลายและมีกำลังที่จะก้าวเดินต่อไปทันที
....ผิว์ความตายมาพราก....
มีแต่ความตายเท่านั้นที่จะพรากเธอออกไปจากหัวใจได้
ต่อนี้ไปหากจะคิดถึงก็คิดไป เพราะความคิดนั้นเป็นเพียงภาพมายา หากเราไม่ลุ่มหลงและติดกับดักแล้ว เราก็ไม่จำเป็นต้องทุกข์โศกหรือหมองเศร้าอีก รอจนวันที่ความตายมาถึงแห่งร่างกายของเราเท่านั้น ความทรงจำทั้งหมดก็คงจะหายไปทันที
11 พฤษภาคม 2549 11:02 น.
อนาลัย
ฝากความเสียใจไปกับท้องฟ้า
ฝากดวงดาราช่วยปลอบขวัญ
ช่วงคืนร้าวรานผ่านวัน
ช่วยสานฝันเธอฟื้นคืนพลัน
กับสายตาหม่นเศร้า
บอกกล่าวกับคำขับขาน
แม้เพียงหนึ่งน้อยคำกังวาน
ก็สะท้านสำนึกลึกซึ้งใจ
อย่าเศร้าเสียใจให้นานนะ
ฉันจะแอบใจส่งไปให้
กับสายลมสายน้ำที่ไหลไป
คือสายใจสายใยเราเหมือนเก่าเคย
ก่อนนี้อาจเป็นเพียงสายใจใสเช่นใยแก้ว
เปราะบางแล้วจึงแตกร้าวนานเกินเอื้อนเอ่ย
แผลเศษแก้วฝังบึ้งใจให้ละเลย
ก็ไม่เคยเลือนหายไปในความจำ
คงเป็นเพราะวาสนา ดลบันดาลเรามาพบกัน
คงเป็นเพราะความผูกพัน จึงแจ้งวันข่าวร้ายให้ได้รู้
ฝากความเสียใจไปกับสายลม
ช่วยประพรมความร้อนใจให้คลายเศร้า
ฝากคำห่วงใยไปกับแสงแห่งดวงดาว
ช่วยปลอบเธออย่าหมองเศร้าอย่าร้าวราน
คงเป็นเพราะโชคชะตา พลิกผันพาให้เราจากกัน
คงเป็นเพราะเคยผูกพัน ความร้าวรานจึงลึกล้ำจึงย้ำเตือน
ต่อจากนี้และคงต่อไป
คงจะจากกันไกลเหมือนเช่นเก่า
ฝากไว้เพียงสายใยในดวงดาว
คอยส่งข่าวและเฝ้าดูอยู่เหมือนเดิม
....พี่ชายบอกขอบคุณนะที่มางานแม่
....นั่นไงพ่อเคยเห็นไหม...ตอบเพียงว่าเคยเห็น
พี่ชายคงลืมไปแล้วว่า พ่อเคยหัวเราะที่เราแอบดูรูปพ่อในวัยหนุ่มสาว
พี่ชายเคยบอกว่า นี่รูปแม่ที่พ่อแอบถ่ายในวันที่พบเห็นแม่ครั้งแรก
วันนี้แม่จากไปแล้ว แต่พ่อยังคงนั่งอยู่ มีพี่ชายและครอบครัวอยู่ข้างๆ ขอบคุณบุญวาสนา ที่นำพาให้เราได้มารับรู้ ได้มากล่าวลาแม่...แม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันมานานนักหนาแล้ว
ขอให้วิญญาณของแม่มีแต่ความสงบสุข
ทุกข์ใดที่เกิดขึ้นในใจขอให้แม่คลายความห่วงใยและความกังวลลงเสีย หากเป็นทุกข์ที่เกี่ยวข้องกับความผูกพันของเรา ขอให้แม่สบายใจ เพราะเราต่างก็มีเส้นทางที่งดงามแท้จริงเป็นของเราเอง
หลับให้สบายนะแม่นะ.. ลูกสาวคนหนึ่งน้อยวาสนาที่จะได้กราบลาใกล้ๆ แต่ไม่ว่าจะจากไปอยู่ที่แห่งไหน ในใจอธิษฐานให้ทุกคนมีความสุขเสมอ..
กราบลาพ่อ และบอกลาพี่ชาย
เสียงแว่วๆมาอีกครั้งว่าขอบคุณนะ..ได้แต่หันไปโบกมือลา...
ไม่มีน้ำตา...เหมือนกับว่าตอนนั้นไม่มีความรู้สึกว่าเสียใจ แต่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า..ทำไมหัวใจจึงรู้สึกอ่อนล้านัก
..................เลยอยากเขียนบอกมาให้เพื่อนๆได้รับรู้...............
29 เมษายน 2549 03:31 น.
อนาลัย
สะดุ้งตื่นคืนวันฝันเศร้าเศร้า
ความปวดร้าวยังคงอยู่ไม่รู้หาย
ภาพวันเก่าเหมือนเล่าย้อนก่อนกลับกลาย
ฝันทำไม..ฝันร้ายร้ายที่คล้ายเดิม
เนิ่นนานนักหนาเกินจะเดินกลับ
ใยจึงรับรู้เห็นเหมือนเช่นเริ่ม
ไหนบอกว่าฝีกใจไม่เหมือนเดิม
ใยยิ่งเพิ่มความคำนึงลึกซึ้งรอ
จึงอยากตื่นลืมคืนวันที่ฝันเศร้า
ภาพก่อนเก่าเลือนหายไปได้ไหมหนอ
ให้สมที่ฝึกหนีไปไยรั้งรอ
ฝึกเพื่อขอให้เปลี่ยนใจไม่รักเธอ
แต่ยังย้อนรำลึกคิดถึงนัก
เพลงอกหักยังคงร้องก้องเสมอ
หลับเถิดนะหลับอีกครั้งอย่าหวังเจอ
หลับเพื่อเธอและฉันรอขอเปลี่ยนไป..
......ขอเปลี่ยนใจ..ไม่รักเธอ
หน้าส่วนตัว
939
