คิดถึงลูกพิมน้อยกลอยใจขวัญ ทุกคืนวันแม่ห่วงดวงสมร ทำงานหนักหรือเปล่าเจ้างามงอน เอื้ออาทรปราณีมีเมตตา
แม่เคยไปเยี่ยมพิมกอดอิ่มอุ่น เมตตาจุนเจือรักเป็นนักหนา ขยันงานเพื่อลูกผูกพันมา หลายปีกว่าเติบใหญ่ภูมิใจนวล
ขอคุณงามความดีที่ลูกสร้าง คุ้มครองกลางดวงใจไม่กำสรวล หนักแน่นดั่งแผ่นผาอย่าเรรวน กิเลสชวนตกต่ำอย่าทำไป แม่อยากให้ใกล้กายพอหายห่วง ลูกคือดวงใจภักดิ์รักผ่องใส ขอให้ลูกทำดีมีน้ำใจ เผื่อแผ่ให้สังคมสมเกิดมา กลางเดือนหน้าลูกพิมจะได้กลับบ้านค่ะ ลูกฝนอยู่กับพ่อแม่ทุกวัน พ่อแม่รักลูกเท่ากันค่ะ ลูกบอกว่ามีความสุขกับงานสอนวิชาlabชีววิทยาให้นักศึกษาปริญญาตรี และเรียนหนักเพราะอีก8เดือนจะจบแล้ว ลูกชอบอาหารทุกอย่างที่แม่ทำ แม่จำได้เสมอว่าลูกชอบอะไรบ้าง แหนมคลุกข้าวทอด
ข้าวมันไก่
ต้มจืดมะระหมูสับ
ก๋วยเตี๋ยวหมูสับ
ขนมจีนน้ำยา
ผัดไทกุ้่งสด
ปลาทูทอด น้ำพริกกะปิ
ปลานึ่ง
ขนมครก
กล้วยทอด
เค้กวันเกิดน้องฝนเมื่อเดือนสิงหาคมปีนี้ค่ะ
กิจกรรมที่ลูกๆชอบปฏิบัติค่ะ
งามธรรมชาติปานวาดฝันริมตลิ่งนั่งชมสายลมโบก ไร้ความโศกสุขใจในเพลงฝัน สายน้ำไหลระรื่นชื่นชีวัน แสงตาวันผันผ่านเบิกบานหทัย
หมู่แมกไม้ใบพลิ้วปลิวลอยร่วง งามโชติช่วงสุริยันต์ดั่งวันใหม่ เปรียบชีวิตงดงามตามทางไป สายน้ำไม่ไหลทวนหวลกลับมา
จดจำสิ่งสวยงามตามธรรมชาติ งามปานวาดตรึงจิตคิดฝันหา ความระทมทิ้งไปให้ลับลา สายน้ำพาความทุกข์ฝากสุขคืน
สายทางใดไหนเล่าเท่าสายธรรม ลึกซึ้งนำจิตใจไม่ขมขื่น สงบนิ่งปล่อยวางอย่างยั่งยืน แสนสดชื่นปลอบขวัญนิรันดร �� นอกจากชายทะเลแล้วบนเกาะยังมีแม่น่้ำสายเล็กๆไหลผ่านด้วยนะคะ� แสงตะวันตอนบ่ายเริ่มอ่่อนแรงลง ผิวน้ำกระเพื่อมเป็นระลอกลอยตามคลื่นลม ทำให้ต้องหยุดถ่ายภาพเก็บไว้ในความทรงจำค่ะ
�
ได้พบมิตรที่วัดนัดพบกัน ต่างคนฝันทำบุญหนุนศาสนา มอบน้ำใจไมตรีที่นานมา ห้าปีกว่ารู้จักและทักทาย ต่างขยันช่วยกันบำรุงศาสน์ ลดละปราศกิเลสเหตุเสียหาย ปลอดสุราพาสุขทุกข์วอดวาย หลีกอบายมุขสุขชีวัน ทุกนาทีมีค่าอย่าประมาท อย่าให้ขาดต่อบุญอบอุ่นขวัญ สร้างความดีสะสมบ่มทุกวัน นิพพานนั้นคือใจไร้ทุกข์มาร จับมือกันสรรค์สร้างทางสวรรค์ ในใจอันมั่นคงไม่หลงผ่าน ไม่หวั่นไหวทำดีที่ต้องการ ความเบิกบานสุขใจไร้มลทิน ท่ามกลางความงดงามของบรรยากาศในชนบท บนเกาะที่อาศัย ท้องฟ้าสีครามงามจับตา เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งดังราวกับจังหวะดนตรีที่ไพเราะระรื่นโสต นกนางนวลบินตามกันไปมาอย่างเริงร่าอารมณ์ เด็กน้อยน่ารักพากันก่อกองทรายเล่นอย่างสุขใจ ลมเย็นชายทะเลเห่กล่อมจิตใจของฉันให้ลอยล่องไปเรื่อยเปื่อยอย่างสงบ ชีวิตของฉันชอบเดินก้าวต่อไป ไม่เสียดายอาลัยในเหตุการณ์ที่ผ่านไปแล้ว ผิดเป็นครู เรียนรู้ที่จะอยู่ให้ได้อย่างเข้มแข็ง ท่ามกลางความคิดที่แตกต่าง แม้แต่ความเกลียดชังของคนที่ไม่รัก� ฉันอาจล้ม อาจลุก มีสุขทุกข์เป็นปกติ ไม่หวั่นไหวกับคำนินทาหรือก่นด่าของใคร แต่ฉันถือว่าเป็นกำไรของชีวิตที่มีรสชาด และนำแต่สิ่งที่มีประโยชน์มาแก้ไข ถ้าฉันทำให้ใครเดือดร้อนก็ต้องขออภัย เพราะมันไม่ได้ทำให้ฉันได้อะไรนอกจากความชังจากผู้อื่น ต่อไปฉันจะพยายามระวังให้มากขึ้น ระงับความโกรธ และขจัดมารที่เข้าครองจิตใจให้หมดไปก่อนที่จะแสดงความคิดออกมาเป็นคำพูด คนที่จิตใจหนักแน่นต้องรับได้ทุกสถานการณ์ถึงจะอยู่ในโลกใบนี้ได้ คนที่จะเป็นแม่คนได้ ถ้าไม่เข้มแข็งแล้วจะเลี้ยงดูปกป้องคุ้มครองลูกได้อย่างไร ชีวิตใช่มีแต่เสียงหัวเราะ รอยยิ้มได้ตลอดเวลา มีผิดมีถูกให้ได้เรียนรู้สู้ปัญหาทุกวัน มีสรรเสริญ นินทา มีขัดแย้ง มีโกรธชัง แต่ฉันก็ผ่านมันมาได้ด้วยความตั้งมั่นอย่างสุจริตคน ฉันไม่ข้องเกี่ยวกับอะไรที่ทุจริตผิดกฏหมาย คำคนไม่ว่าจะดีหรือร้ายในโลกไซเบอร์ไม่อาจทำให้ฉันหวั่นไหวได้ ดั่งสุภาษิตที่ว่า คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ วันนี้ฉันได้เข้าร่วมประชุมที่วัด ได้ทักทายยกมือไหว้ผู้ใหญ่หลายท่าน ฉันจะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่ อุตส่าห์นั่งแถวหลังสุดแล้ว แต่ผู้อาวุโสหลายท่านได้เรียกให้ไปนั่งที่โต๊ะประชุมกับคณะสงฆ์ ซึ่งฉันก็ดีใจที่มีคนเมตตาเห็นคุณค่า ทั้งที่ฉันเพิ่งเข้าวัดได้ไม่กี่ปี พระครูใหญ่มอบหมายให้ฉันสอนหนึ่งห้อง ให้ครูใหม่สอนหนึ่งห้อง ครูใหม่จบจากจุฬาฯสอบมาเป็นครูประจำการสอนภาษาไทยหนึ่งปี ฉันได้เสนอในที่ประชุมขอให้ครูใหม่สอนทั้งสองห้อง เพื่อที่ครูจะได้รู้จักเด็กทุกคน และฉันจะได้มีโอกาสเรียนรู้เทคนิคการสอนจากครูรุ่นใหม่ด้วย โดยฉันขอเป็นครูผู้ช่วยสอนทั้งสองห้อง ซึ่งทุกท่านเห็นด้วยกับข้อเสนอของฉัน นับว่าเป็นภาระกิจที่สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีอีกหนึ่งวัน ชีวิตพรุ่งนี้จะต้องได้พบอะไรบ้างฉันไม่กังวลให้หวาดกลัวหรือหวั่นเกรง ทุกปัญหาจะมีทางแก้ไขเสมอด้วยสติปัญญาและความสุขุมรอบคอบ อาจมีพลั้งพลาดบ้างไปตามอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลง แล้วมันก็จะผ่านไป อย่าไปยึดติดจนเกินไป ฉันไม่ได้หนีไปไหน ยังคงอยู่ตรงนี้ด้วยใจรัก ฉันยังคงมองเห็นความงดงามของโลกใบนี้ ฉันมองเห็นความดีที่ประทับใจของใครหลายคน ที่ฉันอาจไม่ได้เหลียวมอง หรือไม่ประทับใจมาก่อน เวลารักหรือไม่รักฉันจะปิดไม่มิด เหมือนหนังสือที่อ่านง่ายเปิดเผยตรงประเด็น แคร์ใครก็บอกตรงๆ ฉันอยากมอบกำลังใจให้คุณอัลมิตรา ส่งบุญที่ทำมาแบ่งปันให้เธอได้ปลอดภัยเพราะอ่านพบว่าเธอกำลังจะผ่าตัดอีกครั้ง ขอให้เธอปลอดภัย และอยู่คู่บ้านกลอนตลอดไป �
ตื่นเช้าไปทำงานการอาชีพ ดุจประทีปส่องทางกลางศักดิ์ศรี ซื่อสัตย์สุจริตคิดทำดี หน้าที่มีมั่นคงไม่หลงทาง สามีลูกผูกพันทุกวันรัก ชื่นทรวงนักรักแท้ไม่แปรห่าง แม่แข็งแรงพบธรรมนำเดินทาง อนงค์นางไม่ตกต่ำเพราะคำใคร เพราะฟ้าดินไม่สิ้นยุติธรรม ผ่านเคราะห์กรรมนำใจให้ผ่องใส มีเพื่อนกรุณาเมตตาใจ ลุกขึ้นใหม่ไม่ข้ามเหยียบตามกัน ยังคงอยู่คู่บ้านสานฝันต่อ แต่งกลอนพอสนุกปลุกความฝัน ทักทายไมตรีจิตมิตรสัมพันธ์ โลกสุขสันต์ด้วยอักษราภาษากลอน ขอบคุณฟ้าดินไม่สิ้นความยุติธรรม ชีวิตจริงพบแต่ความสุข เจริญก้าวหน้าในการงาน มีครอบครัวพร้อมหน้าสามีและลูก มีกัลยาณมิตรที่เมตตา ขอเดินหน้าทำความดีต่อไป เห็นกันได้ในชาตินี้ค่ะ ไม่มีใครทำให้ชีวิตใครตกต่ำได้นอกจากตนเอง
ชีวิตต้องสู้ รู้ปล่อยวาง สาวร้อยเอ็ดสำเร็จการศึกษา(ปี 2526) ปริญญาตรีอังกฤษจิตแจ่มใส สอบบรรจุเป็นครูอยู่พนมไพร (โรงเรียนพนมไพรวิทยาคาร ร้อยเอ็ด) โรงเรียนในบ้านเกิดเทิดแทนคุณ พี่ชายชวนไปนอกนิวยอร์คดู ได้เรียนรู้โลกกว้างทางเกื้อหนุน จากอายุยี่สิบห้าหน้าละมุน เก้าปีหมุนทางสู่คู่เมืองไทย ใช้เวลาสิบปีที่รักษา เทิดมารดาด้วยรักไม่ผลักไส มะเร็งร้ายพ่ายแพ้จากแม่ไป ครอบครัวให้เดินต่อขอลูกเรียน รอบที่สองกลับมาหานิวยอร์ค งานเมืองนอกลำบากหากผันเปลี่ยน อดทนสู้เพื่อลูกปลูกพากเพียร เก้าปีเรียนไม่หยุดรุดเร่งไป จากม.สองลูกเรียนเพียรศึกษา จบปริญญาสาวน้อยพลอยสดใส ได้ทุนเรียนต่อโทโอ้ดีใจ ทำงานไปเรียนให้ได้วิชา อยากเรียนแพทย์สอบต่อรอฟังผล ขออดทนต่อไปไม่หยุดหนา นำความรู้กลับบ้านงานพัฒนา ขอลูกยาก้าวไปใฝ่กรรมดี สิบแปดปีมีทุกข์สุขไม่ท้อ นิวยอร์คหนอชะตามารศรี มีงานทำมั่นคงทรงความดี พรุ่งนี้มีอะไรไม่หวั่นครวญ คู่ชีวิตไปไหนขอไปด้วย หน้าที่ช่วยกันไปไม่กำสรวล เกิดแก่เจ็บตายไปไม่รัญจวน ชีวิตล้วนกฏแห่งกรรมทำกันมา ชีวิตนี้ลิขิตเองไม่โทษใครหรือสิ่งใด ถ้าไม่ลาออกจากครูที่ได้บรรจุครั้งแรกตอนอายุ 24 ป่านนี้คงได้ดีเหมือนเพื่อนรุ่นเดียวกัน ถ้าไม่ลาออกจากกสท. ป่านนี้คงอยู่ในกทม. มีบ้านในซอยวัชรพล ถ้าไม่ลาออกจากชีวิตครูรอบสอง ป่านนี้คงได้เป็นแม่บ้านปลัดอบต.กับเป็นข้าราชการครู เพราะเป็นคนที่เบื่อง่าย ไม่อดทน หรือเพราะคงมีกรรมที่ต้องมาชดใช้ในนิวยอร์คอีก ทำให้ได้กลับมานับหนึ่งใหม่ที่นี่ด้วยความลำบากในปี2546 จากรายได้ชั่วโมงละ 7เหรียญ จากร้านซักผ้า ร้านอาหาร ผู้ช่วยพยาบาลจนสอบได้งานราชการไปรษณีย์ในปี2550 ปัจจุบันได้ระดับ6 งานราชการต่างแดนได้เป็น Supervisor ตอนอายุ52 ไม่มีอะไรที่ได้มาอย่างง่ายดาย ชีวิตมีทั้งกลีบกุหลาบและขวากหนาม นิสัยปากจัดกัดไม่ยอมใครง่ายๆ อะไรที่ผิดกฏหมายจะไม่่ทำเด็ดขาด อะไรที่ไม่ถูกต้องจะต่อต้านสุดฤทธิ์ แพ้ชนะไม่สำคัญ� ถ้าผิดก็ยอมรับผิด ขออโหสิกรรม ขออภัย ไม่อภัยก็แล้วไป ชีวิตต้องก้าวต่อไป จะตายเมื่อไหร่คงห้ามไม่ได้ ขอให้ซื่อสัตย์ ไม่เอารัดเอาเปรียบใคร ทำงานตามหน้าที่ มีจนมีเก็บตามประสา ทำบุญกุศลตามอัตภาพ� อย่างน้อยก็ยังมีครอบครัวที่รักกันอย่างจริงใจ ไม่โหยหาอดีต ไม่หวาดกลัวอนาคต� ทำปัจจุบันให้ดี สบายใจ อะไรจะเกิดก็คงห้ามไม่ได้ค่ะ รู้ปล่อยวาง ไปตามทางที่ควรเป็นไปเพียงใจสงบพบธรรม ขออโหสิกรรม ถ้าได้เคยล่วงเกินท่านใด ไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับใครในเรื่องส่วนตัว ขออภัยอีกรอบ ไม่หนีไปไหนค่ะ เพราะรักบ้านนี้ ไม่ยึดติดใคร ขอแต่งกลอนตามใจปรารถนา ที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนอีกค่ะทำบุญกับใครไม่เทียบเท่าทำให้กับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดค่ะ อย่าทอดทิ้งท่านในยามที่ท่านเจ็บป่วย ความกตัญญูจะช่วยให้ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้
หน้าส่วนตัว
5755
