30 กรกฎาคม 2555 18:51 น.
อนงค์...นาง
แม่มีเพื่อนสนิทคิดผูกดอง
เรือล่มในหนองทองไม่ไปไหน
ต่างคนมีลูกรักปักดวงใจ
ปีเดียวให้กำเนิดเกิดพร้อมกัน
วันใดลูกเรียนจบพบโลกกว้าง
สองแม่วางวิวาห์พาสุขสันต์
หวังลูกชายหญิงเราเข้าใจกัน
ครองคู่ขวัญร้อยรักสลักฤทัย
ใจพ่อแม่ต่างชอบมอบสมบัติ
วิชาถนัดศึกษาพาแจ่มใส
คุณธรรมเรียนรู้ดูตามวัย
กรรมดีให้ปฏิบัติอย่างชัดเจน�
เวรกรรมใดไม่ก่ออย่าท้อถอย
บาปบุญคอยตามไปใครย่อมเห็น
เชื่อผู้ใหญ่ไว้บ้างห่างลำเค็ญ
น้ำร้อนเย็นอาบก่อนสอนกันไป
ใจอยากคลุมถุงชนปนเสรี
หนุ่มสาวมีความคิดจิตผ่องใส
สาวไบโอหนุ่มวิศวะจะเลือกใคร
สองแม่ไม่อาจขัดจัดวิวาห์
เพื่อนสนิทของอนงค์นางมีลูกชายเกิดก่อนลูกสาวคนโต 8 เดือน เราสัญญากันไว้ว่าจะให้ลูกของเราแต่่งงานกันเมื่อถึงวัยอันสมควร
เคยพบกันตอนเด็กๆ
แต่ลูกสาวยังไม่อยากแต่งงาน อยากเรียนต่อ
ฝ่ายชายนั้นพร้อมแล้ว พ่อแม่ไม่บังคับค่ะ การแต่งงานต้องเกิดจากความรัก ความศรัทธา คนสองคนต้องยินยอมพร้อมใจ ลูกสาวบอกว่าเงินไม่สำคัญเท่าหัวใจ ทำงานหาเองได้ แม่อยากให้พบกัน ศึกษากันก่อน ค่อยตัดสินใจ ฝ่ายชายเรียนโทที่อังกฤษ ฝ่ายหญิงเรียนโทที่อเมริกา กลางปีหน้ารับปริญญา จะให้พบกันที่เมืองไทย เกิดปี 2532ทั้งคู่ค่ะ สองแม่อยากเป็นยายจะได้อุ้มหลานเร็วๆ วัยนี้สำหรับผู้หญิง สรีระร่างกายสมบูรณ์พร้อม เรียนจบพร้อมกัน ไม่รู้ว่าจะเป็นเนื้อคู่กันหรือเปล่าค่ะ
25 กรกฎาคม 2555 00:15 น.
อนงค์...นาง
แค่คนแก่ขีดเขียนบทเรียนคู่
ต่างเรียนรู้กันไว้ใจหนุ่มสาว
รุ่นป้ายังมีคู่อยู่เคียงดาว
ลูกโตสาวยังรักและภักดี
มีความจริงเล่าไปไม่เคยกัก
เหมือนลูกรักของตัวไม่กลัวหนี
คำคนแก่ไร้ค่าอย่าพาที
หนุ่มสาวมีโลกฝันนั้นสวยงาม
ตามกันรุมว่าบ้าน่าหัวร่อ
พวกตนหนอแสนดีอย่าผลีผลาม
อย่าอวดเก่งเจ้าที่มีพวกตาม
แก่อย่าลามพวกเขาเข้ากันคลอ
ก็เพราะกฏแห่งกรรมนำชีวิต
ใครถูกผิดฟ้ารู้เชิดชูหนอ
สร้างกรรมดีต่อไปไม่รั้งรอ
มารุมต่อคนแก่แพ้ภัยกัน
พันต่อหนึ่งสู้ไปไม่หวาดกลัว
ความดีชั่วใครมีอย่าหนีหัน
แม้มีคนเข้าใจหนึ่งเสียงพลัน
สวรรค์นั้นเมตตาอย่าหวั่นตรม
พรหมอินทร์ท่านกรุณาอย่าลบหลู่
ทำดีสูู้ต่อไปได้สุขสม
ใครว่าหลงอัตตาอย่าระทม
ชาตินี้ชมชื่นใจในกรรมดี
23 กรกฎาคม 2555 17:54 น.
อนงค์...นาง
สถาบันครอบครัวหัวใจมนุษย์
คงจะหยุดเติบโตโอ้อนาถ
ความรักใช่ครองคู่อยู่วิวาท
หากพลั้งพลาดสาดโคลนโยนทันที
มีคู่ครองไม่รักมักไม่รอด
ขาดรักจอดจบกันหันหน้าหนี
สร้างปัญหาสังคมทับถมทวี
ลูกไม่มีพ่อแม่ดูแลใจ
ใครขวางเขาว่าบ้าน่าสมเพช
แสนสังเวชตามกันฝันสดใส
ไร้ศีลธรรมมีภูมิต้านทานใจ
ตามกันไปสังคมล้มละลาย
คล้ายมนุษย์คงใกล้อวสาน
เพราะลูกหลานทำตนจนใกล้สาย
รักสนุกสูญพันธ์กันวอดวาย
ครอบครัวรุ่นสุดท้ายชายหญิงไทย
23 กรกฎาคม 2555 00:59 น.
อนงค์...นาง
วางตนไว้เหนือชายว่าร้ายหนอ
สูงส่งรอเนิ่นนานพาลหงอยเหงา
เพราะเหตุใดชายเมินเกินตามเงา
องุ่นเดาว่าเปรี้ยวเข็ดเขี้ยวเกิน
เมินศรัทธาต่อชายอย่าหมายสูง
ดั่งนกยูงรำแพนแดนหงส์เหิร
มองหญิงอื่นว่าด้อยน้อยประเมิน
สามีเพลินตัณหาน่าเวทนา
อย่าเหมาว่าชายชั่วมั่วไปหมด
เป็นตามกฏแห่งกรรมทำไว้หนา
อันหญิงดีมีคู่ดูงามตา
ลูกผัวพามีสุขทุกข์ผ่อนคลาย
กายใจมีเพื่อนแท้ยามแก่เฒ่า
เจ็บป่วยเฝ้าดูแลหวังแม่หาย
ไม่ลำบากหาเพื่อนเยือนมากมาย
ญาติเหนื่อยหน่ายออกปากลำบากใจ
ใครยังโสดอย่าโกรธคนมีคู่
ซ้ำเติมดูเขาแย่แก่ผลักไส
อยากเห็นเขาตกต่ำให้ทำใจ
ผัวมีใหม่สักวันฉันยินดี
มีจิตใจแบบไหนถ้าไร้คู่
องุ่นดูเปรี้ยวไปใคร่หลีกหนี
มะนาวหวานถูกใจขอชิมที
โสดไม่มีใครเลือกเปลือกนอกงาม
สมมุติว่าถ้ายังโสดแล้วคิดแบบนี้ เขาเรียกว่า องุ่นเปรี้ยวมะนาวหวาน
มีคนโสดอีกมากที่เห็นคุณค่าของความรัก ไม่่่่ประเมินความรักของหญิงชายให้ต่ำเกินไป
มองดูคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่ด้วยความศรัทธา เชื่อว่ารักแท้มีจริง
อยู่ครองคู่กันจนแก่เฒ่า เชื่อว่าสักวันเขาจะได้พบความสุขแบบนั้นแน่นอน
คนที่มีอคติ ยกเอาคู่ที่หย่าร้าง มีปัญหามาเป็นแนวทางว่าชายหญิงต่างเลว
เหมือนกันไปหมด ยกตนว่ามีบุญกว่าเขา เชื่อว่าเขาจะไม่มีวันได้พบรักแท้จากใคร เพราะจิตใจไม่ศรัทธาในความรัก คิดอย่างไรก็มักได้พบอย่างนั้น
เป็นสัจธรรมที่แท้จริงค่ะ
20 กรกฎาคม 2555 20:24 น.
อนงค์...นาง
ท้องนางามยามอุษาฟ้าเริ่มสาง
สายฝนพร่างพรมดินรินชุ่มฉ่ำ
วสันต์เยือนชาวนามาปักดำ
หว่านกล้าทำนากินไม่สิ้นใจ
ไล่วัวควายจากคอกออกไปด้วย
ไถนาช่วยทุกวันฝันสดใส
ได้หญ้าฟางเคี้ยวเอื้องประเทืองใจ
คอยรับใช้ชาวนาน่าชื่นชม
ลมแดดฝนบนฟ้าอย่าทำร้าย
ท้องนาได้พึ่งพาคราหว่านสม
ข้าวออกรวงเต็มทุ่งรุ่งภิรมย์
เคียวเกี่ยวคมสมหวังพลังใจ
ในหมู่บ้านแม่ฉันนั้นพอเพียง
ชาวนาเลี้ยงตนได้ให้สดใส
ลูกหลานรับราชการงานภูมิใจ
ทำนาในยามว่างสร้างครอบครัว
กลัวนาร้างทำกินไม่สิ้นหวัง
เลิกงานยังลงนาฟ้าสลัว
ตื่นแต่เช้าทำนาไม่น่ากลัว
ขยันกลัวไปไยคงไม่ตาย
ขายข้าวได้เงินพอไม่ท้อจิต
ไม่ทำผิดกติกาไม่มาสาย
เลิกงานตรงเวลาไม่น่าอาย
ทำนาได้ด้วยแรงแห่งพลัง
ชีวิตจริงของชาวนาที่บ้านเกิด แต่ละครอบครัวมีนาไม่มากมายแค่พอทำกิน
การให้การศึกษาแก่ลูกหลาน จนจบตามที่ถนัด สอบบรรจุได้เป็นครู ตำรวจ ��
แพทย์ พยาบาล มีอาชีพตามความถนัด แต่ยังรักษาที่นาของครอบครัวไว้เหมือนเดิม เป็นชาวนาที่ทำนาเป็นอาชีพที่ทำไปกับงานประจำ บางคนกว่าจะได้ย้ายกลับบ้านเกิดต้องไปทำงานต่างจังหวัด โยกย้ายไปมาจนเมื่อมีตำแหน่งว่างจึงได้ย้ายกลับบ้านเกิด รุ่นหลานของแม่มีหลายคนค่ะที่มีชีวิตแบบนี้ ถ้าอดทนรู้จักรอคอยแล้ว สักวันฝันเป็นจริง ทำนาอย่างเดียวไม่ใคร่มีแล้วค่ะ ส่วนมากลูกหลานมีการศึกษาได้ช่วยสังคมตามหน้าที่ แต่ขยันเพิ่ม ฤดูทำนาก็ลงนากันแต่เช้ามืด เลิกงานก็ลงนา มีเงินเดือนรองรับ
ข้าวไม่ต้องซื้อ ขายข้าวได้เงินเพิ่ม หลานสาวคนหนึ่ง ยายเป็นพี่สาวของแม่อนงค์นางคือเป็นป้า แต่งงานกับนายร้อยตำรวจหนุ่ม ตัวเองสอบบรรจุครูได้ที่ปราจีนบุรี สามีอยู่ภูเก็ต ย้ายไปโคราช ตัวเองขอย้ายมาลงที่ยโสธร
ใกล้บ้านเกิดที่สุวรรณภูมิ ร้อยเอ็ด สามีได้ยศพันตำรวจตรี ได้ย้ายมาลงที่อำเภอเมืองร้อยเอ็ด เดือนที่แล้ว ภรรยาก็ได้ย้ายมาลงที่ตำบลบ้านเกิดเพราะมีครูเกษียณ แฮปปี้เอ็นดิ้ง สามีอยู่บ้านพักตำรวจ กลับบ้านหาลูกเมียห่างกันแค่ห้าสิบกิโลเมตร หลานสาวคนนี้ก็ได้อยู่กับแม่และลูกชายสองคน พ่อเสียชีวิตแล้ว อายุหลานแค่สามสิบกว่าค่ะ ที่นามรดกยังอยู่ครบ เป็นชาวนาอย่างเดียวอาจล้มละลายหมดตัวได้เพราะอากาศฝนฟ้าไม่ตกตามฤดูกาล บางปีน้ำท่วม ถ้าขาดการศึกษา พากันไปทำงานตามสถานเริงรมย์ ไม่น่าสนับสนุน อยากให้รัฐมีตำแหน่งราชการเปิดรับมากกว่านี้ เพราะจบปริญญามาตกงานมากมาย ไม่มีงานทำ กลับบ้านไปทำนา เป็นแค่ในฝันค่ะ ดอกเบี้ยธกส. ที่พ่อแม่กู้มายังรออยู่ เห็นใจคนที่เข้ามาสร้างตนในเมืองหลวงทุกคน การประกันราคาข้าวก็มีทุกรัฐบาล แต่คนที่รวยคือนายทุนเจ้าของโรงสี
อนงค์นางซื้อข้าวหอมมะลิจากไทยกิน ยี่ห้อเดียวกันบางถุงไม่ใช่ข้าวมะลิแท้ เป็นข้าวพันธุ์อื่นปนมาด้วย ฝรั่งคงแยกไม่ออกว่าแบบไหนปลอมหรือจริง นี่คืออีกหนึ่งปัญหาค่ะ
หน้าส่วนตัว
1654
