29 กันยายน 2554 15:43 น.
อนงค์นาง
ขอบคุณที่ดูแลแม้ไม่สาว
รักยืนยาวคู่ใจหาใดเหมือน
ไม่เคยบ่นสักคำไม่ย้ำเตือน
ให้เกียรติเหมือนนาีรีที่รักจริง
ยามเจ็บป่วยรักษาไปหาหมอ
คอยพะนอเอาใจให้ทุกสิ่ง
ตั้งแต่หัวจรดเท้าเฝ้าแอบอิง
รักมอบหญิงภรรยาน่าภิรมย์
เป็นคู่บุญหนุนสร้างทางชีวิต
เป็นคู่คิดสนิทใจไม่ขื่นขม
เป็นสามีแสนดีที่ชื่นชม
ไม่ทับถมถากถางบนกลางใจ
จะหาดีกว่านี้ไม่มีแน่
รักจริงแท้ให้กันนั้นสดใส
กาลเวลาเนิ่นนานผ่านพ้นไป
สองดวงใจคู่ขวัญนิรันดร
ขอบคุณฟ้าที่ส่งเธอมาให้ฉัน ถูกเสป้คทุกอย่าง
ยังหนุ่มแน่น เิอาใจเก่ง ทำงานดีมีความรับผิดชอบ
รัีกลูกรักเมีย ไม่ขี้บ่น คอยให้กำลังใจเสมอ
ให้เงินเดือนทุกบาททุกสตางค์ ยิ่งนานไปยิ่งรักกัน
โรแมนติคมากกว่าตอนแต่งงานใหม่ๆ จนลูกโตแล้วก็ยังรักไม่คลาย ไม่ใช่เพราะร่างกาย แต่เพราะความดีที่ต่างคนต่างมอบให้กัน
แต่งงานตั้งแต่เขาอายุยังเป็นหนุ่มน้อย จนเป็นหนุ่มใหญ่วัย 44 มีอุปสรรคมากมายกว่าจะลงตัวได้ในวันนี้ นับว่าเป็นคู่แท้แล้วค่ะ
ฉันนั้นโชคดีที่สุด ไม่จำเป็นต้องไปเอาอกเอาใจ ให้ใครมารัก
ใครจะชังก็ช่างเขา คนใกล้ตัวรักและเห็นค่านั้นเพียงพอแล้วค่ะ
คนอื่นหมื่นแสนจะรักหรือเกลียด ก็แล้วแต่ใจเขา
เพราะใจเรานั้นไม่เคยเดียวดาย ทำดีได้ดีมีคู่ดี
นี่คือกฏแห่งกรรม
วันอาทิตย์นี้เราจะได้ค่าแรงที่ทำงานพิเศษจากร้านซักผ้าเมื่ออาทิตย์ก่อน เราจะนำไปบริจาคผ่านสถานกงสุลไทยในนิวยอร์ค ร่วมสมทบช่วยคนไทยที่ประสบความเดือดร้อนจากน้ำท่วมที่เมืองไทยค่ะ
วันเสาร์เราจะไปทำบุญที่วัดถวายข้าวสารและน้ำดื่ม บริจาคค่าน้ำค่าไฟบำรุงวัด ฉันจะได้เรียนตัดชุดผ้าไหมไทย ไว้่ใส่ในงานวันเฉลิมพระชนมพรรษาที่ใกล้จะถึงนี้ ชีวิตนี้พอเพียงแล้วค่ะ
15 กันยายน 2554 14:20 น.
อนงค์นาง
ระบบการประกันสังคมนั้น
ทุกชีวันได้สิทธิไม่คิดหนี
สะสมหน่วยได้รับทรัพย์พอมี
เลี้ยงชีวีจนกว่าลาโลกไป
ขยันทำงานไว้ได้ดีแน่
พอวัยแก่ชราหน้าสดใส
ทำความดีเลี้ยงตนผลภูมิใจ
พึ่งตนได้ไม่รอขอใครกิน
เสียภา๊ษีทุกปีมีคุณค่า
หักเงินมาเก็บให้ใจถวิล
สวัสดิการได้รับมีทรัพย์กิน
อย่าดูหมิ่นเงินน้ิอยค่อยเลี้ยงตน
พึ่งตนเองดีกว่าอย่ารอช้า
ซื่อสัตย์พามั่งมีดีฝึกฝน
ตื่นทุกวันสู้งานมารผจญ
จงอดทนผลลัพธ์อยู่กับตัว
ช่วยสามีเลี้ยงลูกผูกความรัก
ปลายจวักเอาใจใส่ลูกผัว
ทำตัวอย่างลูกเห็นไม่เมามัว
ไม่เกลือกกลั้วอบายมุขสุขนิรันดร์
ทางวัดขอให้ช่วยอาสาสอน
เด็กไทยอ่อนภาษาตามหาฝัน
ภาษาไทยมีค่าอย่าทิ้งกัน
ทำบุญนั้นฉันชอบขอขอบคุณ
ฉันจบเิิอกอังกฤษขอคิดก่อน
ด้วยบังอรไม่ถนัดวัดเกื้อหนุน
มีตำราศึกษาพาทำคุณ
ฉันจึงวุ่นว้าใจใคร่คิดดู
อยากสอนทำอาหารงานถนัด
โรงเรียนวัดใกล้เปิดเกิดอดสู
ตัดสินใจอย่างไรไตร่ตรองดู
ฉันต้องสู้จนกว่าลาโลกไป
ทุกปีจะได้รับจดหมายจากสำนักงานประกันสังคมแจ้งว่า มีคะแนนสะสมจากการทำงานเสียภาษีให้รัฐเท่าไหร่แล้ว เมื่อเกษียณจะได้รับเงินบำนาญเดือนละเท่าไหร่ มากน้อยตามรายได้แต่ละปี
ตอนนี้ฉันอายุ 51 ปี ถ้าหยุดทำงานวันนี้ ตอนอายุ 62 จะได้รับ
เืดือนละ 689 เหรียญ ถ้าทำต่อไปจนถึงอายุ 67 จะได้รับเืดือนละ 1,134เหรียญ อายุ 70 ปีจะได้รับเืดือนละ 1,522 เหรียญ
ปี 1994-2003 ฉันกลับไปทำงานเมืองไทย เป็นเลขาฯให้เจ้าของโรงเรียนเซ็นต์เทเรซ่า หัวหมาก สอนอังกฤษที่โรงเรียนพระมารดานิจจานุเคราะห์ สอบบรรจุเข้าทำงานการสื่อสารแห่งประเทศไทย สอบบรรจุเป็นข้าราชการครูกรมสามัญศึกษา ได้ดูแลรักษาแม่จนหายป่วยในเวลาสิบปี
ปี 2004-2006 ทำงานร้านซักผ้า ดูแลคนป่วย ร้านอาหาร รายได้น้อยก็อดทน ทำวันละสามแห่ง ไม่เลือกงาน พอสอบบรรจุงานราชการของรัฐบาลกลางได้ รายได้ดีกว่าสามเท่า เขาตรวจสอบประวัติการทำงานย้อนหลังสิบปี รวมที่เมืองไทยด้วย ไม่เคยเสียหาย ไม่เคยทุจริต ร่างกายแข็งแรง ต้องตรวจเลือด ตรวจทุกอย่างจากหมอ พยาบาลของเขา โชคชะตาเมตตาคนที่ทำความดีเสมอ
รายได้ปัจจุบันพอเพียงอยู่ได้ตามอัตภาพ หักภาษีหักทุกอย่างแล้ว ได้รับเช็คสองใบต่อเดือนใบละ 1024.95 เหรียญ
ฉันยังมีภาระต้องช่วยสามีส่งเสียลูกคนเล็กที่ ตอนนี้อยู่เกรด 9 อีกสี่ปีจะจบม.ปลาย เข้ามหาวิทยาลัยอีกสี่ปี ลูกคนโตจะเรียนต่อแพทย์หลังจากได้รับปริญญาโทในปีหน้า ต่ออีกสี่ปี ลูกหาเงินหาทุนเรียนเองได้ ฉันต้องทำงานอย่างน้อยอีกแปดปี
ทางวัดขอให้เป็นครูอาสาสมัครสอนภาษาไทยให้นักเรียนของโรงเรียนวัด เพราะเห็นว่าฉันจบปริญญาทางการสอนมาโดยตรง สื่อสารกับเด็กได้ทั้งไทยและอังกฤษ
ฉันลาออกจากครูที่เมืองไทยเพราะไม่ถนัดสอนภาษา ฉันเรียนมาผิดทาง ฉันอยากสอนคหกรรม หรือฟ้อนรำ แต่ฉันไม่มีวุฒิทางนี้ ฉันไม่อยากขาดความสุขในการสอน อยากทำบุญช่วยวัดแต่ไม่สันทัด ฉันจะทำอย่างไรดี ท่านผู้รู้ครูสอนภาษาไทย กรุณาแนะนำให้ฉันด้วย ถ้าอะไรที่ทำไม่ได้ดีที่สุดแล้ว ฉันไม่อยากทำเลยค่ะ ฉันอยากไปทำบุญที่วัดอย่างสงบ สบายใจ ถ้าให้ฉันสอนทำอาหาร ขนมไทย ฉันจะรับทันที
ชีวิตนี้่สาบานได้ว่าไม่เคยต้องทำศัลยกรรมบนใบหน้าหรือส่วนใดในร่างกาย ความดีที่สะสมบุญมานั้น ทำให้อ่อนกว่าวัยได้เองค่ะเพื่อนๆ
เงินทองไม่สำคัญเท่าความดีที่สะสม ทำดีได้ดี เงินมีมาเองค่ะ
คุณธรรมนั้นสำคัญที่สุด ไม่ว่าชาติไหนจะไม่จ้างคนไม่ดี ไม่มีความรับผิดชอบให้ทำงาน ต้องขยัน อดทน พัฒนาตนและงานอยู่เสมอ อย่าเกียจคร้าน
14 กันยายน 2554 06:54 น.
อนงค์นาง
พ่อแม่ลูกไปทำบุญในวันสารท
จิตใจปราศกิเลสเหตุเศร้าหมอง
ทุกคนต่างสำรวมร่วมประคอง
จิตใจผ่องอิ่มบุญหนุนความดี
ลดละเลิกความชั่วไม่มัวเศร้า
บางคนเอาแต่เที่ยวหลงแสงสี
ยามค่ำคืนตื่นตายามราตรี
เหล้าบุหรี่นารีมีข้างกาย
อยู่ในวัดสวดมนต์คนฟังเทศน์
ต่างประเทศคือศูนย์รวมหลากหลาย
ต่างอาชีพพบกันทั้งหญิงชาย
พูดคุยได้มากมิตรต่างคิดดี
เหตุใดต้องมีพิธีสารทไทย
เป็น การแสดงความกตัญญูกตเวที ต่อบรรพชนผู้มีพระคุณ เพราะเชื่อกันว่า ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว จะมีโอกาสได้กลับมารับส่วนบุญจากญาติพี่น้องที่ยังมีชีวิตอยู่ และญาติจะได้รับส่วนบุญได้เต็มที่ มีโอกาสหมดหนี้กรรม ได้ไปเกิด หรือมีความสุข
ได้ แสดงความเอื้อเฟื้อให้แก่เพื่อนบ้าน เป็นการผูกมิตรไมตรีกันไว้ เนื่องจากชาวบ้านจะทำขนมกระยาสารทไว้แจกจ่ายกันตามหมู่บ้าน บ้านใกล้เรือนเคียง ทำให้ได้พบปะกัน
เป็นการแสดงความเคารพ และอปจายนธรรมแก่ผู้หลักผู้ใหญ่
เป็นการกระทำจิตใจของตนให้สะอาดหมดจด ไม่ตกอยู่ในอำนาจแห่งความโลภ ขจัดความตระหนี่ได้
เป็นการบำรุง หรือจรรโลงพระพุทธศาสนาให้มั่นคงสืบไป
เป็น แสดงความกตัญญูต่อพระแม่โพสพ หรือผีไร่ ผีนาที่ช่วยรักษาข้าวกล้าในนาให้เจริญงอกงามดี เนื่องจาก สังคมไทยเป็นสังคมเกษตรกรรม การทำนาเป็นอาชีพหลัก ในช่วงเดือน 10 นี้ ข้าวกล้ากำลังงอกงาม และรอเก็บเกี่ยวเมื่อสุก จึงมีเวลาว่างพอที่จะทำบุญเพื่อเลี้ยงขอบคุณตอบแทน
สุขใจที่สามีพาเข้าวัดทำบุญค่ะ เพราะผลบุญที่ได้ทำ เขาจึงเปลี่ยนใจจากที่ไม่อยากเข้าวัดในวันหยุด กลับกลายเป็นคนชวนลูกเมียไปใส่บาตร และช่วยคิดเมนูอาหาร พากันไปซื้อน้ำดื่มถวายวัด
คนไทยที่เดือดร้อน ตกงาน บางคนไร้ที่อาศัยก็ได้วัดเป็นที่พึ่ง มีข้าวปลาอาหารพอประทังชีวิตได้ ช่วยงานวัดเป็นค่าตอบแทน นี่คือน้ำใจคนไทยในต่างแดน ทุกคนมาด้วยเหตุผลต่างกัน แต่เมื่อเข้าวัด ต้องสำรวม ทั้งกาย วาจา ใจ ต้องทำแต่ความดี อาสาร่วมกัน แล้วความดีนี้จะติดตามตัวไปที่บ้าน ทำให้เราไม่กล้าทำบาปเลยค่ะ ถ้าคนเรารักษาศีลห้าได้ทุกขณะจิต ชีวิตสงบสุข ไม่ต้องร่ำรวยมากมาย แค่พอเพียง ครอบครัวอบอุ่น ก็พอแล้วค่ะ สงเคราะห์คนใกล้ คนในครอบครัวให้ดี ไม่ให้มีปัญหา
อาหาีรที่วัด ญาติโยมทำมาบริจาคร่วมกัน มีขันวางไว้ให้ใส่เงินบริจาคตามศรัทธา
พาลูกไปแข่งขันดนตรีวง Chamber Orchestra ต่างรัฐค่ะ ที่Maryland ลูกเรียนสีไวโอลินเป็นวิชาเลือก การซ้อมดนตรีช่วยให้มีสมาิธิในการเรียนวิชาอื่นๆด้วยค่ะ
ลูกคนเล็กใส่กระโปรงสีดำ ผมยาวหยักศกค่ะ
ลูกไม่ค่อยถนัดกีฬากับศิลป เลยเลือกเรียนวิชา NJROTC (Navy Junior Reserve Officers Training) สอนการเดินสวนสนามของทหารค่ะ ต้องใส่เครื่องแบบ มีกิจกรรมช่วยชุมชน เดือนหน้าจะมีกิจกรรมเข้าค่ายกับทหาร แม่นางจะไปด้วย จะวิ่งไหวหรือเปล่ายังไม่รู้เลยค่ะ ทำงานราชการดีตรงที่มีวันลาสะสมให้เิดือนละแปดชั่วโมง แม่นางตามลูกไปได้เพราะใช้วันลากิจที่สะสมไว้ พ่อบ้านไปไม่ได้ค่ะ ไม่ค่อยตรงกับเสาร์อาทิตย์ ทำกับเอกชน สวัสดิการจะต่างกัน ถ้าเป็นกิจกรรมของลูก ทางหน่วยงานจะสนับสนุนตลอดค่ะ
ผัดแตงกวาใส่ไข่
ต้มยำหัวปลาsalmon
เป็ดย่างจานนี้ ลูกสาวซื้อมาฝากตอนกลับบ้านค่ะ
เรายังใช้รถคันเก่าเหมือนเดิม ปี 1982 และ 1992 โต๊ะนั่งเย็บจักร งานเย็บปักถักร้อยของฉัน เปิดหน้าต่าง เวลาพ่อลูกกลับบ้านจะได้เห็น
หน้าส่วนตัว
1625
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอนงค์นาง
