5 ธันวาคม 2550 01:42 น.
ห่อหมก
วันนั้น...
ถามหัวใจ ตัวเอง หลายครั้งหลายครา
ว่าแน่ใจนะ จะละ ทุกสิ่งสิ้น
งานที่ชอบ ที่ต้องหอบกาย ไปไกลถิ่น
และเสียงพิณ ที่ใจจด มาเนิ่นนาน
คืนและวัน ผันผ่าน มาเป็นปี
จวบวันนี้ ที่หัวใจ ดั่งไร้ฝัน
งานดำเนิน เดินบนดิน อย่างสามัญ
เช้าออกบ้าน เย็นกลับเรือน เหมือนทั่วไป
หลายครั้ง บางครา ก็สับสน
นี่หรือคน นี่แหละคน นี่ใช่ไหม
รัก..ภาระ ใยต้องมา กำหนดใจ
ว่าต้องทำอะไร อย่างไร ดีไม่ดี
วันนี้..
บอกหัวใจ ตัวเอง หลายครั้งหลายครา
ก็เลือกแล้วน่ะ อย่าคิดมาก จงทำตามหน้าที่
บางอย่างเท่านั้น ที่มันหายไป อย่าได้ใยดี
เพราะที่อยู่ตรงนี้ คือชีวิตที่แท้ และความรักที่จริงใจ
3 ธันวาคม 2550 10:44 น.
ห่อหมก
หลายวัน ที่ห่างหาย .. ไป
คิดถึงมากมาย..ทุกคน
บทกลอน เคยได้ยล
ไม่ได้อ่าน.. คิดถึงจัง
การเดินทาง ของคนจร
ความเดือดร้อน ไม่มีตังค์
มากมาย ถ้อยเอ่ยอ้าง
ทั้งที่ ไม่รู้อ้างทำไม
ลึกๆ ในใจ ดวงนี้
ไม่รู้สิ ดูวุนวาย
ยามเหงา ยามร้าวใจ
ได้มาอ่าน ผ่อนคลายดี
เหตุนี้..มั๊ง คิดถึง..จัง
ผ่านบ้าง คอมเม้นบ้าง บางที
ขอบคุณ ขอบคุณหลายๆ ..อีหลี
ขอบคุณ ทุกลายมือ ทุกเรื่องราว
หน้าส่วนตัว
1220
