20 พฤศจิกายน 2550 15:32 น.
ห่อหมก
หนาวลม ที่พรมผ่าน
เย็นสะท้าน ถึงขั้วใจ
ยิ่งยาม ไม่มีใคร
มานั่งเคียง ฟังเสียงลม
ฟ้าห่ม ด้วยดวงดาว
หัวใจเรา ห่มหวั่นไหว
คิดถึง คนห่างไกล
ยิ่งหนาวหนัก กว่าที่เคย
ดาวเอ๋ย เจ้าดวงน้อย
ข้าฝากถ้อย หน่อยได้ไหม
บอกเขา คนอยู่ไกล
ข้าคิดถึง เขาอย่างแรง
20 พฤศจิกายน 2550 13:34 น.
ห่อหมก
ร้อยพัน คำถาม ถามใจ
อะไร คือความหมาย ของวันนี้
เงินทอง ผองเพื่อน ที่พอมี
หรือสตรี หมายเลขหนึ่ง ของหัวใจ
ทางยาวไกล เดินผ่านมา และพบเห็น
เงินก็เป็น แค่เศษเหล็ก เศษเยื่อไม้
เพื่อนสุรา ยามอ่อนล้า ก็จากไป
มีแต่เพียง เพื่อนใจ ที่คู่เคียง
หมื่นพันเสียง คำยุเย้า เจ้ากล้าเก่ง
ดงนักเลง ก็ผ่านมา ตั้งมากหลาย
คืนสู่เหย้า เฝ้ากับเรือน ได้อย่างไร
ไปเจ้าไป อย่าได้หยุด มุดลงรู
สู้ทำไม สู้เพื่อใคร ใจเทียวถาม
ความงดงาม แห่งชีวิต อยู่ที่ไหน
คำตอบเขา คำตอบเรา ต่างกันไป
แล้วคำตอบ แห่งใจ คือใดกัน
เพื่อเธอเท่านั้น คือมั่นหมาย
เมื่อคิดได้ ใจจึงหยุด ไม่วิ่งพล่าน
อยู่เหมือนเขา ทำเหมือนเขา อย่างสามัญ
ให้ทุกวัน ฉันและเธอ ก็เพียงพอ
20 พฤศจิกายน 2550 11:38 น.
ห่อหมก
วันวาน ฉันมีเธอ คอยยิ้มให้
ยามเหนื่อยใจ มียิ้มเธอ คอยปลอบฝัน
วันวาน ฉันมีเธอ ร่วมฝ่าฝัน
วันวาน ฉันมีเธอ ..ฉันมีเธอ
ไม่ใช่เผลอ ไม่ใช่พลั้ง แต่เป็นพลาด
ฉันอุกอาจ ตัดสินใจ ไล่เธอหนี
ด้วยลุ่มหลง ในมายา แห่งดนตรี
ด้วยหวังมี ชื่อเสียง เพียงแผ่นดิน
ถิ่นมายา บอกฉันว่า แกผิดแล้ว
ใช่เพียงแวว แห่งวิชา จะเดินได้
ต้องมีแวว เพชรฆาต ในหัวใจ
จึงอยู่ได้ ในแวดวง แห่งมายา
จักกลับมา หาเธอ คนเคยรัก
ให้คิดหนัก จักตอบคน ว่าไฉน
และเธอเอง วันนี้ ก็เปลี่ยนไป
มีมากมาย ชายหนุ่ม เฝ้ารุมปอง
ได้แต่มอง ตัวเอง และเพ่งพิศ
มองอดีต ที่ผ่านมา แต่ละก้าว
เจ็บต้องจ่าย ใช่เลย คือตัวเรา
ใจร้อนเร่า คือต้นช้ำ กรรมทั้งปวง
ลวงคือสุข ต้องปลูกไว้ ใจดวงนี้
ให้มันมี พลัง เดินทางต่อ
บอกตัวเอง ต่อนี้ไป ต้องไม่ท้อ
และต้องขอ จักการใด ให้ใคร่ครวญ
..ให้ใคร่ครวญ...
หน้าส่วนตัว
683
