30 มิถุนายน 2554 19:35 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
กลับไปเยี่ยม บ้านเกิด บนดอยสูง
ขับรถมุ่ง สู่ป่า ด้านทิศเหนือ
หวังจะพบ ญาติที่ เคยจุนเจือ
คงยังเหลือ ไม่สูญ สิ้นชีวิน
นานแสนนาน ไม่เคย ได้หวนกลับ
จากลาลับ ห่างไกล ให้ถวิล
จึงคิดถึง คณึงหา เป็นอาจินต์
อยู่ต่างถิ่น นานวัน มั่นจิตใจ
ขอทำงาน สร้างตัว ดีกว่านี้
ดีกว่าที่ เคยเป็น แต่หนไหน
ทำงานเพื่อ ไม่ถูกหมิ่น จากใครใคร
ตั้งไจไว้ เมื่อได้ดี มีศรีสุนทร์
จะหวนกลับ ไป *แทนคุณ* คนเบื้องหลัง
คนที่ยัง เฝ้ารอ สนับสนุน
คนเคยให้ กำลังใจ คอยค้ำจุน
คนที่วุ่น วายสุด สุด เพื่อตัวเรา
กลับมาแล้ว พี่ป้าน้า คุณอาขา
หนูกลับมา สู่บ้านป่า สู่หุบเขา
กลับมาสู่ อ้อมกอด ภูมิลำเนา
จากยังเยาว์ คงจำได้ ไม่มีลืม
วันนี้ได้ มาเยี่ยม ทุก ทุกบ้าน
ต่างเบิกบาน มีสุข สุดสดชื่น
คงจะตั้ง ตารอ ทุกวันคืน
คอยทรามชื่น บรรลุผล ที่ตั้งใจ
อีกไม่นาน เกินรอ ขอสัญญา
จะกลับมา ตั้งรกราก ในป่าใหญ่
ทุนสักก้อน ทำกิน ตลอดไป
คงสุขใจ ถ้วนหน้าใน อีกไม่นาน ๚ะ๛
27 มิถุนายน 2554 21:33 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ฟ้า..... ไยอยู่ไกลเกินเอื้อมถึง
ฟ้า..... ไยดูบึ้งเมื่อฉันเหงา
ฟ้า..... ไยดูไกลเหินห่างเรา
ฟ้า..... ไยดูเศร้าเมื่อร้าวใจ
สี..... เทาหม่นมืดมัวหมอง
สี..... ทองยังดูไม่สดใส
สี..... ครามแลเวิ้งว้างเกินไป
สี..... สว่างในใจฉันนั่นคือเธอ
อะไร..... ทำให้ใจขื่นขม
ทำไม..... จมในความเหงาเศร้าเสมอ
จึง..... คอยมองหาแต่ตัวเธอ
ดูเหงา..... เมื่อเผลอเดินห่างไป
24 มิถุนายน 2554 23:43 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ขออุทิศกุศลผลบุญให้
หมอมุกได้กลับฟื้นคืนวิถี
ใช้วิชาที่เรียนเพียรทำดี
ช่วยชีวีผู้คนพ้นโรคภัย
ขออย่าให้คนดีดีต้องรับเคราะห์
แค่เพียงเพราะคนหนึ่งซึ่งยศใหญ่
ถึงจะโกรธโมโหหรืออะไร
คุณก็ไม่มีสิทธื์คิดฆ่าคน
ขอความยุติธรรมจงมีอยู่
ให้หมอสู้ลุกขึ้นแจงแจ้งเหตุผล
ใครที่ทำร้ายต้องลองประจญ
อย่าให้พ้นผลกรรมที่ทำไป
ขอส่งกำลังใจให้คุณหมอ
ทุกคนรอให้ฟื้นคืนสดใส
อนาคตของหมอยังอีกไกล
อย่าปล่อยให้หยุดแค่นี้ที่ถูกชน
ขอให้มีปาฏิหาริย์อันบรรเจิด
จงบังเกิดกับคุณหมอสักหนึ่งหน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ร่วมด้วยช่วยบันดล
ให้เห็นผลของความดีที่หมอทำ
ขอโอกาสสักครั้งรั้งชีพไว้
อย่าปล่อยให้พ่อแม่แกเจ็บช้ำ
สู้นะคะคุณหมอโปรดฟังคำ
ลุกขึ้นทำหน้าที่กตัญญู
ขอให้ใจเข้มแข็งกายแกร่งกล้า
เพื่อมารดาคุณหมอที่รออยู่
กรุณาหายเถอะนะลุกมาดู
คุณแม่ผู้แก่เฒ่าเศร้าเหลือเกิน ๚ะ๛
ขอมอบดอกชัยพฤกษ์ ดอกไม้แห่งชัยชนะ
ให้คุณหมอเอาชนะความเจ็บปวด หายดีเป็นปรกติในเร็ววัน
สาธุ
21 มิถุนายน 2554 00:56 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ก่อนนั้นเรา คงมีพ่อ อยู่เคียงข้าง
ทุกทิศทาง พ่ออยู่ คู่เสมอ
อยากพบพ่อ เมื่อใหร่ ก็ได้เจอ
ไม่ต้องเพ้อ ฝันถึง ซึ่งลวงตา
ยามเล็กเล็ก พ่อเรา เฝ้าสอนสั่ง
ตั้งความหวัง ที่ลูก สุขนักหนา
ลูกเติบใหญ่ พ่อรื่น ชื่นอุรา
วันนี้ลา จากลูกไป ไม่หวนคืน
รู้อย่างนี้.... จะไม่ ทำเหมือนก่อน
รู้อย่างนี้.... จะตั้งใจ เรียนหนังสือ
จะตั้งหน้า ตั้งตา หมั่นฝึกปรือ
จะไม่ดื้อ ! ไม่ซน ! ไม่ถือดี !
เพิ่งรู้ซึ้ง ถึงความเศร้า ที่ยิ่งใหญ่
พ่อจากไป ลาลับ นับจากนี้
จะรำลึก ถึงคุณพ่อ ชั่วชีวี
ถึงความดี พ่อสร้างไว้ ให้ทบทวน
จากนี้ไป ไม่มีพ่อ รอว่ากล่าว
คุณพ่อก้าว ไปไกล ไม่อาจหวน
ถึงจะร่ำ ร้องให้ ! และคร่ำครวญ !
ไม่อาจทวน คืนสู่เหย้า เฝ้าละเมอ
ต่อแต่นี้ เหลือเพียงแม่ คอยเคียงข้าง
ทุกทิศทาง แม่เฝ้าดู ลูกเสมอ
อยากพบแม่ เรียกหา เป็นต้องเจอ
ไม่ใช่เพ้อ ฝันถึง ซึ่งลวงตา
ตั้งแต่เล็ก แม่เรา เฝ้าถนอม
คอยเห่กล่อม ด้วยรัก ลูกนักหนา
ส่งเสียให้ เราได้ มีวิชา
ด้วยกายใจ อ่อนล้า น่าเหนื่อยแทน
เฝ้ามองลูก ด้วยดวงตา อุ่นไอรัก
คอยพิทักษ์ ปกป้อง ด้วยหวงแหน
มีแต่ให้ ไม่หวัง สิ่งตอบแทน
แม้ยากแค้น ลำเค็ญสู้ สุดทนทาน
สิบนิ้วมือ พนมกราบ อภิวาท
ลงแทบบาท แสดง กตัญญูท่าน
ทำตอนนี้ ใช่วันมี เพียงวิญญาณ
แล้วเรียกขาน ให้มา ปรากฏกาย
รู้ซึ้งแล้ว.... แสดงให้ ท่านรับรู้
รู้ซึ้งแล้ว.... ท่านยังอยู่ ไม่หนีหาย
เคียงข้างเจ้า ตราบชีวิน สิ้นมลาย
ลูกทั้งหลาย กลับไปบ้าง สร้างกตัญญู
ฝากไว้ให้ เป็นข้อคิด สะกิดใจ
ใครต่อใคร ลืมหลง คงอดสู
มัวสนุก ละเลย ไม่เคยดู
ไม่รับรู้ ว่าผู้เฒ่า เขาเดียวดาย ๚ะ๛
18 มิถุนายน 2554 06:03 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ถึง.... เพื่อนรัก
สบายดีไหม
อยู่ห่างไกลกันสุดขอบฟ้า
คิดถึงเธอเสมอมา
อยากพบหน้าเธอเหลือเกิน
เป็นไงบ้าง
บนเส้นทางที่เลือกเดิน
ทุกข์สุขได้ไปเผชิญ
หรือเพลิดเพลินทุกเวลา
เป็นห่วงนะ
แม้จะอยู่ไกลนักหนา
ขอให้ยิ้มสู้ชีวา
อีกฝั่งฟ้าจะยิ้มเช่นกัน
ไม่เป็นไร
มุ่งหน้าไปตามไล่ฝัน
คงจะถึงสักหนึ่งวัน
เพียงเธอมั่นในความดี
กำลังใจ
จะส่งให้เธอทุกที่
ยามใดทนทุกข์ทวี
เพื่อนคนนี้จะปลอบใจ
หากอ่อนล้า
พบปัญหายากแก้ไข
บอกมานะฉันจะไป
อยู่เคียงข้างไม่ห่างเธอ
จำไว้นะ
ฉันจะอยู่ตรงนี้เสมอ
ยามใดที่อยากพบเจอ
เพียงแค่เธอส่งข่าวมา ^o^
คิดถึงสม่ำเสมอนะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหิ่งห้อยน้อยใจ
หน้าส่วนตัว
1186
